فرهنگِ ضدفرهنگ

شوشان ـ مرتضی آژند :

از سوال‌های که کنشگران و فعالین اجتماعی و دغدغه‌مندان خوزستانی باید به آن توجه و پاسخ دهند این موضوع است که عرف، فرهنگ و باورهای غلط چه نقش و سهمی در عدم توسعه استان دارند.

این یک واقعیت است که بخشی از چرایی عدم توسعه خوزستان و کم‌ و کاستی‌های موجود به فرهنگ و عرف‌های غلطی مربوط است که در بین مردم وجود دارد و همه موضوعات مانند آبگرفتی و آلودگی هوا به عملکرد ضعیف مدیران برنمی‌گردد. مثل همین رسم غلط تیراندازی.

 در کنار چندین حادثه منجر به مرگ بر اثر تیراندازی در مراسم شادی و عزا، در خبرها دوباره آمده که تیراندازی در جشن عروسی باعث کشته شدن یک زن جوان شده است، زنی که گویا در ماه‌های آخر بارداری بود و این حادثه مرگ بچه او را هم به همراه داشت. چه داغ و غمی بالاتر از این مصیبت خودتحمیل شده برای یک رسم و خودنمایی کهنه وجود دارد؟

به راستی ما که عدم توسعه خوزستان را با دیگر استان‌ها مقایسه می‌کنیم، هیچ وقت از خود پرسیده‌ایم که در کدام استان‌ها برای مراسم عزا و شادی هزار تیر هوا می‌کنند و یک نمایش و مسابقه ترس‌آوره تیراندازی و مرگ به راه می‌اندازند؟

آیا هنوز وقت آن نرسیده که در کنار فرهنگ‌سازی رسانه‌ها و ورود جدی‌تر دغدغه‌مندان به این موضوع، نهادهای مسئول هم قدمی بردارند و حداقل مجوز اسلحه‌های مجازی که در دست مردم است را لغو کنند تا دیگر با خیال راحت و آسوده در مناسبت‌های مختلف، نمایش اسلحه‌داری راه نیندازند و دست به ماشه نشوند و با این اقدام دیگران را هم ترغیب نکنند که به سوی خرید اسلحه غیرمجاز بروند.

این موضوع که چندان با آن پرداخته نمی‌شود حداقل سه خسارت جبران‌ناپذیر دارد، اول ناامنی و جان‌هایی که گرفته و می‌گیرد، دوم قاچاق اسلحه و فشنگ‌هایی که سوخت می‌شود و سوم بدنامی که برای استان رقم‌ زده است.

سوال این است، پایان این اسلحه‌کشی و تیر هوا کردن کجاست و بنا است که تا کی این خسارت ادامه داشته باشد، آیا می‌توان پایانی برای این فرهنگ ضدفرهنگ متصور بود یا بنا است که همه رسم و رسوم قشنگ و مردمی که  خوزستان در دل خود دارد را به فراموشی سپرد و تنها خرید و حمل اسلحه ارزش تلقی و نسل به نسل منتقل شود و نوجوان‌های خوزستانی هویت خود را از اسلحه بگیرند.

بحث تنها تیراندازی در مراسم عزا و شادی نیست، درگیری‌های مسلحانه طایفه‌ای در خیابان را هم باید در نظر گرفت به ویژه آنکه بیم آن می‌رود با هر حادثه‌ای، این تفنگ کشیدن‌ها گسترده‌تر شود.

 چرا نباید این موضوع به عنوان یکی از معضلات اجتماعی استان معرفی و به آن نگاه عمیق و جدی‌تری داشت و برای رفع این معضل با یک اقدام ترکیبی شامل فرهنگ‌سازی در نفی ارزش اسلحه‌داری و تیراندازی از سوی بزرگان و کسانی که در جامعه تاثیرگذار هستند و ورود نهادهای قانونی در جمع‌آوری اسلحه‌های غیر مجاز و حتی مجاز، محیطی آرام‌ و بدون ترس و وحشت برای استان رقم زد.

 محیطی که در آن هیچ بی‌گناهی به واسطه حضور در یک مراسم یا عبور از خیابان کشته نشود.