از هشدار تا هشدار...!

   روزهای منتهی به آغاز سال ۱۴۰۴، با چهارشنبه سوری شروع شد که به روال همه سالیان پیشین، با هشدار نیروی انتظامی و آرژانس کشور، دقیقا ۲۴ ساعت قبل از چهارشنبه، همراه بود و شوربختانه و دردمندانه به دلیل آموزش ندیدن برای شادی های جمعی، به زخمی و مجروح شدن تعدادی از نوجوانان و حتی نقص عضو ایشان به پایان رسید!
    پس از چهارشنبه سوری، موج اول سپس موج دوم سفرهای نوروزی شروع شد که به رغم هشدارها، متاسفانه تا به امروز که همچنان سفرها ادامه دارد حدود نزدیک به ششصد نفر از شهروندان در تصادفات جان باختند و حدود دوازده هزار نفر زخمی و مجروح شدند و اموال و وسائل نقلیه آنان از چرخه بهره برداری بیرون رفت و خانواده های زیادی به سوگ عزیزان خویش نشستند!
   در شب های معنوی ادعیه خوانی و نیایش ماه رمضان، که ماه آرامش و خلوت نشینی و نفس‌پروری است، فضای عمومی و سیاسی کشور با تاثیر پذیری از رخدادهای سیاسی و رد و بدل شدن دو نامه که محتوای آن به دلیل محرمانگی هنوز منتشر نشده است، هر ساعت و روز، با انتشار گمانه ها و پیش فرض ها و اطلاعات پراکنده در فضای رسانه ای و اخبار و مواضع ضد و نقیض و تهدیدات و هشدارهای فرساینده و تشنج زا، بیشتر و بیشتر متلاطم می شود!
   نگرانی برآمده از آینده مبهم در حوزه نظامی و اقتصادی و سیاسی و سخنان مکرر و ملال آوری که هر صبح و شام چون پتک بر سر مردم ایران فرود می آید، چشم انداز امیدوار کننده ای را به همراه ندارد! ضمن آنکه راه و شیوه ای نیز برای ابراز نگرانی و درخواست ها و نظرات برای مردم طراحی نشده است! حجم زیادی از خروجی خبرگزاری ها و رسانه ها، به سخنان اخطار دهنده و هشداردهنده برای داخل و بیرون کشور بود. اینگونه باشید و آنگونه نباشید!
  آخرین حلقه از تعطیلات نوروزی که با نام سنتی سیزده بدر معروف است و به روز طبیعت نامگذاری شده، با هشدارهای همیشگی همراه است. سازمان محیط زیست کشور، از پرده غیبت بیرون می آید و از شهروندان می خواهد که مبادا ماهی های قرمز سفره هفت سین را در رودخانه ها و آبهای روان رها کنند! گویی این سازمان، در سراسر سال در فکر بهبودی رودخانه ها و آب های روان کشور بوده است!! و سازمان های منابع طبیعی و شهرداری ها هشدار می دهند که مردم طبیعت را پاکیزه نگه دارند! این در حالی است که سالیانه بر بیابان های کشور افزوده می شود و جنگل ها و مراتع به دلیل بی توجهی مقامات کشوری از بین می روند!
  این هشدارهای دیرهنگام از فردا تا سال آینده به فراموشی سپرده می شود و ارتباط دستگاه های هشدار دهنده به مدت یکسال با مردم قطع خواهد شد.
  کاش واحد‌های آموزش همگانی دستگاهای نامبرده شده، در سراسر سال از طریق رسانه های ملی و به شیوه های فراگیر، با ارایه آموزش های رفتاری و شناختی به فرهنگ سازی و به عادت تبدیل شدن، پاکیزه نگه داشتن طبیعت، حفاظت از بدن، رانندگی صحیح در سفر و مانند  آن اهتمام نشان می دادند!