در برهه زمانی سه چهارماهه شور انقلاب یعنی از آبان ۵۷ تا بهمن همان سال، در کل حوادث و راهپیمایی های محله ی ما(حصیرآباد، آسیه آباد، بیست متری شهرداری) جمعا از شهادت پنج تن و مجروحیت چندین تن صحبت می شد.

یکی از شهیدان محله، شهید جلالی پسر بچه حدودا ده ساله که خانه آنها در خیابان یک فرعی حصیرآباد نزدیک خیابان اصلی کارون(مرز حکومت نظامی)و با فاصله تقریبی حدود بیست متر قرار داشت.

دومین شهید، علی شوراب بود که وقتی مردم گاراژ حاج نسرین را در خیابان کارون به آتش کشیدند، شهید شد،قابل توجه است که حاج نسرین بزرگترین پیمانکار اجاره ماشین آلات به شرکت نفت بود. سومین شهید حمید شجرات و چهارمین شهید رسول حاتمی

اسم و فامیل پنجمین شهید را به یاد نمی آورم، اما فکر می کنم خانه آنها بین خیابان ۵ تا ۷ حصیرآباد بود.

بعدها به یاد سه شهید جلالی و علی شوراب، و حمید شجرات مدارسی در سطح شهر اهواز، نامگذاری شد.

یکی از مجروحان که سه تیر به پاهایش اصابت و سخت مجروح شده بود را بعد از چند روزی بستری در بیمارستان،، او را با آمبولانس اورده و تحویل خانواده اش دادند، .

البته قابل ذکر است که بابت تیرهای اصابت شده به بدن ایشان، هیچ وجهی از خانواده اش دریافت نکردند و معمولا نیروهای حکومت نظامی، اجازه شلیک تیر مستقیم را به افراد نداشتند(معمولا تیر هوایی و یا از کمر به پایین را هدف می گرفتند)

وقتی که ماجرا را از او سئوال کردیم می گفت من در تظاهرات بودم که مورد اصابت گلوله قرار گرفتم و زخمی شدم، من را به بیمارستان بردند، پس از مداوا و چند پرس و جوی ساده، آزادم کردند و با آمبولانس مرا تحویل خانواده ام دادند.

البته شاید بتوان گفت نیروهای امنیتی وقت از این جهت به او زیاد سخت نگرفتند که ایشان یک جوان ساده کارگر بود و فارسی را هم خوب نمی توانست صحبت کند و ساواک به همین دلیل زیاد فشار به ایشان و خانواده اش نیاورد.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه