شب‌های سرنوشت، بدون مردم!

    عده ای از شهروندان و هم‌میهنان در سفر بسر می برند و جان به جاده سپرده اند و روزانه آمار تصادفات و مجروحان و جان باختگان اعلام می شود.
  فشردگی بالای پیامک های حاوی متن های تکراری برای تبریک روزهای سوگواری و نوروزی از سوی افراد دور و نزدیک و در روزهای نخستین سال نو و فرستادن پاسخ به رسم احترام برای هر کدام، پاسخ های مشابه برای فرستندگان متنوع!
  شرکت در مراسم و مناسک شب های قدر و بازتاب آن در شبکه های سیما در کنار برنامه های اصطلاحا زنده که هم قرار است شادی‌بخش باشد و هم رعایت روزهای سوگواری را کرده باشد.
  تماس های تلفنی از سوی دوستان دور و نزدیک در کنار تماس های فشرده خویشان نزدیک که باید در اولین ساعات تحویل سال، عید را به آنان شادباش گفت ...
 قرائت و ملاحظه پوسترهای مناسبتی حاوی جملاتی که به گوش خود شنیده و خوانده ایم و پیام های تکراری و خسته کننده که همه از حساب عمر و سرمایه و آینده ما هزینه می کنند..
  و همه این مشغولیت های تکراری و ملال آور، شنیدن نظرات و متن های متفاوت از یک نامه مهم و تفسیر و تحلیل خطوط سیاه و سفید آن از سوی لایه هایی از کارگزاران که به سرنوشت و آینده میهن و ملت مربوط است و دقیقا هم دانسته نمی شود بالاخره پاسخ احتمالی به نامه چه خواهد بود و چه روزهایی در انتظار ماست!
  در این غوغای پیام ها و ادعیه های روزانه که ما را علی الظاهر به آسمان و ماورای هستی پیوند می زند، همگی غائب از روی زمین و بی خبر از تصمیم نهایی که برای ما و بجای ما اتخاذ خواهد شد.
  و همه این‌ها در کنار پایین آمدن توان خرید و تامین نیازهای اولیه و هزینه های پیش بینی نشده و اخباری که دلالت بر گران‌تر شدن کالا و خدمات در سال نو دارد...
  ‌و در کنار این‌ها، حجم بالا و فشرده احتمالات و پیش فرض‌ها و پیش بینی‌ها و هشدارهایی که در فضای مجازی از سوی نخبگان و کارشناسان سیاسی در بیان راهبردی گذر از این شرایط توصیه می شود و در محافل حزبی و دانشگاهی میان مجموعه های دربسته می چرخد و روشن نیست که مخاطب آنها کیست و به دست او می رسد یا خبر؟!
و چند روز دیگر اختلاف نظر در باب روز عید فطر و مقدار فطریه و نصب صندوق برای جمع آوری آن در راه است....