صبح دیروز تصویری از کودک رها شده در کنار خیابان منتشر شده است که واکنشهای زیادی در محافل رسانه ای کشور داشته، مطلب ذیل واکنش احساسی یکی از مخاطبان ا امضای یک پدر /یک معلم به این تصویر است.
چرا تو را نخواستند؟! چراااااااا؟
دخترکم، دختر کوچک و تنهایم، بگذار در آغوشت بگیرم، دست های کوچکت را بگیرم و ببوسم و آرام بپرسم: مادرت کجاست؟ پدرت کو؟ خواهر و بردارانی داری؟
چه کسی در روز، بارها و بارها، تو را با محبت صدا و نگاه می کند؟
کجا و چگونه رشد می کنی؟ چگونه تربیت می شوی؟ از چه کسی الگو می گیری؟ با کدام اسباب بازی های فکری بازی می کنی؟ به کدام مهد کودک می روی؟ نیاز به «دوست داشته شدن» را کجا و چگونه برآورده می کنی؟ دخترک معصوم و بی گناه من، تو چگونه معشوقه ای خواهی بود، چگونه همسری، چگونه مادری؟
راستی، در دنیایی که دختران و پسران ما در خانواده و با حمایت پدر و مادر به سختی بحران ها را پشت سر می گذارند، تو چگونه آینده ای خواهی داشت؟
عزیز دلم، دخترکم، دختر بی گناه من، وقتی نمی توانم کاری برایت بکنم، بگذار برای تو، خودم و جامعه ام بگریم.
نا امید نیستم، خدا با توست؛ نگهدار توست.