- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان خرمشهر:
سالن بزرگ کوثر، حتی برای ثانیه ای خالی از صدا نمیشود. نونهالان، نوجوانان و جوانان از نقطه نقطه ی کشور، با هزارجور هدف، امید وآزو خودشان را به اینجا رسانده اند، فضا مملو از هیجان و استرس و غم و خوشحالی است. گروهی از نونهالان جایِ کوچکی برایِ تمرین پیدا کرده اند و با تمام وجود تلاش میکنند خودشان را به بهترین شکل به تشک مسابقه برسانند. سالن دارای دو تشک است، تشکِ سمت راست مربوط به بازیکن های رشته ی تالو، و تشک سمت چپ برایِ بازیکن های رشته یِ ساندا.
البته که هر دو رشته دارایِ زیر مجموعه هستند اما به طور کلی تالو همان بخش اجرای فرم ووشو است که شامل حرکات آکرباتیک وکونگ فو می باشد اکثرِ بازیکنان تیمِ اروند به سرپرستی سرکار خانم ایران منوچهری، که ریاست هیئت ووشویِ بانوان را به عهده دارد، مشغول به همین رشته هستند. رشته یِ ساندا همزمان با تالو در سمت چپ سالن برگزار میشود.
از نمایی که من می بینم دو مربیِ هر دو تیم سمتِ چپ تشک نشسته اند و اجازه ی راهنماییِ بازیکنانشان را دارند. اکثرِ داوران رو به رویِ من و تعدادِ دیگری از آن‌ها در چهار گوشه یِ زمین با دقت فراوان به تماشایِ بازی ها نشسته اند. دوربینی که پشت سر داوران قرار گرفته و صفحه یِ نمایش کوچک با کمی فاصله از آن سیستم ِ VAR ( ویدئو چک) ِ مسابقه را تشکیل میدهد که در ادامه به همین وسیله اعتراضات بررسی میشود. یکی از خانم های حاضر در جمع، در کنار داوران اسامی چند نفر از بازیکنان و رنگِ لباس‌هایشان را می‌خواند و از آن‌ها می‌خواهد آماده یِ بازی باشند. هر دو بازیکن که بالایِ تشک می‌روند، بعد از ادایِ احترام و با اشاره یِ داور شروع به بازی میکنند.
چند مرتبه دور تا دورِ محیط داخلی سالن را قدم زدم، محیطِ ورزشگاه مملو از شادی و غم، امید و نا امیدی و استرس و آرامش است. صدایِ گریه و خنده ی بچه ها در هم آمیخته شده و تصویرِ "اشک‌ها و لبخندها"ی شان، به شکلِ سکانسِ مهمی از یک فیلم سینماییِ طولانی در ذهنم جای میگیرد.
در سالنی با ظرفیت چهارهزار نفر جمعیت همه رنگِ زندگی دیده میشود؛ حداقل درصدِ زیادی از چهره هایِ متفاوت زندگی در کنار هم جمع شده اند. امید جایش را به نا امیدی، شادی جایش را به غم، حسِ خوبِ پیروزی به تلخیِ لحظه یِ شکست و خنده جایش را به گریه میدهد، یا این که بالعکسِ همه یِ این ها پیش می‌آید وبه واسطه یِ نگاه، در چشم هایشان اتفاق می افتد. لحظاتی که هر کدام یک از بازیکن ها حسرت میخورند و در دل هایشان افسوس و ای کاش و اما و اگر را هزارباره تکرار میکنند که همین هم باعثِ تشدیدِ هق هقشان میشد، از ندیدنی ترین اتفاقاتِ این لحظات است که فکرم را حسابی مشغولِ خودش میکند. میانِ همین گشت و گذار ها چهار نفر با لباس هایی که نماد تیم اروند رویشان حک شده است را می بینم، خوشحال میشوم. خودم را بهشان میرسانم، چیزی از مسابقه شان نمیگذرد و خسته اند اما نمیتوانم موقعیتِ صحبت کردن با آن ها را از دست بدهم. با ذوقی که در صدا و چهره ام هویداست سلام و احوال پرسی میکنم و ازآنها میخواهم که چند دقیقه ای از زمانشان را در اختیارم بگذارند ...
پایانِ بخشِ اول | پرنیا خنجری
مربوط به یازدهم بهمن ماه نود و هفت.
