این روزها،صحنه های اعتراضات صنفی کارگران کارخانجات و خصوصا کارگران شرکت نیشکر هفت تپه و شرکت گروه ملی فولاد اهواز،صحنه های غم بار کارگرانی را نشان می دهد که علی رغم همه زحمات خود برای زنده نگه داشتن صنعت،ماه ها از حقوق معمول خود، محروم شده اند و خانواده هایی که باید پاداش جهاد پدران خود را با زندگی عزتمندانه،دریافت می داشتند با هزاران محنت، گذران روزگار می کنند. هیچ انسانی نمی تواند فریادهای کارگران و مادران و فرزندانی که به دنبال حقوق صنفی خود هستند را ببیند و با آنان همدردی نکند. در این خصوص،انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه شهید چمران اهواز،ضمن همدردی با همه کارگرانی که این روزها،شانه های آنان در حال خرد شدن زیر فشار اقتصادی است،لازم می داند نکاتی را به همه مدیران و مسئولین نظام،گوشزد کند.

بی شک،جامعه ای که کارگران و دیگر اصناف آن ،زیر فشار اقتصادی، در حال خرد شدن هستند،دیگر ارکان جامعه نمی تواند زنده و پویا،به زندگی خود ادامه دهد که "چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار". آن چه،این روزها اعتراضات صنفی کارگران را موجب شده است،حاصل سیاست های اقتصادی است که آن هم بی شک،بی ارتباط با سیاست ها در دیگر حوزه ها نیست.

بر این اساس،لازم است همه ارکان نظام،اعم از دولت،مجلس،قوه قضائیه و مجمع تشخیص مصلحت به عنوان مرجع تعیین سیاست های کلان و حتی نمایندگان مجلس خبرگان،مسئولیت واحد خود را در مقابل بحران های اقتصادی و اجتماعی جامعه بپذیرند و با مشورت نخبگان جامعه،نسبت به اتخاذ راهبرد منطقی و سیاست های مناسب، نسبت به حل بحران های اجتماعی و اقتصادی،اقدام نمایند.

لازم است اعتراض صنفی کارگران را به جای آن که با نگاه امنیتی به دنبال خاموش سازی آن باشیم،با نگاه اجتماعی و اقتصادی،به دنبال حل اساسی بحران و رونق گرفتن اقتصاد بود.

انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه شهید چمران اهواز

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه