آزادی و عزت در سایه مکتب حسین است

سید موسی بلادیان

سوم شعبان سالروز فرخنده میلاد سرور آزادگان حضرت امام حسین علیه السلام در سال چهارم هجری می باشد.

وقتی خبر ولادتش به جد بزرگوارش رسول خدا (ص) رسید به خانه فاطمه آمد و نوزاد را که در پارچه سفیدی پیچیده شده بود بدست گرفت. در گوش راستش اذان و اقامه را در گوش چپ گفت. در روایات آمده است که حضرت جبرائیل به خدمت پیامبر عظیم الشأن اسلام رسید و چنین گفت :«سلام خدا بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» که به عربی حسین خوانده می شود نام بگذار چون علی برای تو مثل هارون برای موسی بن عمران است جز آن که تو خاتم پیامبران هستی. و به این ترتیب نام پرعظمت حسین از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه (س) انتخاب شد روز هفتم ولادتش گوسفندی را برای عقیقه منظور کردند سپس سر نوزاد را تراشیده و هم وزن موی سر او نقره صدقه دادند. از این مطلب استفاده می شود که هر مسلمان پیرو اولیای دین باید در نامگذاری فرزند دقت نماید که از اسامی مورد تائید اسلام استفاده کند.

در صورت امکان برای فرزندش عقیقه نماید و باز سنت رسول خدا را که هم وزن موی سر نقره به فقرا دهد فراموش نکند. شهید مطهری در شخصیت امام حسین (ع) که همه مسلمانان مرهون جانبازی و حماسه خونین او هستند می گوید: ادعای اینکه کسی بگوید من کلید شخصیت کسی مانند علی یا حسین بن علی را به دست آورده ام انصافا ادعای گزافی است و من جرأت نمی کنم چنین سخنی بگویم اما این قدر می توانم ادعا بکنم که درحدودی که من حسین(ع) شناخته و تاریخچه زندگی او را خوانده، تاریخ عاشورا و خطابه ها و نصایح و شعارهای آن حضرت را به دست آورده ام. می توانم بگویم که : از نظر من کلید شخصیت حسین حماسه شور، عظمت، صلابت، شدت ، ایستادگی و حق پرستی است.

وقتی از آقا امام حسین درخواست می شود که سخنی که خود از جدش شنیده است برای ما بفرمائید: می گوید که خدا کارهای بزرگ را دوست می دارد و از چیزهای پست بدش می آید، رفعت و عظمت را ببیند که وقتی می خواهد سخنی از پیامبر نقل کند این چنین سخنی را انتخاب می کند که در واقع دارد خودش را نشان می دهد.

امام حسین در برابر انسان هایی که فقط به اطراف خود می نگرند و زندگی ابدی را فراموش می کنند می فرماید: عیب مردم این است که بنده دنیا هستند، برده طمع های خود می باشند و به همین جهت، دین که جوهر آزادی است و انسان را از غیرخدا آزاد و بنده حقیقت می کند در عمق روحشان اثر نگذاشته است. زمانی که ابوذر تبعید می شود امام حسین خطاب به او می فرماید عمو جان از خدا مقاومت و یاری بخواه و از اینکه حرص بر تو غالب بشود به خدا پناه ببر، مبادا در مقابل فشارها و ظلم ها اظهار عجز و ناتوان بکنی. به همین دلیل وقتی آقا امام حسین به جانب کربلا می رود و عده ای از خویشان درخواست می نمایند که به آنجا نرو کشته می شوی می فرماید: مگر مردن برای یک جوانمرد ننگ است؟ مردن آن وقت تنگ وقت است که هدف انسان پست باشد ولی برای کسی که برای اعتلای کلمه حق کشته می شود ننگ نیست چرا که در راهی قدم بر می دارد که شایستگان قدم برداشته اند.امام حسین در راه کربلا می فرماید که من مردن را برای خود سعادت و زندگی در کنار ستمگران را موجب ذلت و ملال می دانم.

امام حسین در کربلا حماسه ای شور انگیز آفرید و تا آخرین لحظات زندگی حرکات، سکنات و سخنانش تمام حق خواهی، حق پرستی و موجی از حماسه بود و در شب عاشورا که به او رساندند که یا تسلیم شود و در غیر این صورت سرنوشت محتوم او مرگ است فرمود به خدا قسم که من هرگز دست ذلت به شما دراز نمی کنم و مثل بردگان فرار نمی کنم، مردانه مقاومت می کنم تا شهید شوم و می دانیم که سخت ترین شرایط را تحمل کرد و با لب تشنه شهید شد و زیباترین حماسه عالم وجود را به نام خود ثبت کرد. ایثارگری و حماسه شور انگیز این امام بزرگوار الگویی برای همه انسان های آزاده و حتی غیر مسلمان شده است به گونه ای که ازگاندی رهبر بزرگ هندوستان نقل شده است که تلاش و حرکت خود را مرهون آقا حسین بن علی می داند این روز فرخنده را به شما مخاطب عزیز تبریک می گویم.