امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
شوشان : زنده یاد علیرضا وهابعلی متولد ۱۳۳۶ صادره از اهواز که پس از مهاجرت به اصفهان عضو کانون آفرینش شعر امروز بود و در نشست های آن شرکت می کرد. وهابعلی بر اثر عارضه قلبی درگذشت. از وی شعرهای درخشانی بر جای مانده است که تعدادی را با هم مرور می کنیم :
1)
دیوار ها
گاهی نیاز دارند
به کسی تکیه کنند...
2)
"شكوه تبسم"
بسيار به گفتگو نشسته ايم اما
آن كلام شفا دهنده
به لكنتي عجين در شرم
سكوت تنيده بر جراحت خويش
آسوده باش قناري بي منقار
كه زخم تاج اميران
تازه مي كند ترانه را
در خواب رسولان
با نقش گلويت
ابتدا تو بودي
حالا منم
ايستاده روبروي پلنگ پير
سايه لرزانم را
غرق ماه مي بينم.
7/11/80
3)
باز آمدم
تا عطر گیسوانت را
از چشم این گل خاموش ببویم
دارم صدای سم باران را می نوشم
کوتاه شدن یال اسب سپید را
طاعون فراق تو اگر بگذرد
باز آمدم
مثل همیشه بگویم
سرت را از روی شانه ام بردار
دارند نگاهمان می کنند
ترس مرا
با جان منتظران رها کن
ببین چه زیبا خاطره زخم پلنگ
دلهره از نگاه تو می گیرد
«چشم اندازی موهوم
در بلوغ شیب هایش
سنبله ها غلطان»
4)
من این شعر کوتاه را
بی تجربه
زیستم
که تنها
غزال های بی جفت
دوبار می میرند