- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - فاضل خمیسی:
سراغش را از یکی همکاران گرفتم ، با یک تردید خاص ، جوابم داد : « فکر کنم مُرده» .
میدانستم بعد از ازدواج و رفتن دختر و پسرش به خارج و فوت همسرش تنها زندگی می کند .
نمیدانم چرا باور نکردم او مُرده! روز تاسوعا قرار شد چند نذری را به چند منزل دوست و آشنا برسانم ...
یکی از آن ظرفهای نذری را نذرش کردم ، آدرس منزل را میدانستم شاید ؛ ده ، پانزده سالی خبری از آن معلم پیشکسوت نداشتم ، شماره تلفنش هم در گوشیهایی که عوض کرده بودم ، مثل یک یاد قدیمی فراموش و حتی از بین رفته بود . از خاطره ام کمک گرفته ، آدرس یادم آمد.
همان درب طوسی رنگ و رو رفته ، انگار سالها شده بود کسی به سمت در خانه برای در زدن پایی جلو نگذاشته بود ، یهو فکر کردم منزل خیلی وقت متروکه و کسی در آن زندگی نمیکند ، خواستم برگردم اما ،
من که تا اینجا آمدم نباید عاجز دو تقه به در باشم ، وقتی در زدم حسم این بود که حتی درب آهنی از ضربه هایی که با کلید به آن میزدم خوشش آمد ، در گذشته ، در خانه ها را زدن و فرار کردن یک بازیگوشی برای بچه ها بود ، حالا دیگه این دلخوشی برای درب خانه هایی که به فراموشی سپرده شده اند نیز از بین رفته است ...
- کیه؟
⁃ منم ، آقای جوده زاده ! خمیسی ام ..
خودش بود ، صدای رگه دار که بیشتر به صدای خوانندگان میماند تا صدای معلمی.
پیرتر از تصورم بود
شکسته تر از غمگین تر عاشق
زیر شلواری رنگ و رو رفته ، زیر پوشی با لکه های غذا ، موهای آشفته و نگاهی پر از التماس !
آن قد برومند و لباس ست شده و لفظ کتاب سخن گفتن همگی انگار افسانه و فراموش شده بودند.
وقتی که هفتاد درصد مردم ایران بیسواد مطلق بودند و دیپلم ،نشان تحصیلات عالیه ، او لیسانس ریاضیات محض را از دانشگاه تهران با معدل ۱۸/۵۵ گرفته بود...
وقتی بهتر شناخت ، شروع به صحبت کرد ؛ حرف‌هایی از جنس درسی که فقط میشود در خانه ها و ساکنین اینچنینی آموخت:
میگفت: بغیر از مرگهای ناگهانی ، بسیاری از مردم به تدریج میمیرند، آنها ضعیف و ناتوان وسالمندی مرحله پایان حیات است،
وقتی با دستان لرزانش چای می ریخت ، ادامه داد ، این ضعف و سستی است که مرا از زندگی زندگان جدا کرد، نه توان رفتن به منزل کسی دارم نه حوصله و قدرت از پذیرایی مهمان.
مثل قبل معاشرتی نبود ، هیچ جوکی تعریف نکرد، حتی از زن و بچه هایش نیز حرفی نمیزد ، فقط گویا به باوری رسیده بود که قبلاً پذیرشش برایش عجیب بود ؛ اینکه همه او را فراموش میکنند و او به این فراموشی عادت میکند.
وقتی خواستم خداحافظی کنم ،شماره تلفنم را روی یک برگ A4 بزرگ نوشتم و روی میز گذاشته و به شوخی گفتم اگر خواستی بمیری زنگ بزن بیام پولهاتو ببرم خیریه!
پاسخنش یک دنیا معرفت داشت :
« مرگ مساله زنده هاست ، ما قبلاً مرده ایم » باز هم لفظ قلم سخن گفت و ...
امشب نتوانستم به مجلس روضه برم ، فکر اینکه زنده ها فقط سراغ قدرت و توانمندان میروند سؤال‌های زیادی را در ذهنم زنده کرده ، کاش دوباره آقای جوده زاده را ببینم...
