وقتی که کارها ناتمام و ابتر می ماند!

*"کار را که کرد ؟ آنکه تمام کرد"* این مثل اشاره به اینکه کار نیمه و به آخر نرسیده ارزش چندانی ندارد و هر کس کار را شروع می کند بهتر است خود نیز آنرا به پایان برساند. بعبارتی این مثل می خواهد بگوید که هنر در به سر انجام رساندن کارها است و نه شروع آنها.

رویداد اربعین از حیث کم و کیف و حضور توده وار مردم اعم از اینکه زوار نامیده شوند یا آنان که وجه تسمیه شان خادمین زوار باشد، رویدادی منحصر به فرد تلقی می شود.‌ پوشیده نیست که طبقه معتقد و محروم جامعه با توجه به استحباب این زیارت و تسهیلات موجود و وفور خدماتی همچون غذا و مسکن و حتی دارو و با عنایت به اینکه وسع مالیشان اجازه زیارت در سایر ماههای سال را به آنها نمی دهد، در حقیقت بخش عمده ای از جمعیت شرکت کننده در این رویداد میلیونی را این طبقه از جامعه تشکیل می دهند. افزایش چند برابری نرخ ارز خارجی بطور طبیعی هزینه های جاری از جمله حمل و نقل در کشور عراق را تا سه برابر افزایش داده که نقطه آغازین مشکلات بوجود آمده برای تعداد زیادی از زوار از همینجا آغاز می شود. مسئولین امر از جمله مدیران حج و زیارت که عادتاً بخشی از افتخار این تجمع میلیونی را به نفع خود مصادره می کنند باید توضیح بدهند که چه پیش بینی و اقدامی جهت جلوگیری از بحران غافلگیر کننده ی بی پولی که عده ی زیادی از زایرین با آن مواجه گردیدند ( بگونه ای که قادر به بازگشت به خانه شان نیز نبودند )، را صورت داده اند؟ در کنار تبلیغات گسترده و دعوت به حضور، آیا مکانیزم اطلاع رسانی و ارشاد مردم از قبیل: " شرایط در عراق با سالهای گذشته آنهم به دلیل سقوط ارزش پول ملی تفاوت کرده و زوار باید پول کافی به همراه خود داشته باشند؟ " به انجام رسانده اند؟ آیا وظیفه سازمان حج و سایر دستگاهها در روز اربعین خلاصه شده و فردای آن روز مسئولیت از آنان سلب می شود یا اینکه این قبیل دستگاهها موظف هستند اتباعی که به هر دلیل دچار مشکل می شوند را حمایت و پشتیبانی کنند؟ رویکرد کلی دستگاهی همچون حج و زیارت در عمل ثابت می کند که نگاه این دستگاه نگاهی انتفاعی و مادی است و با معنویت مورد انتظار فاصله ها دارد. من با چند نفر از اشخاصی که تنها بدلیل بی اطلاعی از گران بودن کرایه ها دچار مشکل شده و دو و حتی سه روز سرگردان خیابانهای کربلا و نجف شده بودند صحبت کرده که آنچه می خوانید گوشه ای از درد دلهای آن اشخاص است. بنابراین برای زوال این تصور که دستگاههای دولتی تنها بُعد تبلیغاتی این رویداد را می بینند و به ابعاد اجتماعی و انسانی آن توجه و اعتنایی نمی کنند همچنین برای جلوگیری از ایجاد بدبینی مخاطبین نسبت به گردانندگان امر و تاثیر این بدبینی بر کیفت این رویداد در سالهای آینده، جا دارد که نگاه دستگاههای دولتی به قضیه اربعین نگاهی ابزاری و ابتر نباشد و اتفاقاتی که امسال برای زوار رخ داد، تکرار نشود. ناگفته پیداست که حمایتهای کنسولگریهای ایران در کربلا و نجف، برغم ناکافی بودن آن حمایتها، جای تشکر و تقدیر دارد.