ريشه ايران است و اقوام شاخ و برگ

چند صباحى است كه در فضاى مجازى و البته حقيقى شاهد چالش هايى جديد از ساختارهاى قومى در نقاط مختلف كشور هستيم.
كشورى كه از لحاظ تعدد و تكثر اقوام و حتى اديان از بى نظيرترين نقشه هاى دنياست.
ايران درست مثل تنوع جغرافياى غنى اش از قدرت بى نهايت اقوامى سود مى برد كه هر كدامشان در حوزه امنيت،  نيروى انسانى،  فرهنگ و ساختارهاى اجتماعى به مثابه يك شاخ و برگ هستند كه ريشه و تنه تنومند كشور را زينت و محصول داده اند به شرطى كه بتوان با تدبير و وحدت از اين همه سبزه و محصول براى تنوع و تنفس كشور بهره برد.
شوربختانه طى چندماه گذشته شاهد يک رويكرد ناشيانه از سوى دولت آقاى پزشكيان بوديم جايى كه وى به جاى پافشارى بر شايسته سالارى بر تقسيم منصب ها بين اقوام سخن گفت.
رئيس جمهور ما كه قصد داشت به گونه اى پاسخگوى راى خود نزد برخى اقوام كشور باشد  به جاى تشكيل خانه اقوام در پايتخت جهت استفاده بهينه از ظرفيت هاى مختلف قوم هاى نجيب و اصيل ايرانى در امورات مختلف و پيوند آن ها با سمن هاى تا حدودى نابود شده طى اقدامى عاميانه بيشتر استان ها را بر اساس شاخص هايى نادرست بين اقوام تقسيم كرد و همين امر باعث بروز برخى حاشيه ها و چالش هاى حساس شد به گونه اى كه با رصد تنها استانى مثل خوزستان كه رنگين كمانى از اقوام را در خود جاى داده شاهد اين تنش ها هستيم.
تنش هايى كه در وهله اول دودش به چشم خود دولت رفت و معضلاتى را بوجود آورد كه نمونه بارز آن را در سفر اخير دكتر پزشكيان به اهواز شاهد بوديم.
رئيس جمهور ما به جاى آن كه اعلام كند يك استاندار توانمند بومى و خوزى را براى خوزستان برگزيدم از اصطلاح يك استاندار عرب بهره برد و تنها همين واژه باعث شد كه تمام ضعف ها و چالش هاى احتمالى يا موجود شخصى مثل موالى زاده را به پاى يك قوم عزيز،  نجيب و باغيرت بنويسند.
اين نوع نگاه به تقسيم منصب ها را در نيمى از كشور به خصوص در استان هاى مرزى شاهد بوديم واز قضا هم اكنون در همين استان ها هم شاهد چالش هايى چه بسا خطرناك با هشتگ اقوام مختلف هستيم كه گويى تحريك شده و در پى سهم خواهى يا گرفتن حق ناديده شده ى خود مى ڰردند.
اقوام ايرانى از ديرباز براى دفاع از ميراث مام ميهن،  همدل بوده و هستند و شما در جايى بين مردم هرگز سراغ نداريد كه حتى مشاجره اى بين دو هموطن شكل گرفته باشد كه ريشه در قوميت ديگرى داشته باشد مگر آن كه پاى كج سياست در ميان باشد.
سياستى شبيه به شيوه ى ناخوشايندى كه دولت اخير در پيش گرفت و رگ حساس اقوام مختلف را در بسيارى امور به جوش آورد.
نتيجه اين كه هر گفتار،  كردار و رفتارى كه از سوى هر شخص،  گروه،  طايفه،  ايل يا قومى كه خلاف قانون،  امنيت و تماميت ارضى كشور باشد محكوم است و بايد با اشد مجازات و بى ملاحظه با آن برخورد شود واز طرف ديگر دولت،  نظام و حاكميت،  موظف و مكلف اند كه ازهرگونه حركت و اقدام غير منصفانه،  ناعادلانه،  تبعيض آميز و ناكارشناسانه در قبال اقوام عزيز كه پاره تن و شاخ و برگ هميشه سبز و با طراوت درخت ريشه دار ايران جان مان بوده اند پرهيز كند و به جاى دامن زدن به قوم بازى هاى سياسى،  خانه احزاب كشور را تشكيل دهد تا لرها و عرب ها و ترک ها و بلوچ ها و کردها و بندرى ها و فارس ها در كنار ديگر اقوام عزيز كه به علت تعدد از ذكر نام شان عاجزيم،  بتوانند با همدلى و همچون دوران دفاع مقدس و درست مثل يك تيم ملى فوتبال تنها با پوشيدن يك لباس مقدس براى اعتلاى نام و پرچم كشورشان در جهان تلاش كنند و افتخار بيافرينند.