عیوق کربلا

شوشان ـ حجت الاسلام امین بهرامی(شریعت شوشتری) :

ماه محرم هنگام جوش و خروش عاشقان امامی است که همه هستی خویش را در راه اعتقاد و جلوگیری از انحراف در جامعه فدا نمود و الگویی بی بدیل برای همه موحدان و آزاداندیشان عالم شد.

اگر با گوش دل ندای(هل من ناصر)مظلوم نینوا را بشنویم، متوجه خواهیم شد، نه تنها آن کلام ملکوتی خاموش نشده است، بلکه هر روز این ندای روح افزا به گوش می رسد و (عیوق کربلا) به ما می آموزد که امام عصر خویش را همچون کوفیان تنها نگذارید و قبل از ظهور امام زمانتان، مسلم دوران خود را یاری کنید. براستی حسین بن علی(علیه السلام) چه نوری است که هیچ گاه خاموش نشده و پرفروغ تر نیز می شود؟ امامی که عدل قرآن است و همانند کتاب وحی دارای برنامه هدایت، شفا و رحمت است.

آری، همانگونه که قرآن از تلاوت کننده خود شفاعت می کند، سیدالشهدا(علیه السلام) نیز از کسانی که زائر حضرتش بودند و بر مصائب آن مظلوم گریستند یا فضائل ایشان را مطرح می کردند، شفاعت خواهد نمود. خوب که بنگری و تأمل بنمائى متوجه خواهى شد آیات قرآن هیچ گاه کهنه نخواهند شد، زیرا کتاب وحی برای عصر خاص و مسائل محدود بر قلب نازنين حضرت رحمة للعالمين(صلى الله عليه وآله)نازل نشده است، از همین منظر است که روایات، سیره، مصائب و مراثی(عیوق کربلا) هیچ گاه کهنه نمی شود، زیرا سیره و روایات حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) منحصر به زمان خاصی نبوده و مصیبت های ایشان باعث ارتباط قلبی و ایجاد شور و شعور حسینی در بین عاشقان اباالاحرار حسین بن علی(علیه السلام)می شود و همین ارتباط موجب استمرار و تقویت روحیه ایثار، شهادت و جهاد در جامعه اسلامی خواهد شد.

حماسه و نهضت تکرارناشدنی و بی بدیل عاشورا، تابلوی تمام عیاری برای همه دوران ها و در مورد اکثر مباحث شرعی، اجتماعی، سیاسی، تربیتی بر مبنای(ماانزل الله)است.در بعد فردی کربلا یک دانشگاه عظیم خودسازی و جهاد با نفس برای یاری ولی خداست.در بعد اجتماعی قیام عاشورا این پیام را به مسلمانان می رساند، زمانی که جامعه بلاخص خواص در فضای عمومی نسبت به منکرات و انحرافات بی تفاوت شدند، باید خون حجت خدا ریخته شود تا دین محفوظ بماند و مکتب اسلام از انحرافات طواغیت و گردنکشان هر دورانی حفظ شود.

تابلوی کربلا در بعد تربیتی دارای الگوهای نیکو است،در این تابلوی تمام عیار از علی اصغر شش ماهه،تا قاسم بن الحسن حدودا ۱۳ ساله نمونه های بارز تربیتی وجود دارد تا حبیب بن مظاهر ۸۰ ساله. وقتی در بعد سیاسی به واقعه خونبار عاشورای سال ۶۱ هجری قمری نظاره می کنیم به وضوح می بینیم وقتی حاکم جامعه اسلامی شخص فاسق و فاجری مانند یزید باشد، آن حکومت هیچ رنگ و بویی از دین داری به خود نخواهدگرفت و چنین زمامداری جامعه را به تباهی می کشاند. زمانی که در بعد شرعی (وقعة الطف)تأمل كنيم، می بینیم حضرت امام حسین(علیه السلام)زمانی وارد سرزمین کربلا می شوند، تمام آن محلی که بناست خیمه گاه، محل پیکار دو لشکر نور و نار و قبر مطهر آن حضرت باشد را از صاحب آن خریداری می کنند تا امام لحظه ای در زمین غصبی قیام و قعود نفرمایند و خون آن حضرت در مکان غصبی ریخته نشود و مرقد ایشان در مکان غصبی بنا نگردد.

از منظر دیگر و دریک دید کلی زمانی که به تابلوی عاشورا نگاه کنیم، می بینیم تمام این قیام بخاطر نجات امت از انحراف فکری و اعتقادی و سیاسی بود، زیرا یزید و خلفای قبلی وی هرکدام به نوعی ضربات سهمگینی بر پیکر اسلام وارد کرده بودند و همین امر باعث شد که(عیوق کربلا) در هامون نینوا به شهادت برسد تا از جوشش خون آن مظلوم خون جگر و عطشان بی کفن چشمه هایی از نور بوجود آمده و تا رستاخیز انسانها قیام حسین بن علی(علیه السلام)مایه هدایت انسانها گردد.

آری،ندای ملکوتی (هل من ناصر)صیدی است که در خون خویش دست  و پا می زند و برای ظهور آخرین فرزند از دودمان رسالت و امامت چه در مجالس روضه خویش، چه در پیاده روی عظیم اربعین که حسینیه ای به وسعت تمام مرزهاست، سرباز صالح انتخاب کرده و نفوس مستعده آنان را در مجالس روضه تربیت می کند تا کربلای دیگری اتفاق نیفتاده و عیوق دیگری در دشت نینوا غرق به خون نشود.
حسین بن علی(علیه السلام) شخصیتی است که بیابان خشکیده کربلا را به باغ بهشت تبدیل کرد و قطعا با عنایت او سرزمین خشکیده دل ما نیز آباد و صیقل داده می شود.اگر خوب گوش کنیم، متوجه می شویم(هل من ناصر)عطشان کربلا برای خودش نیست، چون مردم آن دوران امام خود را تنها نهاده و به کنج دنجی رفتند تانتی گرد و غبار محمل های کاروان عشق حسینی به آنان نرسد، تا چه رسد به یاری ابالاحرار(علیه السلام)، بلکه این ندا برای یاری مهدی موعود موجود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.

بدا به حالمان اگر باز هم روضه بی وفایی امت به امامشان در عصر ما تکرار شود و آیندگان ما را همانند مردم کوفه قضاوت نمایند و بگویند مردم در عصر غیبت کبری عیوق دیگری را با به وجود آوردن کربلایی دیگر به شهادت رسانیدند، همان مردمی که روضه سربریده حسین(علیه السلام)را شنیدند ،اما خود این روضه را نسبت به امامشان تکرار کردند. پس محتوای تابلوی کربلا را عالی ببینیم و عالی بشنویم و عالی تر به این محتوای ذی قیمت عمل کنیم که پس از استقرار دولت کریمه منجی عالم بشریت حضرت ولی عصربقیة الله الأعظم(عجل الله تعالى فرجه الشريف)،انگشت پشیمانی به دهان نخواهیم گرفت که ای کاش در دوران حیاتمان زمینه ساز ظهور بودیم و یا در صورت باقی بودن عمر نادم نخواهیم گشت که ای داد، چرا به استقرار آن حکومت الهی کمک نکردیم.

ممکن است در دوران ظهور باشیم اما توفیق خدمت به حکومت جهانی حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)به ما نرسد. تا دیر نشده از عبرتهای کربلا برای زمینه سازی ظهور درس بگیریم که فردا دیر است.