روِياي خانه به دوشان، كي تعبير مي شود!؟

شوشان – سید محمدطاهر موسوی زاده :

در حالي كه رئيس دولت يازدهم وعدهِ بستن پروندهِ مسكن مهر را تا پايان آن دولت داده بود و با شروع كار دولت دوازدهم، با وعده اي جديد، آخر سال ۹۶ زمان اتمام طرح مسكن مهر اغلام شد، اينك قائم مقام وزير مسكن و شهرسازي از بستن اين پرونده در سال ۹۷ خبر مي دهد، وعده اي كه با توجّه به وعده های خلافي قبلي مشكل است كه بتوان به آن اعتماد كرد.  ‌

مسكن و تأمين سرپناه از مهمترين دغدغه‌‌هاي مردم در سراسر جهان است و معمولا بالاترين سهم را در سبد هزينه زندگي به‌خود اختصاص مي‌دهد.تامين مسكن كه براي دهك‌هاي پايين درآمدي جامعه همچون آرزوئي دست‌نيافتني است، در بعضي كشورها مترادف با فقر‌زدائي شناخته مي‌شود، همچنان‌كه در هندوستان وزارتخانهِ مرتبط با اين موضوع، وزارت مسكن و فقرزدائي نام دارد و حقيقت نيز جز اين نيست كه با تأمين مسكن بخش عمده‌اي از مشكل فقرا حل مي‌شود. 

با پذيرش اين واقعيت بود كه از بدو پيروزي انقلاب موضوع تأمين مسكن براي نيازمندان از دغدغه‌هاي اصلي مسئولان نظام قرار گرفت و علاوه بر اينكه اين مسأله به عنوان يكي از مصاديق رفع محروميت، از وظايف دولت جمهوري اسلامي ايران در قانون اساسي آورده شد، طرح‌هاي متعددي همچون واگذاري زمين‌هاي موات شهري، ساخت و اجاره مسكن به شرط تمليك، پرداخت تسهيلات جهت خريد و ساخت مسكن و مانند آنها اجرا شد كه البته نتوانست مشكل مسكن را به‌نحو مطلوب حل كند، به طوري‌كه سرشماري نفوس و مسكن سال ۸۵ نشان داد كه در ازاي ۵/۱۷ ميليون خانوار ايراني ۱۶ ميليون خانه وجود دارد و از ۵/۱ ميليون كسري، حدود يك ميليون خانوار فاقد مسكن در دهك‌هاي اول و دوم درآمدي قرار دارند كه قادر به تأمين هزينه ساخت مسكن و حتّي پرداخت اقساط تسهيلات نيستند و اگر حدود۸۰۰ هزار ازدواج ساليانه و نياز زوج‌هاي جوان هم به اين حجم افزوده شود، سنگيني بار تأمين مسكن در كشور معلوم مي‌گردد.    ‌

طرح مسكن مهر كه در سال ۱۳۸۶ آغاز شد و با استفاده از تجارب طرح‌هاي قبلي، دولت رفع مشكلاتي همچون تامين زمين، تسهيلات بانكين ظارت و توانمند‌سازي متقاضيان براي ساخت مسكن را خود به عهده گرفت، حقيقتا اميد به خانه‌دار شدن را در نيازمندان زنده كرد و با وجود نواقصي كه دارد، در عمل توانسته است صدها هزار خانواده ايراني را صاحب مسكن كند كه بخش عمده اي از واگذاريهاي اين طرح كه دولت نهم مبتكر آن بود در دو دولت يازدهم و دوازدهم انجام شده  و اگر متوليان مسكن در اين دو دولت بجاي خيالپردازي پيرامون برنامه هاي غيرعملي خود و نفي كامل طرح مسكن مهر، به رفع نواقص مورد ادعا و ادامهِ اين طرح مي پرداختند مي توان اطمينان داشت كه مشكل مسكن تا كنون حل مي شد و با تأمين مسكن نيازمندان، گامي بزرگ در جهت برنامه اصلي دولت كه ريشه كني فقر در كشور است برداشته شده بود.‌