در اهمیتِ پرورش دانش آموزانی آگاه و توانمند

شوشان ـ مجتبی حلالی :
 
صادقانه اگر بگویم، کمترین کاری که امروز در توانم هست و همواره سعی کرده ام انجامش دهم و بواقع با لذت و علاقه بیش از حد تصور دنبال کرده و می کنم، نوشتن است.
نوشتن اکسیری غیر قابل تصور است. در هر حالی که باشیم، غمگین و ناراحت، یا سرخوش و خندان نوشتن گویی دل و فکر را خالی و به سمت آرامش، جهت می دهد.  
نوشتن دنیای نویسنده را با شخص یا اشخاصی در میان می گذارد. و این نوشتن ها شاید روزی و در موقعیتی دلی را تسکین دهد و یا تجربه ای را برای شخصی به ارمغان آورد. مهمتر از همه این است که نشان می دهد، همه مان دچار حالات گوناگون شده ایم، به عشقی دچار شده ایم و از دست داده ایم، در پی شغل بوده ایم و بیکار مانده ایم، معیشت بر ما زندگی را سخت کرده بود و درآمدمان کفاف نمی دهد، در سفر خودروی مان دچار مشکل شد و بخشی از هزینه سفر جای دگر خرج شد، زیر باران خودرویی عبور کرد و آبهای جمع شده در گوشه ای از خیابان را پخش کرد و سر و صورت و لباس هایمان را بهم ریخت. در خیابانی در حال گفتگو با تلفن بودیم که دزد آمد و زد و برد.  
ده ها مورد است که نویسندگان در مطالب خود جای داده اند، و مخاطبان با آن همزاد پنداری می کنند. لیکن همه چیز در زندگی همه مان رخ می دهد و تجربه می کنیم و می گذرد. همه سختی ها و خوشی ها آمده اند که پخته کنند و بفهمانند، که هیچ چیز ماندگار نیست.  
برای نوشتن اما اصلی ترین نیاز معلم بود. يقين دارم، همه مان دستِ كم يك معلم از دوران ابتدايي تا پايان دوران تحصيل را فراموش نكرده ايم.
معلم با صبر و حوصله حروف و کلمات را باید آموزش می داد. و ما نشسته میان میز و نیمکت های متصل به هم حرف هایی مبهم و نامفهوم را گوش می دادیم. دوران من بروي هر نيمكت ٣ دانش آموز كنار هم بوديم. از لباس فرم و سرويس مدرسه هم نبود.
دوره اي كه وجه تمايز لباس ها و وجه تشابه، كله هاي كچل مان بود. ما بوديم و معلم و اكنون الف، ب و ... من ده ها بار خطا کردم و ده ها بار از نو آموزش دیدم. ده ها بار بی علاقه گی نشان می دادم و ده ها بار از سوی معلمم انگیزه گرفتم. و این روند تا امروز ادامه دارد. ما هر روز در معرض خطا و اشتباه بوده و هستیم! کسی درک کرد؟ کسی شنید؟ کسی بخشید؟ معلم اما می آید که درک کند، گوش دهد و هربار مدام آموزش را از سر گیرد!

ریشه آنچه که امروز هستیم پس از والدین، توسط معلمی شکل داده شده که کودکانی را آموزش می داده که هیچ ذهنیتی نسبت به هیچ حرف و کلمه ای نداشته اند. چه آنکه وقت گذاشتن برای 30 نفر دانش آموز با خلقیات مختلف و با سطح دریافت و پذیرش متنوع کاری بس دشوار است. برای مثال همه والدین خوب درک خواهند کرد که بازیگوشی های فرزندان مان، آموزش دادن ها و درست و غلط هایی که دقیقه به دقیقه باید یادآوری کنیم چقدر سخت و طاقت فرساست.
بنابراین معلمی شغلی سخت و طاقت فرساست که تنها عشق و علاقه می تواند میزان سختی ها را تسکین دهد. در کنار آن میزان علم و نحوه آموزش از سوی آموزگاران نیز پر اهمیت است، جایی که در برابر سوالات مختلف، باید پاسخ های متقاعد کننده و درست داده شود. هرچقدر صبر و دانش بالاتر باشد، بدون تردید دانش آموزان با کیفیت تری هم تربیت می شوند. هرچقدر از هر سوالی، از اعتقادی گرفته تا جنسیتی، طفره رفته شود، به همان میزان دانش آموزان در پی جواب خود و در جایی دگر خواهند گشت.
و آنچه که بنظر می رسد بیش از هر چیزی باید توسط سیستم آموزش انتقال داده شود، نحوه اندیشیدن و آگاهانه اندیشیدن و تصمیم گرفتن است. ما باید بتوانیم شرایطی را ایجاد کنیم که برای پذیرش و یا رد هر مساله ای ابتداء بیاندیشیم و سپس بر اساس اندیشه و منطق و با آگاهی کامل اقدام کنیم.

موضوع مهم اما توانمند سازی و تولید دانش آموزانی است که مطابق با علم روز آموزش داده شوند و اگر موضوعی را رد کردند و یا پذیرفتند بر مبنای آگاهی باشد. آگاهی بخشی از جزییات هرچه آموزش می دهیم و تسلط ما بر مسایل مورد آموزش، شاید پراهمیت ترین بخش برای دانش آموزان نسل فعلی باشد.
قطع به یقین آن دسته از معلمین که از مسیر و رسالت خود گاهی خارج می شوند، آنها که در فیلم ها و رسانه های مختلف دست به دست می شوند و بار روانی و آسیب جدی بر روح و فکر دانش آموزان و خانواده ها ایجاد می کنند. نياز به بازگويي و توضيح ندارد! باري، اخراج چنین افرادی صحیح است. آنها هیچ فهمی از آنچه بر سر دانش آموزان و آینده ای که خدشه دار می کنند ندارند. لذا جایی در سیستم آموزش نمی توانند داشته باشند.
چرا آموزش از همان رده های ابتدایی مهم است؟ چون کلیه اطلاعات از انواع مختلف در دسترس قرار دارد. این در حالی است که فیلم های ایرانی که در نمایش خانگی اکران می شوند، به همه تهاجم هایی که پیش از این تلقی می شد رو دست زده اند. از سریال رقت انگیز آبان گرفته تا سریال رهایم کن که عشق جنون وار دو برادر نسبت به یک زن را نشان می دهد. این فیلم ها ضمن اینکه بسیار پر مخاطبند اما بدلیل اینکه صحنه های بد آموزی در آن وجود ندارد، براحتی در جمع خانواده پخش می کنیم و متوجه دیالوگ ها و اتفاقاتی که در فکر و ذهن رقم می خورد نیستیم.

لذا سیستم آموزش و والدین آرام آرام، برای ساخت دانش آموزانی روشن و آگاه، از استعداد درخشانی که در اختیار دارند،با آموزش بروز و مناسب باید بالاترین بهره را ببرند.  
به امید ایران آباد و مترقی، با حضور معلمان دلسوز و دغدغه مند برای تربيت و پرورش فرزندانی شريف، آگاه و توانمند.