همانگونه که خود مطلع هستید برخی سخنرانی ها و کارشناسی هایی که در صداوسیما و یا منابر پر¬مخاطب صورت می گیرد از بار علمی کافی برخوردار نیست و علیرغم اینکه منفعت فکری و فرهنگی ندارد، بر شبهه افکنی و ایجاد بُعد و نفرت نسبت به دین، خصوصن فرهنگ غنی تشیع می افزاید.

ابتدا یک آسیب شناسی مختصر و بعد ذکر چند مصداق و در نهایت ارائه راه حل.

جناب آیت الله اعرافی اینجانب اولین کسی بودم که جریان انحرافی «ظهور بسیار نزدیک است!» را به چالش کشاندم و با نوشتن یک مقاله با عنوان «ظهور بسیار نزدیک نیست!» [25مرداد 1389 در سایت آفتاب نیوز] ماهیت این جریان را بر ملا کردم که باعث بسته شدن سایت اینترنتی اینها شد. آنچه که علیه آنها موضع گیری شد، وقتی است که آنها به شکل گسترده اقدام به تکثیر سی.دی «ظهور نزدیک است» کردند.

و نیز با نوشتن مقاله «محرم؛ بایدها و نباید ها» به آسیب شناسی حوزه های علمیه بصورت اختصار پرداختم.

اما بعد

آنچه که اینک مرا وا داشت تا دوباره قلم را به دست گیرم مطالبی است که مدتی در محیط مجازی می بینم و گاهن چندین ساعت باید با مخاطبان مختلف بحث کنم که فلان شخصیت که در صداوسیما فلان اظهارات را داشته به دلیل بینش و سواد کم اوست و عیب از فقه شیعه نیست.(بخدا من و خیلی ها مثل من دیگه خسته شدیم!)

قبل از آنکه مصادیقی عرض کنم توجه شما را به چند آمار مقایسه ای جلب می کنم:

موقعی که انقلاب پیروز شد تعداد روحانیون حدود 15هزار نفر بودند و اینها جوابگوی مسائل مردم بودند و در بین مردم نیز عزت و احترام داشتند و ثمره تلاش آنان تربیت جوانانی بود که انقلاب کردند و در جنگ دفاع کردند... الان بالغ بر 220 هزار روحانی در مراکز مختلف فعالیت می کنند از مقام ریاست جمهوری تا دادگاه ها، دانشگاه ها، مراکز فرهنگی و پژوهشی...آمار مساجد از 27 هزار در قبل از انقلاب به بالغ بر 80 هزار رسیده است.پس از انقلاب بیش از 500 حوزه علمیه برای برادران و 450 حوزه علمیه برای خواهران احداث شد. 65 هزار طلبه خواهر و 43 هزار فارق التحصیل حوزه علمیه خواهران داریم. 160 پژوهشگاه توسط حوزه علمیه احداث شده است. بالغ بر هزار جلد کتاب توسط مجموعه های مرتبط در سال چاپ می شود. رادیو و تلوزیون با داشتن یکی دو شبکه در قبل از انقلاب به بالغ بر 100 شبکه رسیده است...

حال با توجه به همه موارد فوق، چرا طلاب قبل از انقلاب مرجع خوبی برای مسائل مذهبی و دینی بودند و در بین مردم دارای عزت، ولی الان دین گریزی و آخوند ستیزی به یک جبهه رویارویی تبدیل شده است؟

چرا آن جمعیت قلیل در قبل از انقلاب توانست بار تربیت آن نسل را بر عهده بگیرد اما جمعیت کثیر با پژوهشکده هایی قصرنما قادر به پاسخ نیستند؟ (شاید این چراها را در یک مقاله مفصل تقدیم حضور کنم اما قبل از آن خواهش دارم برای موضوع این نامه خارج از نوبت رسیدگی بفرمایید)

اما برخی موارد مطرح شده:

1. یکی می آید و مفصل می گوید «کرونا» با کلمه «کُرُن» در روایات آمده و شروع می کند به توضیح دادن بدون هیچ سندی

2. دیگری می آید و یک مطلبی را در خصوص اجر شهید مطرح می کند که «هر مومن که شهید می شود در بهشت قصری انتظارش را می کشد که در آن 70 حجره و در هر حجره 70 تخت و بر هر تختی 70 فرش گسترانده اند که بر هر فرشی 70 حوری نشسته» و بعد یک مخاطب می آید آنها را در هم ضرب و تقسیم می کند و می گوید: برای یک شهید نیازمند یک قصر در 29 طبقه به ابعاد هزار متر در هزار متر با 24 میلیون حوری هستیم...

3. یکی می گوید مخالف حاکمیت را باید زنده زنده سوزاند... (استاد قرآن در یکی از شبکه ها)

4. یکی در تلوزیون دعایی را به مردم یاد می دهد که حتمن! مستجاب می شود!!! و تاکید می کند این دعا را به منافق یاد ندهید چون اونا هم اگر این دعا را بخوانند، مستجاب می شود...

ایشان تا این مقدار درک ندارد که شبکه تلوزیون یک شبکه محصور نیست و همه دارند می بینند و منافقین!!! هم می شنوند... و بعد از گفته ایشان که هم خودش خوانده و هم حتمن خیلی ها هم خواندند پس چرا به اجابت نرسید؟!

موارد بسیار است. این چند مورد را بخاطرم ماند که بعنوان مثال مطرح کردم.(برای دیدن مجموعه ای از این طنز های تلخ می توان به قسمت «صفحه آخر» صدای آمریکا مراجعه کرد و دید. اینها ربطی به دشمن ندارد. دست گل های اینور است!)

اصولن دین برای تعالی و کمال اخلاق انسانی است. اما وقتی آنرا در همه موضوعات دخیل کنیم و کتاب رفرنس پزشکی را آتش بزنیم و بعد بگوئیم طب اسلامی! سطح توقع جامعه می رود بالا. آنها دوست دارند با راه های ساده و کم خرج و زود بازده به نتیجه برسند. و برخی فکر کنند با چند قطره روغن بنفشه می شود کرونا را معالجه کرد!

خب! این طب اسلامی بیاید و ویروس را جمع کند!

جناب آیت الله اعرافی!

اشکال از مردم نیست. اشکال از آنجایی است که به نام دین همه چیز گفته شده است. و وقتی موقع عمل می رسد می بینند که دو گانگی وجود دارد. از ادعای شفا دادن بگیر تا پرهیز از دنیا و زهدگرایی.

واقعن حوزه علمیه با این دسته از طلاب چموش که هر حرفی را به نام دین می زنند چه برنامه ای دارد؟ آیا بدون آسیب شناسی این معضل مهم به دنبال افزایش کمّی آن است. بخاطر همین امور است که در محیط مجازی و حقیقی همه مردم در حوزه دین صاحب نظر! شده اند و هر چی دوست دارند، می گویند.

اینجانب استدعا دارم نسبت به چند دسته حساسیت ویژه داشته باشید که اگر مطلبی را اشتباه بیان کردند در کمترین زمان به جبران آن بپردازند. اول ائمه جمعه و منبریان معروف که منابر شلوغ دارند. دوم کسانی که در صدا و سیما سخنرانی آنها پخش می شود و یا کارشناسی انجام می دهند.

این مطلب با دو تا جلسه و بخشنامه صادر کردن و هماهنگی با بیت مقام معظم رهبری و صداوسیما شدنی است. بقدر کافی افراد مغرض شبهه افکنی می کنند لااقل جلوی خودی ها را بگیرید که به خودمان گُل نزنند.

والسلام علیکم

29فروردین 1399

09036150119

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه