واقعیتی به نام شبکه های مجازی

   شکی نیست که در دنیای مجازی مجازی واژه ورود ممنوع همه جا كاربرد ندارد,خصوصاً زمانی كه دامنه فعالیت ها فرهنگی, اجتماعی و با توده مردم سركار داشته باشد، اگر حین رانندگی با سرعت زیاد حرکت کنید منجر به تصادف خواهد شد و یا با به دست گرفتن چاقو می توان میوه خورد و یا بر خلاف آن وسیله ای جهت قتل باشد , بسیاری از شبكه مجازی می توانند علمی و تاریخی و تحلیلی  باشند که می توان با دیدن آن ها معرفت و دانش کسب کرد یا از اخبارگوناگون جهان مطلع شد و به قضاوت نشست,زیرا قرار نیست كلیه اخبار و وقایع دنیا را از دیدگاه رسانه های داخلی به تماشا نشست. 

   خلاصه كلام این كه از هر ابزار و تكنولوژی می توان سوء استفاده یا حسن استفاده نمود و این بستگی به فرهنگ عمومی جامعه و تربیت و آموزش های لازم خواهد داشت, فرهنگ عمومی در جامعه نتیجه كنش های متقابل هزاران عامل ریز و درشت است كه قطعاً حكومت ها و دولت و خانواده و سیستم های آموزشی و رسانه ای و .... نقش زیادی بر آن دارند. طی سال های اخیر در کشورما شبكه های اجتماعی توسط آحاد جامعه خصوصاً جوانان اقبال زیادی داشته است. شاید به دلیل ساده بودن لایه های اجتماعی و در نبود و كمبود صدها انجمن و صنف تخصصی و سازمان های مردم نهاد و امكانات تفریحی و رفاهی در زمینه های مختلف علمی،فرهنگی،اجتماعی، ورزشی و دیگر موارد و همچنین اوضاع اقتصادی و معیشتی و البته محدویت های جنسیتی, بسیاری از جوانان به شبكه های اجتماعی روی آورده اند تا خود را در معرض دید و هم آوایی و هم نوایی قرار دهند و به نوعی در بطن جامعه باشند, زیرا به راحتی می در همه اوقات شبانه روز می توانند با فامیل، دوستان اختصاصی یا گروهی و اجتماعی خود ارتباط داشته و مطالبی را به اشتراك گذاشته و نظر داده و گپ و گفتگو نمایند. البته در همین شبكه های اجتماعی تقریباً فرهنگ خاص خود به وجود آمده و هر فردی در مسلك افرادی قرار می گیرد كه از لحاظ دیدگاه و طرز تفكر به آن ها نزدیکی و قرابت دارد.

طی سال های اخیر با تشكیل صدها گروه و محفل ادبی ، فرهنگی، هنری و منطقه ای و شهری،سیاسی، علمی و... جای خالی این نهادها پر شده و تا حدودی موجب تعالی و ارتقای دانش و فرهنگی عمومی كاربران شده است.البته هستند گروهها و افرادی كه به فعالیت های خارج از عرف و فضایل اخلاقی,سیاسی و اجتماعی مشغول هستند که باید توسط نهادهای ناظر مرتب مورد رصد و بررسی قرار گرفته و پایش شوند و چنانچه لازم باشد اقدام لازم و متناسب را بعمل آورند.  اگر از خیل عظیم كاربران شبکه های نظر سنجی شود به راحتی قابل رویت است كه طی این سال ها فرهنگ استفاده از این شبك ها بهتر شده و مطالب مفید بیشتری ارائه می شود و در بعضی موارد سیستم های خودسانسوری و خود نگهدار حاكم شده كه در پی حفظ مطالب مفید و  ارزش ها و اشاعه آنان می باشند. 

نگارنده در پی دفاع بی و چون چرای از شبكه های مجازی و اجتماعی نیست ولی به عنوان یك واقعیت ملموس در دنیای امروز نمی توان از آن غافل بود، باید موشكافی و تحقیقات علمی زیادی در این زمینه به عمل آید، قریب به یقین راهكار قطعی نمی تواند ورود ممنوع باشد.کما این که با گسترش علوم و فنون شاید بتوان یک سیستم و شبکه  اجتماعی پر طرفداری را فیلتر نمود ولی از فردای آن روز ده ها نرم افزار دیگر طراحی و روانه بزار می شوند كه جایگزین آن خواهند شد كه تا کنون هم شده اند. 

  نتیجه این كه اگر فرهنگ استفاده از شبكه های اجتماعی درست تدوین شود و آموزش داده شود اتفاقاً می تواند مفید باشند و  این امكان را دارند كه جای خالی بسیاری از نداشته های فیزیكی دنیای امروز را پر نمایند،اما اگر به غلط مورد  استفاده قرار گیرند مانند بسیاری از سوء مصرف ها می توانند عقوبات خود را  داشته باشند، نكته مهم ارتقاء سطح فرهنگی عمومی و اجتماعی در سطح جامعه جهت استفاده صحیح از این بستر است كه باید روی آن كار و برنامه ریزی کرد. باید برنامه ریزی و مهندسی دقیق فرهنگی در دستور كار قرار گیرد و آموزش های ورود و استفاده از این شبكه ها را به شهروندان آموزش داد و در متون درسی و كلاسی وارد نمود و استفاده از سیستم فیلترینگ را محدودتر كرد زیرا چاره كار در آن نخواهد بود.