مدیران وزارت نیرو، در این سه دهه خشکسالی طاقت فرسا، همواره با ترس عدم تامین آب برای مصارف شرب، صنعت و کشاورزی کابوس وار، دست و پنجه نرم می کردند. به گونه ای، وقتی که آنها، در گزارشات ماهواره ای هواشناسی، در سال گذشته از تغییر اقلیم و امکان ترسالی آگاهی یافتند، با این حال، باز نتوانستند به خود بقبولانند که این خبر را جدی بگیرند تا از این رهگذر، ذخایر آب پشت سدها را به ریسک بگذارند و در جهت مصرف کشت تابستانه، با تخلیه ی زمانبندی مخازن سدها، برای پذیرش آورد جدید دغدغه خاصی نیل بر کنترل و مهار سیلاب در زیر دست سدها نداشته باشند.

به هرحال، هم وزارت نیرو و هم دیگر سازمان های همکار، مانند هواشناسی، نیز نسبت به ماهیت ترسالی پیش رو، از قبیل میزان بارش نزولات آسمانی در هرفصل، کیفیت دوران بازگشت آورد سیلابی به تفکیک در هر حوزه ی آبریز، همچنین اطلاعات درستی در دست نداشتند و به تبع آن، نیز قادر به پیش بینی بحران سیلابی هم نبودند که اصولا، چگونه و چطور، می توانند با این حجم آورد ۱۴ میلیارد مکعبی( معادل یک دریاچه بزرگ) در پشت سدهای دز، کرخه و کارون، برطبق ماتریس مدیریت زمان عمل نمایند، و از همه بدتر، دولت بدلیل حکمرانی بد در حوزه ی توسعه و بالاخص وزرات کشور بدلیل عدم تخصصی عمل کردن در مساله ی حوداث غیر مترقبه و همچنین نابرخورداری از سایر مکانیزم های استراتژیک[آمادگی ضروری، تمرکز کافی، فراست لازم، داشتن تجهیزات و اهرم های کنترلی مهار بحران، اعم از دانش، وجود سیستم پدافند عامل و نداشتن درک درستی از تکنیکال سیمای مورفولوژیک فلات ایران] بطورکلی، نتوانستند آن طور که بایست در قبال بحران سیلابی از خود واکنش نشان بدهند.

لذا، بدین گونه است که ما خود شاهد وارد شدن خسارت های عظیمی به اقتصاد، فرهنگ و اعتماد عمومی هستیم که اگر نیروهای مسلح و بسیج خودش جوش مردمی در کنار دولت نبودند، بدون تردید، وضعیت بحران از این بدتر هم می شد.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه