- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
مطبوعات و رسانه ها در حالی از 6 وزیر کنونی به عنوان ژنرال هایی با بخت ابقا یاد می کنند که وزیر کار سابقه بیشتری در ارتباط با رسانه ها دارد اما...
سروش بامداد- با نزدیک شدن زمان معرفی وزیران پیشنهادی به مجلس شورای اسلامی که احتمالا بلافاصله پس از آیین سوگند رییس جمهوری در روز چهاردهم مرداد ماه خواهد بود رایزنی و حدس و گمان درباره وزیرانی که می مانند و وزیرانی که جای خود را به دیگران می دهند بالا گرفته است.
برخی رسانه ها به 6 وزیر کنونی لقب «ژنرال» داده از آنها به عنوان ماندنی های کابینه یاد می کنند یا خواستار ابقای آنان هستند.
این 6 وزیر عبارتند از:
- محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه به خاطر برجام
- بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت به سبب افزایش تولید نفت و قراردادهای سرمایه گذاری
- علی طیب نیا وزیر اقتصاد و دارایی به دلیل کاهش نرخ تورم
- عباس احمد آخوندی به سبب قرارداد های خرید هواپیماهای نو
- محمود واعظی وزیر ارتباطات به خاطر تلگرام و
- سید حسن قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت به سبب طرح تحول سلامت
هیچ یک از اینها البته نسبتی با مطبوعات و رسانه ها ندارند در حالی که یکی از وزیران دولت سابقه روزنامه داری و حتی کمی هم اشتهار روزنامه نگاری دارد و به قاعده باید مورد توجه رسانه ها قرار می گرفت و به جای 6 ژنرال از 7 ژنرال یاد می کردند اما این اتفاق نیفتاده است و او کسی نیست جز علی ربیعی وزیر کنونی رفاه، کار و تعاون که با انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری در سال 92 به وزارت رسید.
18 سال قبل و در دوران وزارت عطاء الله مهاجرانی ششمین جشنواره مطبوعات در طلایی ترین دوران مطبوعات برگزار شد.
کتاب جشنواره ششم (اردیبهشت 1378) با 5 مقاله علی ربیعی شروع می شود که به عنوان «روزنامه نگار برتر» در رشته سرمقاله و یادداشت انتخاب و معرفی شد و مطابق ضوابط آن زمان مدیران مسؤول می توانستند در رشته سرمقاله و یادداشت در جشنواره شرکت و با روزنامه نگاران رقابت کنند.
نام علی ربیعی و 5 مقاله او در حالی در آغاز کتاب جشنواره و به سبب یادداشت های او در روزنامه «کار و کارگر» آمده که برخی از دیگر برگزیدگان از این قرارند:
«شادی صدر، سید احمد محیط طباطبایی، فرزانه روستایی، مانا نیستانی، ایراهیم نبوی، علی اصغر سید آبادی، بدرالسادات مفیدی، مهرداد خدیر، مسعود سفیری، نیک آهنگ کوثر، عذرا فراهانی، مجید سعیدی و حسن سربخشیان».
بیشتر این افراد به دلایل مختلف از کشور رفته و کوچیده اند و تنها تنی چند در عرصه رسانه های داخلی باقی مانده اند و از این جمع یگانه فردی که به وزارت رسیده علی ربیعی است و طبیعی هم هست که دیگران وزیر نشده اند که روزنامه نگاری به هر چه بینجامد وزارت نیست هر چند که حسین فاطمی هم روزنامه نگار بود که وزیر شد اما به وزارت ختم نشد و جان او را هم ستاندند.
با وزارت ربیعی این امید در دل روزنامه نگاران جان گرفت که «انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران» بازگشایی شود این اتفاق اما نیفتاد و در ادامه تلاش وزیر بیشتر حول این محور بود که به جای انجمن ایران کانون عالی استان ها شکل گیرد و به آیین نامه مصوب هیأت وزیران استناد می کردند.
در حالی که اولا این آیین نامه در دولت احمدی نژاد تصویب شده بود و وزیر به آسانی می توانست و هنوز هم می تواند در دولت روحانی ملغا کند و نکرد و ثانیا «قانون عطف به ماسبق نمی شود» و اگر هم بخواهد اجرا شود تنها شامل بعد از آن می شود و نمی توان بدون حکم دادگاه حق اعطا شده را سلب کرد. کما این که تشکل کارفرمایی سراسری به کار خود ادامه می دهد و طبعا متقابلا تشکل سراسری کارگری هم می تواند.
بعدتر روزنامه نگاران استان تهران انعطاف نشان دادند و عجالتا به تشکیل «انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران» تن دادند و در روز دوم دی 1395 مجمع عمومی آن در تالار وزارت کار برگزار شد اما 6 ماه می گذرد و نامه ثبت را هنوز صادر نکرده اند هر چند که پس از تذکر نمایندگان تهران به وزیر، اداره کل تهران در نامه ای خطاب به «هیأت مدیره منتخب» اعلام کرده «موانع برطرف شده وانجمن آماده ثبت است.»
در این که بازگشایی نهاد مادر تماما در اختیار وزیر نیست تردیدی نیست و درباره انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران نیز احتمالا با موانعی رو به رو شده اما همین ها را هم به صراحت اعلام نمی کند و تمام تلاش وزارت کار برای انجمن تهران حول این محور صورت می پذیرد که دخالت هایی انجام دهند و به هدف غایی که تشکیل کانون عالی است دست یابند.
این گونه است که نام علی ربیعی در زمره ژنرال های کابینه قرار نمی گیرد؛ کسی که همواره به سوابق مطبوعاتی خود بالیده است و در سالنامه شرق در نوروز 92 چنان از اهمیت تشکیل نهادهای مدنی و تشکیل اتاق های فکر دفاع می کند که وقتی 5 ماه بعد به عنوان وزیر کار معرفی شد برخی پنداشتند او همان گم شده رسانه ای هاست.
هر چند رسانه مرتبط با تشکل متبوع وزیر کار از ابقای او می گوید اما در دیگر رسانه ها نام او در کنار 6 ژنرال قرار نمی گیرد و بر این پایه می توان گفت او هم می توانست یکی از 7 ژنرال کابینه باشد خاصه این که عملا سه وزارتخانه به او سپرده شده است.
ربیعی اما نخواست. حتی اگر می گفت نمی تواند باز به منزله نخواستن نبود اما حتی نخواست بگوید که نمی تواند و حالا تنها امید او برای راه یابی به دولت بعد فشار خانه کارگر است و عملکرد مثبت در جریان معدن ساری.
صریح تر این که اصرار بر تأسیس انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران با هدف پُرکردن پازل خالی کانون عالی و با شایبه چینش، وزیر کار را از چشم روزنامه نگاران انداخته است.
اگر نینداخته بود از او هم چه بسا به عنوان یکی از ژنرال ها یاد می شد. ربیعی می توانست اگر می خواست و اگر باور ندارد مصاحبه خودش با سالنامه شرق در نوروز 92 و قبل از وزارت را بار دیگر بخواند...
برخی رسانه ها به 6 وزیر کنونی لقب «ژنرال» داده از آنها به عنوان ماندنی های کابینه یاد می کنند یا خواستار ابقای آنان هستند.
این 6 وزیر عبارتند از:
- محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه به خاطر برجام
- بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت به سبب افزایش تولید نفت و قراردادهای سرمایه گذاری
- علی طیب نیا وزیر اقتصاد و دارایی به دلیل کاهش نرخ تورم
- عباس احمد آخوندی به سبب قرارداد های خرید هواپیماهای نو
- محمود واعظی وزیر ارتباطات به خاطر تلگرام و
- سید حسن قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت به سبب طرح تحول سلامت
هیچ یک از اینها البته نسبتی با مطبوعات و رسانه ها ندارند در حالی که یکی از وزیران دولت سابقه روزنامه داری و حتی کمی هم اشتهار روزنامه نگاری دارد و به قاعده باید مورد توجه رسانه ها قرار می گرفت و به جای 6 ژنرال از 7 ژنرال یاد می کردند اما این اتفاق نیفتاده است و او کسی نیست جز علی ربیعی وزیر کنونی رفاه، کار و تعاون که با انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری در سال 92 به وزارت رسید.
18 سال قبل و در دوران وزارت عطاء الله مهاجرانی ششمین جشنواره مطبوعات در طلایی ترین دوران مطبوعات برگزار شد.
کتاب جشنواره ششم (اردیبهشت 1378) با 5 مقاله علی ربیعی شروع می شود که به عنوان «روزنامه نگار برتر» در رشته سرمقاله و یادداشت انتخاب و معرفی شد و مطابق ضوابط آن زمان مدیران مسؤول می توانستند در رشته سرمقاله و یادداشت در جشنواره شرکت و با روزنامه نگاران رقابت کنند.
نام علی ربیعی و 5 مقاله او در حالی در آغاز کتاب جشنواره و به سبب یادداشت های او در روزنامه «کار و کارگر» آمده که برخی از دیگر برگزیدگان از این قرارند:
«شادی صدر، سید احمد محیط طباطبایی، فرزانه روستایی، مانا نیستانی، ایراهیم نبوی، علی اصغر سید آبادی، بدرالسادات مفیدی، مهرداد خدیر، مسعود سفیری، نیک آهنگ کوثر، عذرا فراهانی، مجید سعیدی و حسن سربخشیان».
بیشتر این افراد به دلایل مختلف از کشور رفته و کوچیده اند و تنها تنی چند در عرصه رسانه های داخلی باقی مانده اند و از این جمع یگانه فردی که به وزارت رسیده علی ربیعی است و طبیعی هم هست که دیگران وزیر نشده اند که روزنامه نگاری به هر چه بینجامد وزارت نیست هر چند که حسین فاطمی هم روزنامه نگار بود که وزیر شد اما به وزارت ختم نشد و جان او را هم ستاندند.
با وزارت ربیعی این امید در دل روزنامه نگاران جان گرفت که «انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران» بازگشایی شود این اتفاق اما نیفتاد و در ادامه تلاش وزیر بیشتر حول این محور بود که به جای انجمن ایران کانون عالی استان ها شکل گیرد و به آیین نامه مصوب هیأت وزیران استناد می کردند.
در حالی که اولا این آیین نامه در دولت احمدی نژاد تصویب شده بود و وزیر به آسانی می توانست و هنوز هم می تواند در دولت روحانی ملغا کند و نکرد و ثانیا «قانون عطف به ماسبق نمی شود» و اگر هم بخواهد اجرا شود تنها شامل بعد از آن می شود و نمی توان بدون حکم دادگاه حق اعطا شده را سلب کرد. کما این که تشکل کارفرمایی سراسری به کار خود ادامه می دهد و طبعا متقابلا تشکل سراسری کارگری هم می تواند.
بعدتر روزنامه نگاران استان تهران انعطاف نشان دادند و عجالتا به تشکیل «انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران» تن دادند و در روز دوم دی 1395 مجمع عمومی آن در تالار وزارت کار برگزار شد اما 6 ماه می گذرد و نامه ثبت را هنوز صادر نکرده اند هر چند که پس از تذکر نمایندگان تهران به وزیر، اداره کل تهران در نامه ای خطاب به «هیأت مدیره منتخب» اعلام کرده «موانع برطرف شده وانجمن آماده ثبت است.»
در این که بازگشایی نهاد مادر تماما در اختیار وزیر نیست تردیدی نیست و درباره انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران نیز احتمالا با موانعی رو به رو شده اما همین ها را هم به صراحت اعلام نمی کند و تمام تلاش وزارت کار برای انجمن تهران حول این محور صورت می پذیرد که دخالت هایی انجام دهند و به هدف غایی که تشکیل کانون عالی است دست یابند.
این گونه است که نام علی ربیعی در زمره ژنرال های کابینه قرار نمی گیرد؛ کسی که همواره به سوابق مطبوعاتی خود بالیده است و در سالنامه شرق در نوروز 92 چنان از اهمیت تشکیل نهادهای مدنی و تشکیل اتاق های فکر دفاع می کند که وقتی 5 ماه بعد به عنوان وزیر کار معرفی شد برخی پنداشتند او همان گم شده رسانه ای هاست.
هر چند رسانه مرتبط با تشکل متبوع وزیر کار از ابقای او می گوید اما در دیگر رسانه ها نام او در کنار 6 ژنرال قرار نمی گیرد و بر این پایه می توان گفت او هم می توانست یکی از 7 ژنرال کابینه باشد خاصه این که عملا سه وزارتخانه به او سپرده شده است.
ربیعی اما نخواست. حتی اگر می گفت نمی تواند باز به منزله نخواستن نبود اما حتی نخواست بگوید که نمی تواند و حالا تنها امید او برای راه یابی به دولت بعد فشار خانه کارگر است و عملکرد مثبت در جریان معدن ساری.
صریح تر این که اصرار بر تأسیس انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران با هدف پُرکردن پازل خالی کانون عالی و با شایبه چینش، وزیر کار را از چشم روزنامه نگاران انداخته است.
اگر نینداخته بود از او هم چه بسا به عنوان یکی از ژنرال ها یاد می شد. ربیعی می توانست اگر می خواست و اگر باور ندارد مصاحبه خودش با سالنامه شرق در نوروز 92 و قبل از وزارت را بار دیگر بخواند...
