شوشان ـ علی کایدانی :
یکی از دردناکترین رفتارهایی که این روزها در تعامل برخی ادارات , سازمانها و شرکتهای دولتی با رسانهها دیده میشود، رویکرد بالا به پایین و منتگذارانه نسبت به همکاریهای رسانهای است. سازمانهایی که ماهها رسانه را پشت در اتاقهای مالی و روابط عمومیشان معطل نگه میدارند تا شاید هزینه یک گزارش خبری یا پوشش رسانهای پرداخت شود—آن هم نه کامل، که با منت و تحقیر!
شوشان ـ علی کایدانی :
یکی از دردناکترین رفتارهایی که این روزها در تعامل برخی ادارات , سازمانها و شرکتهای دولتی با رسانهها دیده میشود، رویکرد بالا به پایین و منتگذارانه نسبت به همکاریهای رسانهای است.
سازمانهایی که ماهها رسانه را پشت در اتاقهای مالی و روابط عمومیشان معطل نگه میدارند تا شاید هزینه یک گزارش خبری یا پوشش رسانهای پرداخت شود—آن هم نه کامل، که با منت و تحقیر!
جالب آنجاست که مدیران روابط عمومی در همین نهادها وقتی تحت فشار ارزیابی عملکرد قرار میگیرند، با افتخار از نقش رسانهها در انعکاس فعالیتهایشان دم میزنند.
اما در عمل، همان مدیران با لحن قیممآبانهای میگویند: «ما فقط حمایت میکنیم، تعهدی نداریم!» و همین جمله را بهانهای برای عدم پرداخت حقالزحمه رسانه قرار میدهند.
اینکه سازمانی تصور کند انتشار اخبار و اطلاعرسانی فعالیتهایش توسط رسانهها یک لطف است، نشان از درک ناقص آن نهاد از مفهوم "ارتباط عمومی" دارد. رسانه لطف نمیکند، وظیفهاش را انجام میدهد اما در قبال آن، حق دارد محترمانه و در زمان مقرر، حقالزحمهاش را دریافت کند.
سازمانها باید بدانند رسانهها، نه پیمانکار تبلیغاتی هستند، نه ابزار فصلی برای روزهای افتتاح و بحران. رسانهها شریك حرفهای و بخش جداییناپذیر چرخهی روابط عمومیاند. تا زمانی که این نگاه در ساختار اداری اصلاح نشود، اعتماد و تعامل واقعی بین رسانه و نهادها و شرکتهای دولتی برقرار نخواهد شد.