بی حیایی های مجازی یا انتخاباتی!

 شوشان - علی عبدالخانی

تصور کنید مجموعه ای بسیار زیاد از آدمیان (با سایزهای سنی متفاوت) در جایی جمع شده اند که شخص یا اشخاصی گریم کرده یا سرپوشیده و غیر قابل تشخیص، وارد می شوند و بدون کشف هویت خود هر آنچه دوست دارند بر زبان جاری می سازند و فورا آن مکان را ترک می کنند.

صرفنظر از مضمون و محتوای کلام آن مجهولان، قضاوت اشخاص حاضر نسبت به آنها چگونه خواهد بود؟

قطعا به بی حیایی متهم خواهند شد. این تنها وصفی روشن از وضعیت فضای موسوم به مجازی در این روزهاست.

حَیاء، از صفات نیک و به معناى شرم‌ کردن از ارتكاب زشتی‌‏ها است. حیاء حالتی درونی است كه موجب متانت و وقار از یک سو و خوددداری از انجام رفتار ناپسند از سوی دیگر می‌ شود.

نقطه مقابل حياء وقاحت و بى‌­شرمى است.

این واژه در اصطلاح، نوعی حالت روانی یا انفعال است كه سبب متانت و وقار در رفتار و حركات یک شخص می شود. یکی از منشاء های این حالت ترس از سرزنش دیگران است. 

بررسی های صورت گرفته نشان می دهد، به همان نسبت که این حالت در یک انسان قوی ‏تر باشد، شخصیت آن هم وزین‏ تر و رفتارش سنجیده‏‌تر خواهد بود و از هر آنچه با آراستگی شخصیت منافات دارد، بیش‏تر اجتناب می‌‏كند.

بنا به شرایط انتخاباتی پیش آمده، فضای مجازی نیز به صحنه اظهارات و مواضع خوب و بد و رد و بدل شدن انواع اتهامات افتراگونه (ونه لزوما نقد یا انتقاد) از سوی اشخاص معلوم یا مجهول شده، تبدیل شده است.

شدت بی اخلاقی و ترویج گفته های بی اساس در فضای مجازی تا بدانجا پیش رفت که عده ای نام آنرا فضای بی حیایی نهادند.

آیا واقعا فضای مجازی فضای بی حیایی است که در آن هیچ حد و حدودی برای اخلاق دیده نشده یا نمی شود؟

مگر غیر از این است که این دستاورد مهم همچون سایر دستاوردهای بشری بمثابه یک ابزار یا وسیله از خود اختیاری ندارد و بکارگیرندگان آن هستند که سمت و سوی حرکتش راتعیین می کنند.

روزانه اشخاصی را می بینیم که تحت تاثیر احساسات و هیجانهای آمیخته به تعصب برای این یا آن کاندیدا، عنان اخلاق از کف می دهند و دوستان خود را به صرف اختلاف نظر اماج اتهامات و توهین های خود قرار می دهند و خط بطلان بر صفحه ای از صمیمیت دیرینه و روابط دوستانه می کشند.

آیا این گناه فضای مجازی است یا استفاده کنندگان کم ظرفیت و غیربرخوردار از عقبه اخلاق و حیاء در هدایت ناصحیح آن نقش دارند؟

همه ما به همه دستاوردهای مرتبط به حوزه ارتباطات به چشم یک فرصت برای رشد و تعالی و ارتقای ارتباطات اجتماعی و به تبع آن تقویت دوستی ها می نگریم و از اینکه چنین فرصتی به تهدیدی بنام فضای بی شرمی و بی حیایی تبدیل شده یا شود واقعا باید نگران باشیم.

هر چند که در نتیجه بی اخلاقی های مجازی عده ای ممکن است به ناحق دچار زیان مادی و معنوی شوند، اما ضرر و زیان ترویج کنندگان فرهنگ بی حیایی به حکم اتمام قهری عمر مفید بی شرمی شان و رسوایی زودهنگام شان، مادام العمر خواهد بود.

و ختم کلام خیرخواهانه ما استناد به این گفته است که:

لا ایمان لمن لاحیاء له

بی حیاء ایمان ندارد .

شنبه بیست و هشتم فروردین1395