چند سالی ست که بنا به هر دلیلی در تقویم های رسمی، هفتم‌ ماه صفر را که تا چند سال پیش زادروز امام موسی کاظم ع می نامیدند ، به شهادت امام حسن مجتبی ع تغییر داده اند ! و حال آنکه جامعه ما در روزهای ۲۸ صفر و همزمان با وفات‌ حضرت ختمی مرتبت ص ، نیز دوباره در سوگ امام مجتبی ع می نشینیم .

جالب آنکه شهادت امام دوم را در تقویم با عنوان (بنا به روایتی) ! ذکر کرده ایم.

براستی اگر روایت ۷ صفر قوی تر است پس چرا ۲۸ صفر نیز بهمین مناسبت عزاداری میکنیم ؟ و اگر روایت قدیمی معتبرتر است چه نیازی بر اصرار و تاکید بر ۷ صفر بعنوان شهادت امام حسن مجتبی ع داریم ؟

عجیب است که این همه بدنبال برپایی آیین های عزا و مصیبت هستیم درحالی که جامعه ما از ابراز شادمانی حتی در برپایی آیین های مذهبی با محدودیت هایی مواجه میگردد. بعقیده حقیر ، اکثریت جامعه ما در اخلاق ، ادب و معنویت با اهل بیت پیامبر ص فاصله ی معناداری گرفته ایم وگرنه این همه مفسده های مادی و‌معنوی دامنگیر چهره های گمنام و نامدار ما نمی شد و شاید اکتفای به ظواهر و عدم‌ توجه کافی به تربیت و معنویت ( شبیه به آنچه که در سالهای جنگ آنرا تجربه کردیم ) ، یکی از همین دلایل موردنظر باشد.

عده ای جامعه را از شادمانی در ماه صفر ( بمناسبت ولادت امام هفتم ) منع میکنند به این بهانه که مبادا در این ماهِ عزا و سوگواری اهل بیت علیهم السلام هیچ اثری از شادی و نشاط در جامعه‌ مشاهده شود در حالیکه برگزاری مراسم ولادت آن پیشوایان هیچ منافاتی با یکدیگر ندارند آنچنان که امام صادق ع فرموده اند : شیعیان ما با شادی ما شادمان و با اندوه ما محزون و غمگین میگردند.

جالب است مزید اطلاع شما دو نکته را نیز اضافه کنم :

اول آنکه در تمام سالیانی که طبق تقویم رسمی ، برخی از جامعه مذهبی ما ، هفتم صفر را میلاد امام کاظم ع میدانستند و به یکدیگر حتی در مجالس ذکر اباعبدالله نیز تبریک می‌گفتند در برخی از شهرهای مذهبی از جمله در شهر قم به درخواست برخی از بزرگان و مراجع دینی ، آیین شهادت امام مجتبی ع را با حضور دستجات عزاداری در خیابانهای شهر برپا میکردند !! و اینها بنظرم هرگز نشانه های خوبی بشمار نمی رفتند. سرانجام پافشاری عده ای ( که شناخت آنها چندان دشوار نیست ) ، نتیجه داد و توانستند با اصرار و شاید لابیگری هایی که با مراکز تصمیم سازی دارند تحت عنوان یافتن استنادهای تاریخی این تغییر را در تقویم رسمی ما اعمال نمایند.

دوم آنکه بالاخره نمی شد که هیچ روزی بعنوان میلاد امام هفتم در تاریخ رسمی ذکر نشود و لذا با استنادهای معروف به ( بنا به روایتی ) ، ۱۴ ذیحجه را بجای ۷ صفر قراردادند که از این پس ولادت امام کاظم در لابلای برگهای تقویم مفقود نگردد. اگرچه ظاهرا آنچنان که ذکر شده است باز هم بدرستی مشخص نیست که ۱۴ و یا ۱۵ ذیحجه ولادت آن امام بزرگوار است.

امام کاظم ع شهادت شان در روز ۲۵ رجب و دو روز پیش از فرا رسیدنِ عید سعید مبعث میباشد و همانگونه که میدانید در ماه رجب ، جشن شادمانی بزرگ دیگری همچون‌ ۱۳ رجب ، ولادت امام علی ع نیز قرار دارد.

من بیم ِ آن دارم که در سالیان آینده ، روز شهادت امام کاظم ع را بدلیل عدم تقارن تقویمی ! دوباره جابجا کنند و به روز دیگر و ماه دیگری موکول نمایند.

در پایان ذکر این نکته نیز ضروریست که ضمن آنکه باید همه ما بعنوان پاسدار فرهنگ اسلامی و شیعی بر روی اتفاقات پیرامون مان بویژه رخدادهای مهم تاریخی حساس و آگاه باشیم ، حتما و حتما باید از وادیِ ظواهر نیز گذر کنیم و به باطن آموزه های اسلام که همانا اخلاق و انصاف و عدالت است عمل نماییم و باور کنیم که عصاره همه ادیان و سیره تمامی انبیاء و ائمه هدی تاکید بر هدایت ، انسانیت و تکریم مقام انسان است.

بزرگانِ دین و فرهنگ ، جسارتم را حمل ِ بر دغدغه های اجتماعی و فرهنگی نموده و عفو نمایند.

۷ صفر ۱۴۴۱ قمری

۱۴ مهر ۱۳۹۸

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه