یکی از ملاک های مهم در یک شخصیت سالم ، برخورداری از تفکر نرمال است که عبارت است از جریان معطوف به هدف عقاید، رمزها وتداعی ها که درمواجه با یک مسأله آغاز می شود وبه نتیجه ای متکی به واقعیت منتهی می گردد.

این نوع تفکر را بهتراست تعقل یا استدلال نامید که تفاوت آن با تفکر محض دراین است که در تعقل پیوستگی فعالیت های سمبولیک ذهنی بیشتر، وتداعی ها کاملا به هم مربوطند.

دراختلالات تفکر ، تفکر با رنگ فلسفی یا فلسفی سازی نوعی از اختلالات تفکر است که بامیل به بحث های بی حاصل مشخص می باشد، بحث هایی که در آن تعداد کلمات بسیارزیاد ومفهوم ومعنی اندک است ، چنین تفکری علی رغم تأکیدشخص براهمیت آن ، بیهوده وبیحاصل است.

ازانواع دیگر اختلال در محتوی فکر می توان به اختلال هذیان اشاره نمود، هذیان عقیده باطلی است که با منطق قابل اصلاح نبوده و در بعضی از موارد نیاز انسان برای اقناع برخی نیازهای درونی آنچنان مقاوم و مداوم است که شخص گریزی جز نادیده گرفتن حقایق و واقعیات زندگی نداشته و روبه سوی افکار باطل و هذیان می آورد.

هذیان ها از نظر محتوی به سه گروه عمده تقسیم می شوند:

1-هذیان های ظلم وستم

2-هذیان های بزرگ منشی

3-هذیان های افسردگی

در اینجا به هذیان های بزرگ منشی پرداخته می شود که قرائن وعلائم نشان می دهد در از چند سال گذشته درسلوک ورفتارسیاسی نیز دیده می شود و نوعی مؤثر واقع شده است.

از عواملی که حال وروز سیاست را بدحال وبیمار نموده این هذیان ها ورفتارهای هذیانی است که از ملاک های وعلائم هذیان بزرگ منشی اين است كه افراد خود را بزرگترین ، بهترین ، ومهمترین کسانی درحوزه عمل خود می دانند و البته ممکن است این هذیان به اشکال گوناگون ظاهرشود.

به طور مثال "هذیان اختراع" که در این حالت شخص معتقد است به کشف بزرگی دست پیدا کرده و درحوزه سیاسی آن را مرتبط می سازد.

"هذیان دگرگون سازی" نیز از دیگر حالت ها است که شبیه به هذیان اختراع است و در آن شخص یا بیمار ادعا می کند که ایده اصلاح و دگرگونی جهان را پیدا کرده است وانقلابی در دنیا بوجود خواهد آورد.

جامعه ما در برخی وقتها درگیر هذیان هایی از این قبل شده اما در سال جاری هذیان هایی از نوع سیاسی را در حالی تجربه می کند که اشخاصی هذيان هاي از نوع نجات دادن دنیا وبشریت را دارند که این هذیان های شایع بزرگ منشی هستند ومعمولا برای جبران احساس بی کفایتی درونی آن دسته از این اشخاص است.

برچسب ها: ناصرعموری ، هذیان سیاسی