- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- مسئولیت اجتماعی شرکتها؛ فرصتی برای توسعه پایدار استان خوزستان
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۲۹ فروردين ۱۴۰۴ - ۱۹:۲۶
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ محمد شریفی : سال‌هاست ریزگردها از مرزهای عراق و عربستان به آسمان ما هجوم می‌آورند و در این‌سو، دولت‌ها جز صدور هشدار و تعطیلی، پاسخ دیگری نداده‌اند. دیپلماسی منطقه‌ای در برابر همسایگان به قدری ضعیف بوده که نه توافقی برای مهار کانون‌ها بسته شده و نه طرحی منطقه‌ای به ثمر نشسته است.
شوشان ـ محمد شریفی :
امروز سه شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴، شاخص آلودگی هوا در خوزستان به عدد «۵۰۰» رسیده و اهواز به‌معنای واقعی «خفه» شده است، و شما پرسیدید: چرا به این‌جا رسیدیم؟
سال‌هاست ریزگردها از مرزهای عراق و عربستان به آسمان ما هجوم می‌آورند و در این‌سو، دولت‌ها جز صدور هشدار و تعطیلی، پاسخ دیگری نداده‌اند. دیپلماسی منطقه‌ای در برابر همسایگان به قدری ضعیف بوده که نه توافقی برای مهار کانون‌ها بسته شده و نه طرحی منطقه‌ای به ثمر نشسته است.
از سوی دیگر، تالاب هورالعظیم، ریه تنفسی خوزستان، قربانی حفاری‌های نفتی و جاده‌سازی‌های بی‌محابا شده؛ آن هم به‌دست شرکت‌هایی که گاه تنها سود را می‌شناسند، نه مسئولیت را. خاکریزهایی برای خشکاندن تالاب احداث شد و هیچ‌کس پاسخ نداد که چرا حیات خوزستان قربانی بشکه‌های نفت شده است؟؟.
اما فاجعه فقط آن‌سوی مرز نیست. در همین خوزستان، میلیاردها تومان برای نهال‌کاری و مهار بیابان‌زایی در دولت های قبل هزینه شده است، اما نهال‌ها بی‌آب ماندند، پروژه‌ها بی‌برنامه اجرا شدند، و پیمانکاران گاه بدون دانش محیط‌زیستی، زمین را با پول عوض کردند. نتیجه؟ باز هم غبار، باز هم هشدار قرمز.
باید پرسید: چرا تا پیش از سال ۱۳۸۵ خبری از این حجم از ریزگردها نبود؟ چرا هور خشک شد و کسی پاسخ نداد؟ این خاک، روزگاری رودخانه‌های خروشان داشت، تالاب‌های زنده و مردمی که آسمان را می‌شناختند؛ امروز اما، نه رمقی مانده و نه هوایی برای نفس کشیدن.
وقت آن است که از گزارش‌های نمایشی عبور کنیم. خوزستان نفس می‌خواهد، نه وعده.
حال که آقای نعیم حمیدی به شما دوستداران محیط زیست وعده داد که بیایید و حرف هایتان را بزنید، استقبال بکنید، هر چند بحران محیط زیست خوزستان مربوط به یکسال اخیر نیست، و دولت پزشکیان در گسترش آن نقشی نداشته است، اما همینکه این بستر فراهم شده است، کوله باری از امید است، بروید طرح پرسش بکنید، نظر کارشناسی و راه حل بدهید، زیرا در گفتن اثری هست که در نگفتن نیست، انتقال سرشاخه های کارون و کرخه به دیگر مناطق و سد سازی ها حقابه های تالاب های خوزستان را به شدت تقلیل داده است، پیمانکارانی که مسئولیت اجتماعی نداشتند و درختانی که بدون کارشناسی کاشتند را اعلام و درخواست خسارت بکنید، راه حلی بیابید که با سازمان های مردم نهاد محیط زیستی عراق تعامل برقرار کنید، مشکلات محیط زیستی استان با هیاهو و جنجال مرتفع نمی شود، باید راه حل کارشناسی در آستین داشت، دیدار با وزیر امور خارجه را در راس هیاتی کارشناس و صاحب نظر در دستور کار قرار بدهید، من امروز محبور شدم طی یادداشتی در اعتراض به این فرایند در عالم خیال به خالو نوروز شکایت بکنم۔۔۔
امروز سه شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴، شاخص آلودگی هوا در خوزستان به عدد «۵۰۰» رسیده و اهواز به‌معنای واقعی «خفه» شده است، و شما پرسیدید: چرا به این‌جا رسیدیم؟
سال‌هاست ریزگردها از مرزهای عراق و عربستان به آسمان ما هجوم می‌آورند و در این‌سو، دولت‌ها جز صدور هشدار و تعطیلی، پاسخ دیگری نداده‌اند. دیپلماسی منطقه‌ای در برابر همسایگان به قدری ضعیف بوده که نه توافقی برای مهار کانون‌ها بسته شده و نه طرحی منطقه‌ای به ثمر نشسته است.
از سوی دیگر، تالاب هورالعظیم، ریه تنفسی خوزستان، قربانی حفاری‌های نفتی و جاده‌سازی‌های بی‌محابا شده؛ آن هم به‌دست شرکت‌هایی که گاه تنها سود را می‌شناسند، نه مسئولیت را. خاکریزهایی برای خشکاندن تالاب احداث شد و هیچ‌کس پاسخ نداد که چرا حیات خوزستان قربانی بشکه‌های نفت شده است؟؟.
اما فاجعه فقط آن‌سوی مرز نیست. در همین خوزستان، میلیاردها تومان برای نهال‌کاری و مهار بیابان‌زایی در دولت های قبل هزینه شده است، اما نهال‌ها بی‌آب ماندند، پروژه‌ها بی‌برنامه اجرا شدند، و پیمانکاران گاه بدون دانش محیط‌زیستی، زمین را با پول عوض کردند. نتیجه؟ باز هم غبار، باز هم هشدار قرمز.
باید پرسید: چرا تا پیش از سال ۱۳۸۵ خبری از این حجم از ریزگردها نبود؟ چرا هور خشک شد و کسی پاسخ نداد؟ این خاک، روزگاری رودخانه‌های خروشان داشت، تالاب‌های زنده و مردمی که آسمان را می‌شناختند؛ امروز اما، نه رمقی مانده و نه هوایی برای نفس کشیدن.
وقت آن است که از گزارش‌های نمایشی عبور کنیم. خوزستان نفس می‌خواهد، نه وعده.
حال که آقای نعیم حمیدی به شما دوستداران محیط زیست وعده داد که بیایید و حرف هایتان را بزنید، استقبال بکنید، هر چند بحران محیط زیست خوزستان مربوط به یکسال اخیر نیست، و دولت پزشکیان در گسترش آن نقشی نداشته است، اما همینکه این بستر فراهم شده است، کوله باری از امید است، بروید طرح پرسش بکنید، نظر کارشناسی و راه حل بدهید، زیرا در گفتن اثری هست که در نگفتن نیست، انتقال سرشاخه های کارون و کرخه به دیگر مناطق و سد سازی ها حقابه های تالاب های خوزستان را به شدت تقلیل داده است، پیمانکارانی که مسئولیت اجتماعی نداشتند و درختانی که بدون کارشناسی کاشتند را اعلام و درخواست خسارت بکنید، راه حلی بیابید که با سازمان های مردم نهاد محیط زیستی عراق تعامل برقرار کنید، مشکلات محیط زیستی استان با هیاهو و جنجال مرتفع نمی شود، باید راه حل کارشناسی در آستین داشت، دیدار با وزیر امور خارجه را در راس هیاتی کارشناس و صاحب نظر در دستور کار قرار بدهید، من امروز محبور شدم طی یادداشتی در اعتراض به این فرایند در عالم خیال به خالو نوروز شکایت بکنم۔۔۔
