حسب شنیده ها ، چند روز دیگر مدیرکل جدید آموزش و پرورش استان خوزستان معارفه خواهد شد، استانی با حدود یک میلیون دانش آموز، بیش از ۶۰ هزار شاغل و رتبه های تاسف بار از نظر ؛ درخواست انتقال کارکنان به خارج استان، ترک و بازمانده از تحصیل دانش آموزان و جا خوش کردن در انتهای جدول آموزشی در بین استانها.

آموزش و پرورشی که بجای افتخار به توسعه و عدالت آموزشی و کیفیت بخشی به حوزه ی یادگیری، افتخارش به جرقه های فردی از قبیل کنکور ناشی از هزینه کرد میلیونی خانواده ها و تلاش فردی بوده، و با اینهمه معضل و مشکل ، بیشترین زمان مدیرانش در همایش و سمینارهای غیر تخصصی و پُرطمطراق سپری میگردد.

از سویی دیگر بدلیل نگاه غیر تخصصی و کم جلوه گی و نگاه پایین دستی به تعلیم و تربیت، این حوزه در استان تبدیل به حیاط خلوت نمایندگان و صاحبان قدرت قرار داده شده که در دراز مدت دودش به چشم همه و از جمله آیندگان خواهد رفت!

غلط یا دُرست با تغییر دولت ها از صدر تا ذیل و از کلان تا اجرا «مدیران»تغییر و مدیریت ها دستخوش شوک میشوند، در دوره ای که «زمان» ارزشمندترین عامل بعد از «نیروی انسانی» بشمار میرود ، هدر رفت آن در واقع از بزرگترین اسراف در منابع محسوب میشوند و تغییر نیروی انسانی لاجرم یکی از مهمترین اتلاف زمان بشمار میآیند هر چند بعضی تغییرات در طولانی مدت به سود و منفعت سازمانها به حساب میآیند.

در این میان این باور وجود دارد آنکه باید توجه کند، وقعی نمی نهد و ما برای خودمان قصه میگوییم ، اما این داستان سرایی ناشی از نگرانی و دلسوختگی فقط در میان گذاشتن یک نگرانیست و لاغیر:

حوزه ی مدیریت استانی در آموزش و پرورش با توجه به اختیارات و منظومه سند تحول بنیادین هر چند در مدیریتهای میانی بشمار میآید اما تصدی آن «عالمانه محور» است ، یعنی فرد منصوب در این حوزه باید دانشمندی باشدکه نظام تعلیمی کشور و نظریه های تربیتی را بشناسد، متخصصی که همانطور که با کتبُ خواجه نصیرالدین طوسی و شهیدمطهری و مرحوم غلامحسین شکوهی آشناست بایدتورقی را در آثار پیازه و دکارت و کانت و .. داشته و مطالعه و پژوهشی در خصوص آموزش و پرورش تطبیقی داشته و ویژگیهای جامعه شناختی محل ماموریت خویش را بدرستی شناخته و بتواند از تمام منابع، در جهت تحقق اهداف سازمانی استفاده بهینه نماید.

مدیریت در آموزش و پرورش از مهمترین جایگاههاست که جامعیت مدیریتی در آن از سایر حوزه ها بسیار پُر رنگتر است.

مدیر در آموزش و پرورش در واقع مرجع سایر مدیریتهاست و نه تنها نباید تابع باشد بلکه محور تصمیمات مدیریتی در استان باید باشد ، اگر فردی ذیصلاح و دانشمندی تصدی مدیریت آموزش و پرورش را بعهده بگیرد باید کاری کند که تمام خروجی تصمیمات کلان گرفته شده پیوست تربیتی داشته باشند.

متاسفانه مدت های مدیدی است که «مهارت شغلی» قربانی «مهارت ماندگاری در منصب» شده و چه بسا در این «قربان» شدن آینده ی یک جامعه است به مسلخ ناتدبیری بُرده شده است. بنابراین انتخاب «مدیر» در حوزه ی تعلیم و تربیت نباید تابع سلیقه فردی یا سیاسی یا خوشآمدی دسته یا گروهی باشد.

آموزش و پرورش حق الناس ترین حوزه ی حاکمیتی است که عدم توجه یا بی تدبیری در آن علاوه بر آسیب های دنیوی ، مؤاخذه ی الهی را بدنبال خواهد داشت، و در آخر اینکه خواهشاً آموزش و پرورش را مورد متعلق به همه ی خانواده ها دانسته و در باره ی تصمیمات متخذه در باره ی آن درنگ و تأملی مسوولانه و خداباورانه داشته باشیم.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه