هر کسی نام مسجدسلیمان را شنیده باشد و رنج سفر به مسجدسلیمان را نکشیده باشد در چهارچوب ذهنی خویش با شهری مدرن و آرمانی در تخیل است که از منظر زیرساخت های اولیه زندگی شهرنشینی در تراز اول شهرهای ایران جای دارد و از بعد شاخص های توسعه یافتگی و کیفیت زندگی اگر چه در سطح اول جدول توسعه ی شهری قرار نگرفته باشد اما از سطرهای دوم و سوم جدول توسعه نیز پایین تر نخواهد رفت.

اما واقعیت ها، حقیقت تلخ دیگری را ترسیم می نمایند که ماهیت واقعیت زندگی پرمشقت و در سوز و گداز مردم نجیب این دیار را نشان می دهد. مردمی که بر روی گنج ثروت سرشار می خوابند و در آغوش فقر فراوان زندگی می کنند. مردمی که سالها سهم آنها از سود سرشار ثروت

سرزمین خویش ، دود دردآور یست که آن را دردمندانه به چشمان دردناک خویش سرمه کشیده اند.

ثروت بی شمار مسجدسلیمان به شمار نمی یاید: ثروت نفت، ثروت گاز، ثروت برق ، ثروت آب و صدها ثروت بالقوه و بالفعل دیگر که فصل الخطاب همه این ثروت ها ، ثروت منابع انسانی قلمداد می شود که بحث در خصوص آنرا به مجال و مقال دیگر واگذار می کنیم.

مسجدسلیمان کهن با هزاران درد کهنه خویش یک طرف و محذوف نمودن مسجدسلیمان از محدوده مناطق جنگی، درد جدیدی است که پیکر پر از ترکش شهر جنگ زده ی مسجدسلیمان را تب دار نموده است از طرف دیگر. شهری که سالهاست زخم های التیام نیافته دوران جنگ را بر پیکر پیر خویش پیوسته پیوند داده است ؛ بمباران های هواپیمای رژیم بعث ، اصابت موشک های غول پیکر، سیل مهاجرت جنگ زده به مسجدسلیمان ، سیل مهاجرت ساکنین مسجدسلیمان به بیرون ، ویرانی زیرساخت های مهم و اصلی شهر، تقدیم هزاران شهید و جاویدالاثر، تقدیم هزاران آزاده ، جانباز و ایثارگر، کمک های مردمی و خودجوش مردم به جبهه ها ، فداکاری و نقش آفرینی های گردان سلمان گونه سلمان مسجدسلیمان ، نقش فرزندان مدبر مسجدسلیمان در فرماندهی دفاع مقدس ، نقش فرزندان فرهیخته مسجدسلیمان در بازسازی کشور پس از جنگ ، وجود صنایع مهم و مادر در مهیا نمودن مهمات و ادوات جنگی و تبدیل شدن شهر اولین ها به یک روستای بزرگ بر اثر ویرانی های جنگ ، همه و همه نشان از مطالبه به حق مردم مسجدسلیمان در بخشنامه تعیین محدوده ی مناطق جنگی شهر اولین هاست.

زیرا که منطقه جنگی برای مسجدسلیمان یک هویت معنوی ، یک شناسنامه تاریخی و یک سند ماندگار ملی است.

انتظارمی رود که مسئولین کشوری و لشکری در تعریف خود از مناطق جنگی نسبت به شهر هزار شهید مسجدسلیمان تجدیدنظر کنند و در تعریف و تفسیر خویش از شاخص های مناطق جنگی باز تعریف و باز تفسیر نوینی نمایند و مردم ولایتمدار و شهیدپرور مسجدسلیمان را از دایره ی حقوق حقه خویش خارج نکنند.

زیرا منطقه جنگی برای مسجدسلیمان ارزشی به درازی تاریخ خواهد داشت. دیروز مردم شریف لالی خالق قیام ۲۱ دی ماه ۱۳۵۷ بودند که در پیروزی انقلاب ۵۷ پیشگام تر از دیگر شهرهای استان پیشرو بودند و در ۴۰ کیلومتری آن مردم جنگ زده مسجدسلیمان فرزندانی همچون سردار شهیدبهنام محمدی را تقدیم انقلاب و نظام‌‌ نموده است . امروز دور از تعقل و تامل و تدبر است که در برنامه توسعه‌ ششم، مسجدسلیمان جنگ زده ، ممهور به مهر بی مهری ماهران متخصص و متفن بورکراسی دیوان سالار گردد و مسجدسلیمان مغموم و مغفول را از هویت معنوی ، تاریخی و ملی خویش که برای بدست آوردن آن هزاران بار از نفس افتاده و به نفس آمده است را محروم سازید.‌‌‌‌

* من آن چه شرط بلاغتست با تو می گویم * .