شوشان ـ ریاض علی فرحانی :
«جنگ برای صلح»، یک مفهوم به ظاهر متضاد ، اما پراهمیت در حوزه سیاست و روابط بینالملل است.
بدیهی است که جنگ ها آثار مخرب و تاثیرات جبران ناپذیری را به بشر تحمیل می کند، اما در نهایت منجر به صلح می شود.
در مواجه با رژیمهای تهدیدکننده و خشنی ، همچون رژیم کودک کش وغاصب صیهونیزم؛ واستکبار جهانی اقدام به جنگ به عنوان یک ضرورت تلقی می گردد.
ضرورت «جنگ برای صلح» همه ایران دوستان را به این نتیجه می رساند که در برخی شرایط استفاده از نیروی نظامی به منظور حفظ امنیت و ایجاد صلح پایدار در جهان، منطقی و پذیرفتنی است، زیرا هدف اصلی همواره تحقق صلح و امنیت بشری است.
جنگ وتقابل فعلی امروز در حالی شرکت گرفت که ساختار سیاسی ومشروع جمهوری اسلامی برای حل مناقشات بین المللی وتامین امنیت پایدار در منطقه گفتگو را بهترین راهکار حل مسئله به دنیا مخابره می نمود ولی استکبار جهانی در ذهن متوحش وغیر انسانی وبه تبعیت از طبع ددمنشانه وحیوانی خود تعدادی از سرداران رشید اسلام را ناجوانمردانه شیوه ؛ و رذلترین شکل ممکن به شهادت رساند ؛ تابگوید که منطق گفتگو در دکترین سیاسی اوجایی ندارد. وجز با زبان خشونت حتی با کشتن هزاران صیهونیستی حاضر به توقف جنگ نخواهد بود.
تئوری «جنگ برای صلح» یک ایده پیچیده و متنوع است و بستگی به موقعیت و شرایط دارد.
اما هدف اصلی همواره باید حفظ صلح و ایجاد جهانی آرام و عاری از خشونت باشد.
اگر جنگ را در همه شرایط نفی کنیم، دنیا پر از زشتی و پلیدی ها خواهد بود.
درواقع، صلح پایداری که در دنیای مدرن شاهد آنیم، علت نیست بلکه معلول یک جنگ تمام عیار تاریخی است.
در این رویکرد برای حفظ و تحقق صلح و امنیت پایدار در منطقه خاورمیانه ؛ و حذف رژیم کودک کش صیهونیزم، ضرورت اقدامات نظامی کشور را درحق دفاع مشروع ازخود به امری الزام آور در مقابل همه دنبال کنندگان حق وحقیقت بدون ذره ای خدشه ؛ جلوه می نماید.