آموزش جراحى تومور مغزي توسط فردوسى پور!

بعد از خستگى يك روز كارى نگاهى به تلگرام مي اندازم :
همكارانم در گروه  علمى خون و سرطان ساعاتى كه بايد به استراحت و خانواده اختصاص يابد را صرف گفت وگو درباره پيچيده ترين بيماران شان مي كنند تا بتوانند براى ايشان مناسب ترين رژيم شيمي درمانى ممكن را طراحى كنند ، افرادي كه هريك استاد هستند اما هنوز خود را از دانستن و مشورت  بي نياز نمي دانند.

به گروه ها و كانال هاى ديگرسرك مي كشم؛ همگي پُراست از يك خبر: كنايه عادل فردوسي پور بابت فوت مرحوم رستمىِ خبرنگار به پزشكان!!
طنزِ تلخِ چخوف وارى که درشوی  تلویزيونى نود رخ مي دهد :عادل فردوسى پور نماينده اى از تحصيلكرده هاى همه چيزدانِ اين روزهاى جامعه هست كه خود را محق مي داند درباره مطلبى كه نه علمش را دارد ، نه تخصصش را و نه به طور دقيق مي داند كه چه اتفاقي افتاده است به صرفِ داشتنِ تريبونى اظهارنظر می كند و خوشحال باشد كه مرزى را به خيال خود درنورديده است .

براي او هرچيزى كه نشانه اى از متمايزبودن باشد جذاب است ، مي خواهد اشاره اى به جايزه اصغر فرهادى در برنامه اى مربوط به فوتبال باشد يا متهم كردنِ يكى از بهترين مراكز جراحى اعصاب ايران به كم كارى!
اميدوارم با اين شوك هاى بي خاصيت روند كاهش بيننده شو تلوزيونى نود متوقف شود بلكه او آرام بگيرد  .
به گروه علمى خون و سرطان نگاهى مى اندازم ، هنوز دو سه نفرى از همكاران درباره بيمار مورد بحث نظر مي دهند و از لابلاىِ مقالات علمى  درنيمه شبِ تاريك درپىِ دريچه اى به سوى نورهستند .

صداى مرحوم برتراند راسل ازاعماق تاريخ به گوشم مي رسد كه مي گويد :
مشكل اين جهان اين است كه احمق ها كاملا به خود يقين دارند ودانايان درشك و ترديد هستند! خوشحالم كه برتراند راسل عزيز ٩٧ سال عمر كرد و حداقل دراين يك مورد مي توان علت مرگ را در دستانِ تواناى عزرائيل يافت .

*متخصص داخلى/فوق تخصص هماتولوژى و انكولوژى