ساعاتی در بیمارستان خاتم الانبیاء شوشتر

شوشان – حمید سالم پور :

بیماری هایی که روز به روز بر تعداد و تنوعشان افزوده می شود باعث تنوع تخصص نیروی انسانی و افزایش کمیت متخصصین این رشته خدماتی و بعضاً پر درآمد شده است .

و آدمهای غنی با توجه به وضعیت درآمد خود سعی بر استفاده از بهترین متخصصین رشته های مختلف در بهترین مراکز بهداشتی دارند و حتی اگر نیاز باشد برای افزایش ضریب درمان و سلامتی خویش از سفر به کشورهای پیشرفته در این رشته باز نمی مانند .

در این بین افرادی که وضعیت جیبشان جوابگوی هزینه های سرسام آور بیمارستانهای خصوصی نمی شود رو به بیمارستان های دولتی می کنند .

با توجه به عدم تقسیم عادلانه نیروی انسانی و تجهیزات پزشکی در شهرهای کوچک و بزرگ کشور ، مردم شهرستان شوشتر که از کمبود نیروی انسانی متخصص و تجهیزات درمانی رنج می برند  در بسیاری از موارد برای درمان ، به ناچار باید راهی مرکز استان شوند که طبیعی است این اقدام با معضلات و مشکلاتی همراه است و متأسفانه این از ویژگی های شهرهای کوچک است .

دیشب دست تقدیر مرا به بیمارستان خاتم شهرستان شوشتر کشاند . وضعیت در حد قابل قبولی نبود چرا که کمتر مراجعه کننده ای را می توان یافت که از وضعیت خدمات درمان راضی بوده باشد .

البته معنای سخن صاحب قلم زیر سؤال بردن مجموعه خدوم و محترم پرسنل بهداشت و درمان نیست چرا که بی شک اکثریت آنان سعی بر ارائه خدمات بهتر را دارند و ارزش کاری این بزرگواران و ایثار و فداکاری های که در این خصوص از خود ارائه داده و می دهند بر کسی پوشیده نیست و لذا دستشان را به گرمی می فشارم و تقدیر و تشکر فراوان را دارم . اما در این بین تعدادی از آنان و لو اندک با ویژگی ها و منشور اخلاقی کادر بهداشت و درمان – که در ادامه به برخی از این موارد اشاره خواهم کرد – فاصله دارند .

البته شاید تعداد زیاد مراجعین ، کمبود نیروی انسانی و فشار کار ، برخی از پرستاران و یگانه پزشک عمومی !!! را خسته و کم حوصله کرده بود بطوریکه بعضاً در انجام امور شاهد خونسردی و عدم سرعت عمل آنان بودیم .

در مدت بیش از سه ساعتی که حضور داشتم خبری از حضور پزشک متخصص در این بیمارستان نبود !! بیمارستانی که باید به نحو شایسته به مردم شهر و حومه خدمات بدهد .

هر چند می دانیم که سرانه پزشک در کشور ما با استانداردهای جهانی فاصله دارد اما به نظر می رسد این فاصله در شهرهای کشورمان نیز وجود دارد. خوب است متولیان امور به مردم اعلام کنند که به ازای چه تعداد شهروند یک پزشک عمومی و به ازای چه تعداد دیگر یک پزشک متخصص تعلق می گیرد تا به موقعیت و جایگاهمان نسبت به دیگر شهرستانها پی ببریم ؟؟!!

تعداد زیاد بیماران و مصدومین چند فقره تصادف از یک طرف و تعداد کم پرسنل از طرفی دیگر باعث شلوغی و بی نظمی در کنار اتاق دکتر و در بخش اورژانس شده بود به گونه ای که مراجعه کنندگان با چرخاندن دست که حاکی از ناراحتی آنان از وضعیت موجود بود تأسف خود را ابراز می کردند .

همه می دانیم که شهرستان ما در تعطیلات عید میزبان تعداد زیادی از مسافران نوروزی است و در این ایام متأسفانه آمار سوانح و تصادفات بالا می رود و از طرفی تعدادی از پزشکان خصوصی فعال نیستند ؛ طبیعی است که باید بیمارستانهای دولتی خدماتشان را بیش از پیش نمایان کنند . این در حالی است که شاهد فقط حضور یک پزشک !!! و چند پرستار و تعداد محدودی تخت بودیم که وقتی از پرستاران سؤال می شد بیمارمان را کجا بخوابانیم با این جواب مواجه می شدیم ” ببینید هر کجا تخت خالی است بیمارتان را بخوابانید ” . گویی وظیفه همراهان بیمار است که فکری برای تخت بکنند و متأسفانه بعضاً با تخت خالی مواجه نمی شدند .

 پزشک حاضر نیز مدام در حال تردد بین اتاقش و بخش اورژانس بود لذا مراجعه کنندگان گاهی با اتاق پزشک خالی مواجه می شدند .

گاهی برخی از کادر درمانی بیمارستان با تندی و تحکم رفتار می کردند در حالیکه این نوع رفتار خارج از شأن آنان است و هیچ آئینی آنرا تأیید نمی کند .

آیا منشور اخلاقی برخورد با بیماران و همراهان اقتضای اینچنین اخلاق و رفتاری می کند ؟ آیا این وضعیت مورد قبول متولیان امور است ؟ آیا حقوق شهروندی این است که وقتی بیمار شوند با بی توجهی تعدادی از کادر پزشکی – هر چند اندک – روبرو شوند ؟

با بررسی چندین منشور اخلاقی پرسنل بیمارستانها به جایگاه بیمار و مراجعه کنندگان پی می بریم از جمله :

دریغ نکردن از هر کوششی برای جلب رضایت ارباب رجوع ، ارائه خدمات مناسب با کیفیت مطلوب ، نظم و انضباط، ادب و نزاکت در رفتار با مراجعان ، حفظ کرامت انسانی ، خدمت صادقانه به انسانها ، توجه به ۳ اصل  خوش رویی ، خوش گویی و خوش خویی در هر شرایطی به عنوان زیباترین روش تکریم مراجعین ، پاسخگویی مشتاقانه ، اطلاع رسانی دقیق و راهنمایی مناسب در امور درمانی ، استقبال از مراجعه کنندگان محترم مانند میهمانی عزیز و گرامی و بدرقه کردن آنان پس از انجام کارها ب

ا کمال خوشروئی چرا که مردم ولی نعمتان ما هستند ، انجام صحیح و سریع امور محوله تا حصول نتیجه ، رعایت نظم و انضباط در محل کار ، مشتاقانه گوش دادن به نظرات و دیدگاه‌های ارباب رجوع و به گرمی استقبال کردن از انتقادات و پیشنهادات آنان در رابطه با اصلاح رفتارمان و یا تغییر روش انجام امور

 حال باید از متولیان این بیمارستان سؤال کنیم که آیا منشوراخلاقی شما چیزی غیر ازاین موارد است؟

 گفتنی است که هر چند این سخن ممکن است به ” مقصد ” نرسد و اگر هم برسد شاید به ” مقصود ” نرسد ؛ اما بی شک بیان مشکلات زنگ هشداری برای مسؤولین خواهد بود . باید همه راوی ” آلام ” باشیم تا به ” آمال ” خود نائل شویم .

حق نگهدار

حمید سالم پور