انقلاب اسلامی در سیر تکاملی خویش، اینک در دهه چهارم حیات خود فراز و فرودهای بسیار جدی را در پیش روی دارد. برای گذران موفق این دهه، توجه دقیق و عمیق به معایب و محاسن انقلاب به خصوص جریان انقلابی می‌تواند سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های آتی را تسهیل و هدفمند نماید.

جریان انقلابی کنونی به عنوان یگانه جریان شاخص در دفاع از آرمان های انقلاب همیشه خود را در آوردگاه های حساس یکه تاز میدان میبیند و در دفاع از نظام، بیرق انقلابی گری را علم می کند. در این مقوله سخن از انقلابی حقیقی، یا پارادایم های انقلابی گری نیست بلکه سخن از همین مقدار درک و سطح از انقلابی بودن است.

در شرایط امروزه کشور که آفت ها و مشکلات چالشی بر کسی پوشیده نیست و با سانسور و عدم پوشش رسانه ای قابل کتمان نیست آسیب شناسی احزاب، جریان ها به خصوص جریان انقلابی وفادار به انقلاب و نظام و دخیل بودن هر کدام از آنها در شرایط بوجود آمده می تواند گره گشای بسیاری از نقایص و معایب باشد.

الف- مقدس سازی شخص به جای تاکید بر قدسانیت نظام اسلامی

برای درک تئوریک این مقوله شاید بتوان سخن زیبای امام خمینی در دفاع از شورای نگهبان را نمونه خوبی عنوان کرد، آنجایی که امام می فرمایید "تو غلط میکنی قانون را قبول نداری، بلکه این قانون است که تو را قبول ندارد".

در این جمله به راحتی می توان به ژرف نگاه راهبردی امام بر ارجحیت گفتمان بر شخصیت توجه کرد. یا شاید نمونه دیگر را برخورد محکم امام خمینی ره در ماجرای قائم مقامی آیت الله منتظری و عزل ایشان عنوان کرد.

متاسفانه جریان های انقلابی در برخی مواقع چنان از قدانسیت شخص یا تشکیلات دفاع می نمایند که در صورت عدول شخص از آرمان های انقلاب، تمامی هزینه آن به پای انقلاب و جریان های انقلابی نوشته می شود و عملا این نوع دفاع جریان انقلابی راه انتقاد و پایش را با بن بست اساسی مواجهه می کند.

ب_ مقوله شفاف سازی

امام علی علیه السلام در خطبه ای از نهج البلاغه در اهمیت شاخص شفافیت ، می فرماید "بدانید، حقی كه شما بر عهده من دارید این است كه چیزی را از شما مخفی ندارم، جز اسرار جنگ را، و كاری را بی مشورت شما نكنم، جز اجرای حكم خدا را".

تشکیلات و جریان های انقلابی در این بزنگاه حساس که مطالبه رهبری انقلاب مبارزه با فساد و اجرای شفافیت است باید پرچم دار و مطالبه گر شفافیت باشند.

حجم بزرگی از صنایع محوری و بنگاه های مالی و اقتصادی در دست جریان ها و نهادی انقلابی است که باید در راستای لبیک به فرامین رهبری عظیم الشان اقدامات اساسی بردارند. متاسفانه در این مقوله، هجمه های ناجوانمردانه ای علیه نیروهای انقلاب و نهادی های انقلابی با تبلیغات مسموم میشود. همچنین در جهت ضرورت مبارزه با فساد و رانت خواری این اقدام بسیار راهبردی و ارزشمند است.

ج- برچسب زنی و برخوردهای قهری

بعضا برخی شخصیت های و جریان های انقلابی به دلیل عدم درک از سطوح راهبردی در قضاوت و تعامل با جریان های سیاسی موجود در جغرافیای ملی و شاید صرفا به دلیل عدم درک سلیقه همدیگر دو قطبی سازی های خودی و غیر خودی را تشکیل و در نگاه کلی تر به انقلابی و غیر انقلابی محکوم نمایند، حال اینکه جریان مقابل به دلیل ارائه نظری در مخالفت با شخص چنین برچسبی را می خورد ، درصورتیکه آرمان های انقلاب اسلامی ایران یک شمولیت وسیعی را در بر می گیرد و متاسفانه این قبیل اقدامات سبب انباشت نارضایتی و انشقاق ملی می گردد.

د- عدم مطالعه کافی

عدم مطالعه مناسب در مورد موضوع یا چالشی سبب پاسخ های سطحی از سوی شخصیت انقلابی می گردد و این اقدام گاها به تصمیم گیری ها و قضاوت های نا به خردانه ای می انجامد،. عدم دانش کافی و دل به مباحث سیاسی و تاریخی زدن و وجود رگه هایی از قشری نگری سبب نابردباری های سیاسی و مذهبی خواهد شد عدم درک از ماهیت اندیشه و آزادی اسباب غلبه مواجهه احساسی، هیجانی و کوته بینانه بر مواجهه هوشمندانه و آینده نگرانه را فراهم می کند.

و- فاصله گرفتن از توده های اجتماعی مردم

جریان های مذهبی و انقلابی در طی سالیان گذشته با ایجاد حائل های خودی، غیر خودی و عدم ارتباطی مناسب با لایه های مردمی و اتکا شدید به منابع حاکمیتی و نهادی های قدرت سبب نوعی فاصله گیری توده های اجتماعی از خود شدند. در نظام اسلامی آنچه که سبب دوام حکومت می گردد اتکا به بدنه اجتماعی به عنوان سرمایه اصلی و پشتوانه قدرت میباشد. این قبیل جهت گیری ها سبب تفکری خواهد شد که مردم نهادهای انقلابی را سد مقابل خود در برابر درخواست های صنفی و اقتصادی ببیند حال آنکه نهادها و جریان های انقلابی بر آمده از توده های محروم جامعه هستند.

ه - تقابل ایران گرایی و اسلام گرایی

تمدن ایرانی به عنوان جزئی از تاریخ چند هزار ساله این میهن نقش بی بدیلی در ارائه یک چهره اصیل و صلح دوست در سیمای بین المللی برای ایرانیان داشته است.

تنگ نظری های تاریخی و رفتارهای رادیکالی از سوی طرفداران هر دو جریان سبب نوعی تقابل سازی ذهنی گشته است. تلفیق اسلام گرایی و ایرانی گرایی یک نیروی رانشی فوق العاده ای را بوجود می آورد که بهترین نمونه این امر جنگ 8 ساله دفاع مقدس می توان نام برد، رهبری انقلاب به عنوان فصل الخطاب کلامی جریان های انقلابی بارها از الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت در سخنان خود یاد کردند تا به اهمیت این مساله تاکید کرده باشند.

چه بخواهیم و چه نخواهیم نمیشود ایران قبل از اسلام را به رسمیت نشناخت و تمدن ایرانی را به کلی رد کرد بلکه این هنر جریان های انقلابی است که از دل این تلفیق یک تعلق و تعهد ملی ایجاد نمایند و از شکاف سازی تاریخی پرهیز نمایند.

فصل السخن

جریان های انقلابی به عنوان نیروهای وفادار به انقلاب و نظام باید با درک از فلسفه وجودی انقلاب در زمینه های، مبارزه با اشرافیت، استبداد، ستم، فساد، آزادی بیشترین تعلق خاطر و عمل گرایی حقیقی را داشته باشد.

امروز متاسفانه عده ای در لباس جریان های انقلابی با عملکرد های نادرست خود ضربات سنگینی بر پیکره نظام زدند و با کمال تاسف سبب نوعی بدبینی به دست آوردهای انقلاب اسلامی ایران شده اند فارغ از اینکه نیروهای انقلابی در بهبوهه حوادث و بحران ها همراه و هم دل مردم هستند و کیست که ایثارها و جانفشانی های نیروهای خدوم انقلابی را در حماسه ها به یاد نیاورد .

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

نظرات بینندگان

غیر قابل انتشار: ۰

انتشار یافته: ۱

نويد قائدي

۰۹:۴۸ - ۱۳۹۷/۰۵/۲۹

پاسخ

دوست عزیز
مطلب زیبایی بود
اما فراموش نکنید ایران برای تمام ایرانی هاست و باید به قول شما به سمت شفاف سازی و اهمیت پرداختن به حقوق و خواست ملت پیش رفت مگر نه مشروعیت خیلی مسایل زیر سوال خواهد رفت
اولین و مهم ترین اولویت حکومت باید تن دادن به خواست حداکثری مردم باشد

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه