نسلی که دوست‌داشتنی بودند!

شوشان ـ حسن دادخواه :

   نسل گذشته از کارکنان دانشگاه شهید چمران اهواز، که سالیانی است بازنشسته شده اند و هر از گاهی در مرگ یکی از آنان به سوگ می نشینیم، نسلی دوست‌داشتی، کوشا و دلبسته به شغل‌ بودند که با عشق و وسواس انجام وظیفه می کردند! این گزاره، چه بسا نسبت به تک تک آنان، کاملا و صد در صد صدق نکند ولی بیشتر و قریب به اتفاقِ آنان را می توان چنین توصیف کرد. این گزاره البته به معنای نارضایتی از کارکنان کنونی نیست بلکه در نسل کنونی و شاغل نیز ستاره‌هایی هستند و تعداد زیادی هم در حد متوسط به بالا قرار دارند. قصد من رنجاندن و دلسرد کردن هیچ‌ فردی نیست. این اصل را خوب می دانم که هر فردی را، چه از اعضای هیئت علمی و‌چه از کارکنان، در ظرف زمانی خویش باید ارزیابی نمود.
     شنیده ام و پرسیده ام و درست بوده که تا سال حدود ۱۳۷۰ تنوع شغلی و امکان اشتغال برای کارکنان درخوزستان و اهواز، در چند دستگاه صنعتی با حقوق و امکانات بیشتر از دانشگاه فراهم بوده است ولی آنان اشتغال در دانشگاه را به لحاظ فضای علمی و فرهنگی آن، ترجیح دادند. بی گمان تا پیش از ۱۳۷۰ و دهه های قبل از آن، البته تنوع و امکان اشتغال متعدد بوده است و اشتغال در دانشگاه با حقوق کمتر، همیشه ترجیح داده می شده است!
   از سوی دیگر، به لحاظ تفاوت سبک زندگی و پیشرفت ها و تغییرات اجباری در نوع زیست شهری، امروزه عموم کارمندان دولت به ویژه کارکنانِ دستگاه های غیر اقتصادی و بالاخص دستگاه های آموزشی مانند دانشگاه ها، با سختی ها و دشواری‌های فراوان دست و پنجه نرم می کنند. حقوق آنان، واقعا برای یک زیست ساده، بسنده و کافی نیست. از امور رفاهی و دریافتی های متنوع هم محروم هستند. در چنین شرایطی، نباید انتظار داشت که کارکنان دولتی با دلگرمی و دلبستگی کامل، انجام وظیفه کنند. با این وجود، در دانشگاه همکاران علمی، در کنار اعضای هیئت علمی در جنبه های اداری و آموزشی تا آنجا که بتوانند، انجام وظیفه می کنند و معدل کاری و اثربخشی ایشان کمتر از کارکنان دیگر دستگاه های دولتی نیست.
  شادروان مهرابی، در گذشته دور، در دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی در مرکز تکنولوژی آموزشی دانشگاه انجام وظیفه می کرده است. این مرکز، مسئول تأمین تجهیزات صوتی و تصویری برای فعالیت های دانشگاه و آموزش نحوه استفاده از وسائل کمک آموزشی به دانشجویان رشته دبیری بوده است. امروز و در مراسم ترحیم و بزرگداشت شادروان مهرابی، جناب دکتر پاک سرشت، استاد پیشکسوت و رئیس ادوار این دانشکده، شرکت داشتند و از رابطه دوستانه و محبت آمیز خود با شادروان مهرابی سخن می گفتند.
آقای صفی اله مهرابی، بعد ها به اداره روابط عمومی دانشگاه پیوست و به عنوان تصویربردار، برهه ای از تاریخ و فعالیت های دانشگاه را شاهد و ناظر بودند و مانا نمودند. ایشان خوش برخورد و صبور و دوست‌داشتنی بودند و به شغل خود، عشق می ورزید. در ساعت های اداری، محدود و محصور نبود و تا زمانی که به او نیاز بود در محیط کار حاضر بودند.
یاد و خاطره اش گرامی باد!