الهی جانِ آب آتش بگیرد
که دریا زین عذاب آتش بگیرد
ندیدم جز شما پروانه ای را
که در آغوش آب آتش بگیرد
خرابم من، خرابم من، الهی
که این جان خراب آتش بگیرد
در این غم، گونه و رخساره بگذار
که با اشکِ مذاب آتش بگیرد
درون سینه، آرامم بسوزد
درون دیده، خواب آتش بگیرد
اگر پرسی ز کشتی بان و کشتی
زبانم در جواب آتش بگیرد
تو ای خورشید، بر بالین دریا
نیا، چون آفتاب آتش بگیرد
ندارم چاره غیر از شعر و تَرسَم
به دفتر، شعر ناب آتش بگیرد