شوشان - مسلم سلیمانی : جناب آقای عسکری!
مدیر عامل محترم سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
سال هاست که رسانه تحت امر شما از جامعیت اقناع همه¬ی افکار عمومی برخوردار نیست. فارق از اینکه برخی آنرا «ملی» می خوانند و برخی «میلی»، اینجانب بعنوان کسی که سالها خبرنگار، مدرس خبرنگاری ، تهیه کننده صدا و سیما و کارشناس این سازمان بوده است، می گوید:
عملکرد این سازمان در افکار عمومی و تاریخ گوای میلی بودن یا ملی بودن آن خواهد بود. لذا اینجانب با توجه به یک نظر کارشناسی که در یکی از شبکه های شما پخش شده است نکاتی را عرض می کنم :
شخصی بنام آقای «ابوالفض بهرام پور» بعنوان کارشناس قرآن و استاد دانشگاه یک آیه (سوره مائده آیه 33) را قرائت می کند و برای معترضین بعنوان کسانی که «محارب» بودند تقاضای اشد مجازات نظیر «زجر کش»! کردن آنها می کند... اینجانب ضمن آمادگی لازم برای مناظره با چنین افراد کم سواد، خدمتتان عارضم که دسترسی به منابع برای کشف مطلب جهت همگان آسان است و پخش چنین نظراتی فقط به اعتماد عمومی به این سازمان خدشه می زند.
از همین رهگذر چند اشکال را بطور سربسته عرض می کنم و باقی مطالب را اگر فرصتی دادید که مناظره کنم، عرض خواهم کرد.
1. اشتباه در تلفظ :
این کارشناس شما (آقای بهرام پور) قادر نیست تا یک آیه را در روخوانی درست بخواند، چگونه صلاحیت تفسیر دارد؟
آیه این است:
«... أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ...» ایشان «یقتلوا ، یصلبوا» را بصورت «یقتلُ، یصلبُ» قرائت کرده است. یعنی بجای تلفظ ضمیر مذکر جمع غایب، ضمیر مفرد غایب تلفظ کرده است. به نظر شما کسی که در روخوانی مشکل دارد می تواند مفسر باشد؟
این سازمان چه اصراری دارد تا تفسیر دین را از حوزه اهل دین به حوزه دانشگاه منتقل کند؟ (این مطلب جای صحبت فراوان دارد ... در وقت خودش!)
2. شأن نزول این آیه :
آیا در حوادث اخیر می توان از شان نزول این آیه «وحدت مناط» گرفت و حکم را به حوادث اخیر تسری و تعمیم داد؟
هیچ میدانید علامه طباطبایی ذیل تفسیر این آیه گفته است:
پیامبر (ص) بعد از پیروزی بر کفاری که محارب بودند، آنها را نکشت ، به دار نیاویخت و مُثله نکرد!
3. محاربه :
این آیه در خصوص «احکام محارب» هست. فقط یک آیه در قرآن در این خصوص وجود دارد که در برابر آن صدها آیه و هزاران روایت در باب حقوق ملت، مدارا با آنان، گوش دادن به اعتراض، بیعت و ... وجود دارد...
اصل آیه این است:
«إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآَخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ»
این آیه به بیان «محاربه با خدا و رسول خدا» (تعمیم دادن به غیر خدا و رسول نیازمند اثبات است) آمده است که به نظر این حقیر (درجای خود اثبات خواهم کرد) در هر حکومتی (چه اسلامی و چه غیر اسلامی) کسانی که بخواهند امنیت عمومی را سلب کنند باید با قاطعیت با آنها برخورد شود.
خوشبختانه در قوانین حقوقی ایران (جرائم ضد امنیت عمومی ، احراق و تخریب اموال..، قانون مجازات اسلامی، و...) خصوصن مواد 279تا288 قانون مجازات اسلامی، که در خصوص «محاربه» (که صحیح آن «محارب» هست. زیرا «محاربه» یعنی دو گروه با هم جنگ دارند، حال آنکه منظور این است که یک گروه علیه یک حاکمیت یا مردم وارد اقدامات مسلحانه و تخریب گرایانه می شوند) و «بغی» هست بخوبی مشخص می کند که تحت شرایطی یک شخص یا یک گروه عنوان «محارب» به خود می گیرد ...
پس؛
به شکل کلی معترضین را محارب بنامیم و بدانیم صحیح نیست!
4. فرق محارب و معترض :
در حادثه اخیر ملت شوکه شد. حتی رئیس جمهور هم گفت که از زمان اعلام آن خبر نداشته است. پس ، هیچ اقدام قبلی برای سازماندهی معترضین قابل قبول نیست الا اینکه این اعتراض ها خودجوش بوده. البته چند دسته از این فضای اعتراض سوء استفاده کردند :
الف: اشرار :
در جامعه ما آدم های ناباب کم نیستند که در چنین شرایطی اقدام به تخریب و سرقت بزنند. که در بررسی قضایی اینان «محارب» نیستند و باید طبق قانون مربوط به « احراق و تخریب اموال...» مجازات بشوند.
ب: معاونین اشرار و گروه های تخریبگر :
با اینان باید طبق قانون «جرائم ضد امنیت عمومی» برخورد کرد...
ج: نیروهای آموزش دیده
کسانی که از قبل آموزش دیدند تا در چنین شرایطی چگونه به تاسیسات و امکانات عمومی و با هدف قبلی و سازمان یافته به شکلی صدمه بزنند که امنیت عمومی سلب ، رعب و وحشت بوجود آید، محارب شناخته می شود و بدون شک در هر جای دنیا با این دسته به شدت برخورد می شود.
پس؛
حساب معترض و محارب جداست.
تمامی دستگاه های امنیتی و نظامی و... باید امنیت «معترض» را فراهم کنند و نگذارند که اشرار و نیروهای آموزش دیده از اعتراض آنها سوء استفاده کنند.
جناب آقای عسکری
در سازمان شما اگر اینگونه دیدگاه ها منعکس شود سطح اعتماد عمومی به آن دستگاه بالا رفته و هر چند سال یک بار شاهد این آشوب ها نخواهیم بود.
نگاه عاقلانه و توام با رعفت عمومی که در قرآن و لسان اهل بیت (ع) هست نجات بخش تمامی جوامع کنونی خواهد بود. نگاه «طالبانیسم» و «داعشیسم» به مقوله دین و مدیریت جامعه تاریخ مصرف کوتاه دارد.
با سپاس