جواب اصفهانی

محمد فلاحیه : وزارت نیرو علیرغم مخالفت نمایندگان مجلس، کارشناسان امور آب و افکار عمومی با استفاده از فضای انتخاباتی کشور در آخرین روزهای اسفند، فروش اوراق مشارکت برای انتقال آب به اصفهان و فلات مرکزی ایران( طرح مشهور به بهشت آباد) را آغاز کرد.

گذشته از تبلیغات گسترده در رسانه‌های گروهی و افزایش سود در این مرحله از عرضه اوراق مشارکت به گونه‌ای که همه دست اندرکاران با امید بسیار سخن از حرکت و چرخ‌های اجرای طرح‌های مورد نظر و تسریع در تکمیل آنها داشتند، تنها بخش ناچیزی از این اوراق خریداری شد.

پاسخ مردم بسیار دلسرد کننده بود. اصفهانی‌ها که در کشور به داشتن شامه اقتصادی قوی شهره‌اند، ظاهرا تسلیم و اسیر موج تبلیغات نشده بودند و علیرغم تاکید هواداران اجرای این طرح رویایی و غیر کارشناسانه پول خود را تبدیل به اوراق مشارکت نکردند؛ مردمی که در طول تاریخ ثابت کرده‌اند خوب می‌دانند با پولشان چگونه بازی بکنند.

مجریان اما وقتی از این استقبال سرد در ایام بهاری بسیار سرخورده شدند برچاشنی تبلیغات افزودند و این بار بازی رنگ دیگری گرفت؛ نواختن بر رگ بومی گرایی و تشدید حمیت منطقه‌ای. رئیس شورای شهر اصفهان دو روز مانده به پایان مهلت خرید اوراق مشارکت مورد نظر، با پرده برداشتن از هدف واقعی طرح، نام  دیگری بر آن می‌‌گذارد؛ طرح احیای زاینده رود. در حالی که طراحان و مجریان برای سرپوش گذاشتن بر این نیت، این طرح را انتقال آب به فلات مرکزی ایران می‌نامیدند. حاج رسولی‌ها رئیس شورای شهر اصفهان (احتمالا با حاج رسولی‌های وزارت نیرو نسبتی داشته باشد) با لحنی عاجزانه از آحاد مردم اصفهان می‌خواهد حداقل با خرید یک سهم، از این  فرصت تاریخی پیش آمده استفاده کنند. البته حاج رسولی‌ها در صحن علنی شورا و در حضور معاونش که زمانی در دوره اصلاحات استاندار خوزستان بود، همچنین یادآور می‌شود با خرید اوراق مشارکت، اجرای طرح سرعت می‌گیرد و به جای صرف هفت سال زمان، در پنج سال به بهره برداری می‌رسد.

این نکته بسیار قابل تامل است. می‌توان حدس زد آنچه وزارت نیرو برای عملی کردن این طرح بدان نیاز دارد پول نیست چرا که خرید حداقل یک سهم توسط مردم نمی‌تواند گره مالی این طرح را بگشاید. به عبارتی در دو روز نمی‌توان توقع داشت مردم با خرید یک سهم، 2هزار و صد میلیارد ریال اوراق مشارکت بخرند. رقمی که بر اساس اعلام منابع رسمی با پایان مهلت مقرر در فراخوان، فقط 20 در صد آن فروخته شد. البته اگر اطلاعات شفافی از خریداران توسط بانک ملی وشعب منتخب در اختیار افکار عمومی قرار گیرد، مشخص می‌شد چه بخش از این مثلا 20 درصد واقعا توسط مردم و افراد حقیقی خریداری شده است.

پس وزارت نیرو به دنبال چه بود و چه هدفی از این عرضه اوراق مشارکت داشت؟ به نظر نگارنده بیشتر از اینکه هدف مالی و مقصد تامین منابع اجرای طرح باشد، انگیزه روحی و روانی بود. مجریان به بسیج و حمایت افکار عمومی، حداقل اصفهانی‌ها که در این بین تصویر می‌شود منتفعان و برندگان واقعی خواهند بود، بیشتر نیاز داشتند تا ریال‌هایی که با دستانی لرزان به حساب مورد نظر واریز می‌شود. آنها می‌خواستند نشان دهند افکار عمومی هیچ وقعی به انتقادهای کارشناسان و منتقدان نمی‌دهند و بهترین دلیل هم این است که پولشان را، در این جا ارزشمندترین مایه در محاسبات دقیق اقتصادی به پای این طرح می‌ریزند. پس هدف یک فراخوان بود و عرضه اندام. مانوری با چاشنی تعصبات منطقه‌ای.

اما این فراخوان که بهترین نمونه عینی یک نظر سنجی یک جانبه است (چون فقط ازبهرمندان پرسش شده بود) پاسخ غیر کارشناسانه و غیر اقتصادی بودن خود را دریافت کرد. مردم اصفهان با نخریدن اوراق مشارکت به کارهای خیالی و ضد محیط زیستی وزارت نیرو در دست کاری جریان طبیعی رودخانه کارون "نه" گفتند. آیا وزارت نیرو این پاسخ را شنید؟ باید منتظر ماند و دید.