شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۸۵۴۵۱
تاریخ انتشار: ۰۱ اسفند ۱۳۹۶ - ۲۱:۲۱
سهیل موسوی زاده

اگر به تاریخ شهرداری و یا همان بلدیه سابق اشاره کنیم به سال ۱۲۸۶ می رسیم که بعد از یک قرن از تصویب اولین قوانین شهرداری ، هنوز جز عقب مانده ترین و ضعیف ترین قوانین موجود در نظام اداری کشور است و حالت سنتی آن تغییر چندانی نکرده است.

امروز مدیریت شهری ، دارای  تعریف مدرن و به روز است و ادبیات توسعه شهری، رنگ و بوی متفاوت و نو بخود گرفته و سیاست ایمنی شهرها ، رفاه شهروندی و خدمات شهری به رویکردی ساختارمند تبدیل شده و سیاست و تفکرات سیاسی را از خود دور کرده است ، ولی بعضا در کشور ما سیاسی کاری و ‌گاهی بسیار شدید به چشم می خورد که می توان آن را افیونی برای توسعه و‌ رفاه شهروندی دانست.

اگر بخواهیم موضوعیت مطلب را به سیستم شهرداری و شورای شهر اهواز اختصاص دهیم می توان گفت؛ مانیفست مناسبی برای شهرداری اهواز نوشته نشده است و بقول معروف «در بر همان پاشنه سابق می چرخد» و باز هم چشمه هایی از  دوران رکود و پر حاشیه سوم و چهارم مشاهده می شود.

کتانباف شهردار اهواز که توسط لیست قالبا اصولگرا وابسته به جمنا به شهرداری معرفی و با رای قاطع ۱۳ نفری به کرسی ساختمان شهرداری تکیه زد هنوز نتوانسته است قابلیت ها و توانمندی های خود را به مردم شهر نشان دهد و این سوال در ذهن اذهان عمومی پدیدار می شود که آیا شهردار کتانباف، ادامه دهنده سیاست های شهردار سابق است؟! آیا شورای پنجم ادامه ی راه شورای ضعیف و ناکارآمد سوم و چهارم را می دهند؟!

ظاهر قضیه پیداست که اجماعی برای تغییر در روش مدیریت شهرداری اهواز به چشم نمی خورد و در کنار آن اعضای شورای شهر بجای آن که تمرکز خود را بر اوضاع شهر و چگونگی اداره آن داشته باشند بیشتر با دیدگاه سیاسی خاص در حال حرکت هستند که این تفکر جناحی و سیاسی اگر بخواهد بیش از این وارد حوزه شهرداری شود آثار و‌عواقب نامناسبی برای مردم بجا می گذارد.

سطح کیفی اعضای شورای شهر اهواز کجا قرار دارد؟! سطح کیفی اعضای شورای شهر اصفهان ، شیراز ، تبریز ، مشهد ، چگونه است؟ در حالیکه اعضای شورای شهر سایر کلان شهرها سطح کیفی خود را ارتقا داده و مطالبات شهری خود را به سطح وزیران رسانده اند و برای تامین خواسته های عمومی خود چانه زنی را به بالاترین حد ممکن رساندند ، برخی از اعضای شورای شهر اهواز در فضای مجازی اعم از گروه های واتس آپ و تلگرام در حال پرسه زنی هستند و با برخی سخنان سطحی و بی کیفیت در مورد جناح های مختلف سیاسی( آن هم نه در مورد شهر و رفاه شهری) مدام در حال اظهار نظر هستند و گویی تمام برنامه های خود را در سنوات گذشته شورا حالت اجرایی دادند که متاسفانه مدام مورد تمسخر این و آن قرار می گیرند و سطح کیفی شهرداری و وکالت مردم را آنچنان پایین آوردند که جز تاسف چیزی برای گفتن نیست.

وقتی که فرد یا افرادی از اعضای شورای شهر از شدت بیکاری و نداشتن دغدغه و فقدان برنامه در چنین فضاهایی سیر کند انتظار از توسعه و رشد شهر ، مانند آب در هاون کوبیدن است. 

اعضای شورای شهر اهواز بجز اندک افرادش،  مابقی ادامه دهنده سیاست های گذشته حاکم بر این شهر هستند سیاست هایی که مانند دوره سوم و چهارم ، شهر را به قهقهرا برده که کمترین دستاوردی در حوزه رفاه شهری مشاهده نمی کنیم. اعضای کنونی شورای شهر اهواز دچار از هم گسیختگی و خلا رویکرد مناسب برای مدیریت و نظارت بر شهر هستند و مشارکت فعالانه خود را به اتاق های فکری ، سیاسی و جناحی تبدیل کردند و به واداده گی دچار شدند و به مرور زمان دچار تعارض و تهیدستی مدیریتی می شوند.

نگاه سیاسی در شهرداری اهواز همیشه به چشم  خورده است و اگر بگوییم سیاسی ترین نهاد است حرفی گزاف نگفته ایم که باعث شده بعضا جولانگاه سیاسیون شود. همه ما شهروندان اعتقاد داریم شهرداری نباید به یک نهاد سیاسی تبدیل شود  زیرا اصول و روش افکار جناحی موجب می شود استقلال شورای شهر و شهردار زیر سوال برود و به یک‌ « شهر ناکام» در ارتباط با مدیریت و برنامه ریزی شهر تبدیل شود و این ضعف باعث شده نتواند قدرت رایزنی و ارتباط را برای حل معضلات شهری بین دستگاه ها و سازمان ها بکار ببندد.

ساختار ناهماهنگ است! ساختار سنتی است! ساختار سنتی عمل می کند! ساختار با شهر الکترونیک همخوانی ندارد! و...اما علاوه بر وجود ساختار پر از مشکل شهرداری ، تاثیرات شورای شهر بی کیفیت مزید بر علت این موضوع شده است که جمعی از نواقص را در خود داشته باشد. 

کارگزاران اصلی شهرداری که همان اعضای شورای شهر هستند وقتی نظارت دقیق بر حوزه فعالیت خود نداشته باشند وقتی بازی های سیاسی و اتاق فکرهای کذایی در خارج از شهرداری را بر بینش و نگاه تخصصی ترجیح دهند باعث هدر رفت انرژی و خارج شدن از مسیر اصلی می شود.

وجود همزمان «ساختار معیوب و کارگزار بی کیفیت» باعث می شود تصمیمات ، فاقد کارآیی و بدون نتیجه باشد و جز هدر رفت سرمایه چیزی در پی نداشته باشد. آنچه از اوضاع کنونی شورای

اهواز به چشم می خورد حاکی از سیطره یک جریان سیاسی خاص بر برنامه ها یا بهتر بگوییم بر بی برنامه بودن  دارد که تاثیرات بسزایی در تغییر نکردن اوضاع داشته است و عملا شاهد هستیم  اتفاقی خاصی در سطح شهر رخ نمی دهد و اگر با همین روش خنثی و منفعل حرکت کنند  از کتانباف یک شهردار بی کیفیت و از شورای شهر  یک شورای ضعیف و ناکارآمد و ادامه دهنده ضعف های دوره های سوم و چهارم می سازد.

اکنون تاثیر شورای ضعیف بر عملکرد شهرداری به وضوح قابل مشاهده است، دوره چهارم شورای شهر اهواز و تاثیرات آن بر شهردار، نمونه بارز آن است که بعد از ۴ سال شاهد بودیم که اتفاق فرهنگی و تغییر مبلمان شهری خاصی در سطح شهر  بوجود نیامد و اگر شورای کنونی بخواهد همین روند ضعیف و ناکارآمد خود را ادامه دهد قطعا علاوه بر اینکه به بدترین وضع ممکن در نزد اذهان عمومی دچار بدنامی می شوند ،شهرداری را نیز به استضعاف و روزمرگی می کشاند.

اگر امروز کمتر اثری از کتانباف در صحنه اجتماعی شهر مشاهده می کنیم در حقیقت نشان از شورای بی برنامه و بدون هدف است که هیچ برنامه کوتاه مدت و بلند مدتی برای شهرداری تدوین نکرده اند و صرفا حالت روزمره گی و اتلاف وقت و هزینه را در دستور کار خود دارند.

شورای پنجم و هزاران مسیر

آیا هر کسی ساز خود را می زند؟! آیا عدم ناسازگاری اعضای شهر ، شهردار را از این شیوه مدیریتی ناراضی کرده است ؟! آیا شهردار، از استقلال فکری در تصمیمات کلان برخوردار است؟! آیا برخی از اعضای شورای شهر تعلق خاطر به این شهر ندارند و یک نماینده پروازی هستند؟! آیا تصمیمات در خارج از شورای شهر گرفته می شود؟!

این سوالات در ذهن هر شهروندی می تواند خطور کند و نیز می توان براحتی برای این سوالات جواب های قانع کننده پیدا کرد ، اما آنچه مشهود است این است که بیشتر تمرکز شورای شهر بر چینش افراد در رده های مختلف مدیریتی سطح شهرداری بوده و به صورتی که بدلیل نداشتن برنامه واحد و هماهنگ ، بعضا هیچ سازمان و نهاد دولتی و خصوصی ، عملا کمترین ارزش را برای این دوره قائل شده اند، زیرا این شورا جز رفتار کلیشه ای چیزی برای عرضه نداشته است.

این شورا عملا در شروع کار با ضعف و سستی مفرط وارد عرصه شهرداری شده است و آنچنان این ضعف مشهود بود که شهردار با تجربه را کاملا خنثی و بی تحرک کرد و گاهی هم با مشاوره های اشتباه ، استقلال یک شهردار در تصمیمات کلان را زیر سوال برده و موجب بدبینی افکار عمومی نسبت به این وضعیت شده است.

طرح های جامع و تفضیلی انتخاباتی اعضای شورا چگونه اجرا خواهد شد؟! شعارهای انتخاباتی اعضای شورا که مردم بر اساس آن اعتماد کردند کی و چه زمانی تحقق پیدا می کند؟! آیا نمایندگان شورا صرفا با وعده های انتخاباتی فقط قصد ورود به شور را داشتند؟! 

بودجه پیشنهادی سال ۹۷ که طبق شنیده ها بالغ بر ۱۶۳۰ میلیارد تومان است بر اساس چه برنامه ها، اهداف و اولویت هایی تدوین شده است؟! تامل در پیشنویس این بودجه پیشنهادی مشخص می نماید که شهرداری کلانشهر اهواز دچار یک آشفتگی فکری، ناشی از نداشتن برنامه مدون چشم انداز توسعه است.

از طرف دیگر شیوه برخورد اعضای شورای کلانشهر اهواز با این سند مهم نشان خواهد داد که اولا تا چه حد در بروز و وجود این شرایط دخیل بوده اند و ثانیا میزان آگاهی و اطلاعات تخصصی آنها را در کمیسیون های مختلف مشخص می سازد و ثالثا توانایی آنها درنظارت و کنترل اوضاع در جهت دفاع از حقوق و مطالبات شهروندان عیان می گردد!! در آن صورت است که می شود متوجه شد آیا وظیفه شهرداری را فقط تمیز کردن و نظافت خیابان می دانند؟؟ و یا این  اعتقاد در آنها بوجود امده که شهرداری یک نهاد فرهنگی و  اجتماعی است!.

قطعا شورای شهر باید بداند مدیریت شهرنشینی و کنترل آسیب های اجتماعی از یک نظام سیستماتیک و بهره مندی از داده های مختلف اجتماعی صورت می گیرد که بر اثر فقدان نگاه اجتماعی به معضلات جامعه و نبود هماهنگی های بین بخشی ، این امر مغفول مانده و متاسفانه جای خود را به سیاسی کاری داده است. 

اگر قسمت اعظمی از بودجه پیش بینی شده از محل وام های دریافتی، وام تسهیلات از موسسات و . . . ، دریافت اعانه و هدایا، فروش اموال شهرداری، فروش اموال غیر منقول، فروش زمین و املاک باشد این یعنی  شهرداری و شورای شهر برای ایجاد درآمد پایدار هیچ برنامه خاصی ندارند و بر اموری تکیه می کنند که علاوه بر افزایش بدهی های شهرداری و به استضعاف کشاندن این نهاد عریض و طویل، شاید تحقق و بازگشت درآمدی آن، زمان طولانی را طلب می کند‌ و چه بسا به سرنوشت بودجه های سنوات قبل دچار شده و محقق نشود .

شهردار با تجربه اهواز باید بداند نه فشار به استعفا و نه پارلمان شهری نباید بر او تاثیر گذار باشند و در سیاست گذاری شهری دنبال معجزه نباشد بلکه نگاه جدید و نو در عرصه مدیریت شهری را حاکم کند و همه ی جریانات فکری شایسته و صلاحیت دار را بکار بگیرد زیرا اگر تصمیم گیرنده نهایی در دستان عده ای خاص باشد نمی تواند کشتی به گل نشسته شهرداری را به سر منزل مقصود برساند. تجربه شورای شهر ضعیف و ناکارآمد  دوره چهارم و شهردارش بهترین تجربه برای این مورد می تواند باشد.
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار