- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۹
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - علی عبدالخانی:
اول: ماجرای حسین آقا یقه چاک و خوردنیهای خوشمزه اش در سه راه مسجد شاه تهران قدیم از آن دست حکایتهایی است که خواندن آن خالی از لطف نیست. این حسین آقا بعد از مرگ پدرش به احترام او یقه پیراهنش را تا سه یا چهار دکمه باز کرد!! و تا آخر عمر نبست که به همین دلیل میان اهالی تهران به حسین یقه چاک معروف شد. مغازه حسین آقا همیشه پر مشتری و آوازه غذاهای خوشمزه‌اش به ویژه " جغور بغور " در شهر پیچیده بود. غذایی که هفت محله آن طرفتر هم، عطر و بویش هوش از سر هر رهگذری می‌بُرد و محال بود سر ظهر کسی از مقابل دکان حسین آقا گذر کند و وسوسه ی خوردن این غذای خوشمزه به سرش نزند. روایت شده که روزی یکی از زنان درباری با کالسکه از این مسیر گذر می‌کرد و بوی " جغور بغور " حسین آقا حسابی هوش از سرش برده بود اما به دلیل موقعیتش اجازه توقف و خوردن این غذا را نداشت. این موضوع باعث ناراحتی این زن درباری می‌شود و می‌گوید: « مرده شور این عزت و حرمت ملوکانه را ببرد که آدم باید حتی حسرت جغور بغور را هم با خود به گور ببرد .» بعد از این ماجرا از غذای جغور بغور با عنوان " حسرت‌الملوک " هم یاد می‌شود.
دوم: کاربرد واژه یقه اگر در ادبیات از گستردگی چندانی برخوردار نباشد اما در مطالعات اجتماعی سهم قابل توجهی را از آن خود کرده است.
اصطلاحاتی همچون " یقه سفید " و " یقه طلایی " و... از جمله ی واژگان تشکیل دهنده ی این گستردگی هستند.
یقه طلاییها اصطلاحاً به اشخاصی گفته می شود که نه بخاطر لیاقت، صلاحیت یا توان فردی بلکه بخاطر بهره مندی از امتیازات ویژه ( رانت )، راه طولانی رشد و پیشرفت را یک شبه طی می کنند.
اینان بدون صلاحیت یا بُنیه ی علمی کافی به مدارک تحصیلی دست می یابند و بدون طی کردن مراحل اداری ابتداءاً به شغل دلخواه و سپس به ارتقاء سریع شغلی تا سرحد تکیه بر کرسی مدیریت می رسند. با نگاهی به پیرامون و بررسی نحوه ی مدیر شدن برخی اشخاص مدیر شده!! به راحتی می توان این مفهوم شبه مجرمانه را بر چنین اشخاصی اطلاق کرد و آنان را در زمره یقه ی طلائیها قرار داد.
اما یقه سفیدان به کسانی گفته می شود که با تکیه بر روابط و پُستهایی که در اختیار دارند، در پشت پرده، بسیاری از فسادهای کلان مالی را هدایت و راهبری می کنند بدون آنکه بر روی صحنه ظاهر شوند.. اینان در بسیاری از حوزه های پیمانکاری، معاملات دولتی، زد و بندهای ورزشی و بسیاری از رویدادهای انتفاعی حضوری فعال اما نامحسوس داشته و از سازندگان اصلی جرایم مالی به شمار می روند.
یقه طلائیها و یقه سفیدها خطرناکترین جریاناتی هستند که نظام اداری و اقتصادی و به تبع آن نظم اجتماعی را نشانه رفته و چنانچه عزمی راسخ و قدرتمند مانع از تسری و حرکت سریع آنها نشود، بدون ذره ای تردید چیزی از ماهیت الزامات حداقلی موجود باقی نخواهند گذاشت. ذکر این نکته ضروری است که مصادیق صاحبان این نوع یقه ها، می تواند مدیران ارشد یا میانی، پزشکان، اساتید دانشگاه، کسبه، نمایندگان مجلس، منتخبان شورایی، سیاستمداران یا چهره های حزبی و حتی پادوها و نوچه های آنها و... باشد و محدودیتی در این زمینه ملاحظه نمی شود. نفوذ اصحاب این قبیل یقه ها از منسوبان درباری به مراتب بیشتر است زیرا آن منسوبان با محدودیتهای دست و پاگیر فراوانی در تعاملات روز مره مواجه می شدند همانطور که یک غذا به نام " جغور بغور " به دلایلی برای آن زن درباری به " حسرت " تبدیل گردید و...
