موالی زاده، عصبی نشوید، قسم جلاله چرا، هیچکس به تنهایی سزار نیست

شوشان ـ  عبدالرحمن نیک سرشت :

فقر، بیکاری، فساد اداری، کسر سرمایه ی اجتماعی و توقعات فزاینده ی بازیگران سیاسی امتیاز خوار از جمله عوامل  اصلی و نامیمون در تخریب زیرساخت های شهری استان خوزستان می باشند. و اصلا، این طور نیست که تصور کنیم، این معضلات، همانا، معادلات تک مجهولی هستند که صرفا، با فرمول های ساده بتوان گره کور آنها را گشود به مانند آن تصوری که جناب آقای دکتر موالی زاده بعنوان استاندار در مقام پاسخگویی به افکار عمومی بطور عصبی، ساده انگارانه و با ذکر قسم جلاله در جمع زنان و مردان رسانه ای از خود نشان داده بود.
به هرحال، از آنجایی که کارکرد شهرهای خوزستان در جنگ تحمیلی بعنوان اردوگاه های تدارکاتی تعریف نادرستی شدند و این تعریف سبب شده بود تا بدین سیاق، تفکر مدیریت شهری به شکل پارتیزانی(نامنظم، بی قواره) در  قالب ذهنی حضرات جای خوش نماید. که البته، این عارضه با ظهور شوراها، بسیار لوث، پیچیده و ناسالم تر نیز شده است. بدین معنی، که قالب ذهنی بازیگران سیاسی امتیاز خوار و اغلب اعضای شوراها به مدیریت شهری به مثابه ی دعوت به سر میز کیک خوری است که این توقع نابجا، بدون رودرواسی  بدتر از بمب های صدام در ویرانی شهرهای استان خوزستان عمل کرده اند.
به هرحال، از آنجایی که هیچ گره ای با زدن به گره های قبلی باز نمی شود، باید به این واقعیت اشاره نمود، هرچند که جناب دکتر موالی زاده بشدت از سوی کابینه ی دولت و افکار عمومی در خصوص باز کردن گره های کور عمران و آبادانی شهرهای استان خوزستان تحت فشار قرار دارد و در سفر اخیر، هم دیدیم که چگونه رئیس جمهور و معاونش آقای قائم پناه مصرا، استاندار را  مکلف به رفع این معضل نمودند و ایضا، چون موالی زاده نمی داند از کجا شروع  کند و چه ساز و کاری را تدارک ببیند این گونه عصبی و مستأصل در نزد نمایندگان افکار عمومی ظاهر می گردد. اما، چه باک، صاحب این نوشتار، نه به قصد سرزنش و شماتت، بلکه از روی دلسوزی و خیرخواهی پیشنهادات زیر را به جهت طراحی نقشه راه استاندار خوزستان ارائه می نماید.

1- فرمانداران را آموزش دهید. تا  بتوانند در تعاملات همسویه با کانون های تصمیم ساز، مراکز تصمیم گیرنده و دیگر نهادهای اجرایی، اقتصادی، قضایی، نظارتی و امنیتی سطح تماس و دسترسی خود را به اهرم های عملیاتی ارتقاء بخشند. تا از این رهگذر بتوانند برمشکلات مدیریت شهری فائق آیند.

2- به معاونت عمرانی و مدیرکل امور شهری اختیارات بیشتری داده شود تا بتوانند بعنوان مقام مسوول، پاسخگوی همه امور باشند. بدین معنی، که استاندار، نخست، دسترسی ها و اهرم های عملیاتی خود را فعال کند و سپس به دنبال هم افزایی با سایر نهادها باشد.

3- معاونت سیاسی، اجتماعی موکلف گردد تا دسترسی های کافی را برای فرمانداران مهیا سازد تا آنها، قادر شوند در راهکاری که در بند یک بدان اشاره شده، بدون تعلل و سنبل کاری وظایف شان را خوب انجام دهند.