در حاشیه کشته شدن شهروندان در جاده ها

دوباره كشته و مجروح شدن تعداد ديگري از هموطنان ملت ايران را سياه پوش كرد.

بعد از گذشت چند ساعت از وقوع حادثه تصادف دو اتوبوس در اتوبان تهران - قم كه منجر به كشته و زخمي شدن تعداد زيادي از هموطنان عزيزمان گشت اين خبر بفوريت در صدر اخبار رسانه هاي جهان قرار گرفت و موجب گرديد علاوه بر ناراحتي و عزادار بودن ملت ايران غرور ملي ما زير سوال رود،كه چرا هر ماه چنين تصادفاتي در جاده هاي كشور رخ مي دهد و از متوسط آمار و ارقام بين المللي بسيار بالاتر است و حتي كشورهاي كمتر توسعه يافته هم چنين اوضاعي ندارند.

به جرات مي توان گفت بعد از جنگ هشت ساله تحميلي بالاترين ميزان آمار كشته و زخمي ها در جاده هاي كشور رخ مي دهد كه به يكي از معضلات عمومي كشور تبديل گشته، بغير از مصدومين آمار كشته ها بين 21 تا 28 هزار در سال متغير است كه واقعاً آمار هولناكي است،واقعا متولي اصلي اين وضعيت چه نهاد يا ارگاني است؟ آيا طي سال هاي گذشته اقدامات مطلوبي در اين زمينه انجام نشده است؟

وضعيت ايمني و استانداردهاي خودروهاي ساخت داخل مشكل دارند يا وضعيت معابر و جاده مناسب نيست يا رانندگان و مجريان قانون اهمال كاري دارند و هزاران اما و اگر ديگري كه بايد با كارهاي كارشناسي دقيق بدان ها پرداخته و جهت رفع آنها اقدامات گام هاي عملي و اساسي برداشته شود در غير اينصورت بايد شاهد اين بود كه همه سال اين اتفاقات رخ دهند .

هنوز در افكار عمومي جامعه كشته و زخمي شدن تعداد زيادي از دانش آموزان اردوي راهيان نور را فراموش نشده است، بعد از آنكه وزير مربوطه جهت پاره اي از توضيحات به مجلس فراخوانده شد در كمال آرامش و لبخند هاي مليح ايشان توضيحاتي نه چندان قانع كننده ارائه گرديد كه مشخص نشد چرا نمايندگان محترم مجلس براحتي از كنار چنين موضوع مهمي براحتي گذشتند و حتي وزير مربوطه يا هر نهاد ديگري حتي يه عذر خواهي خشك و خالي از خانواده هاي عزيزان نداشتند گويا هيچ نهاد و ارگاني در اين زمينه مقصر نبوده است و تنها مقصر راننده اي بوده كه الان حضور خارجي ندارد،شاهد بوديم در كشوري مانند مصر كه بدليل تغيير وضعيت حكومت ثبات چنداني هم نداشت بعد از حادثه برخورد خودروي دانش آموزان با قطار وزير مربوطه بدليل مقصر دانستن خود استعفاء داد ولي طي اين سال ها بطور نمادين هم كه شده در ايران هيچ مسئولي حتي حاضر به پذيرش مسئوليت نبوده و هيچگونه استعفاء هم نداشته ايم.

بنده قصد ورود به مقوله پيدا كردن مقصر يا ايرادات قانوني و خرده گيري و يا مشكلات حوزه راه و پليس و شبكه حمل و نقل و غيره را ندارم كه البته لازم است در تمامي زمينه ها متخصصين وارد عمل شده و نقايص را مشخص و برنامه هاي اجرايي جهت رفع آنها ارائه دهند، فقط مي خواهم چند كلامي در خصوص اتوبوس هاي ساخت داخل كشور صحبتي داشته باشم.

همه دوستان فني مي دانند كه در كشور ما قواي محركه شامل موتور و دستگاه انتقال قدرت و محور هاي انواع اتوبوس ها وارداتي بوده و چيزي كه در داخل كشور توليد مي شود شامل اتاق و تزئينات داخل سالن اتوبوس است كه متاسفانه يا خوشبختانه بخشي از آنها سليقه اي بوده و بنا به توان فني شركت سازنده يا متخصصان مربوطه آنها طراحي و بكارگيري مي شوند و پيش مي آيد كه در طول دوره حيات كارخانه مربوطه بارها و بارها طراحي اتاق و متعلقات و تزينات تغيير مي نمايد، در بعضي از شركت ها گاهاً اتوبوس با نواقص فاحشي در طراحي مواجه بوده كه بعد از بكارگيري و ايراداتي كه در حين استفاده از چنين خودروهايي بوده با انعكاساز طرف بهره برداران به شركت سازنده به فكر اصلاح آنها آمده اند ولي سوال اصلي و اساسي اين است كه مگر مقوله مهمي مانند ايمني و نكات فني خودرو هاي حمل و نقل عمومي كه با جان عده زيادي از مردم در ارتباط است جاي آزمون و خطاست؟

چقدر در اين خودروها مسائل ايمني در طراحي اتاق و جانمايي صحيح لوازم و ابزار و تزئينات بعمل آمده است؟بطور مثال در جانمايي كابل هاي برق در شاسي و انواع چراغ هاي خطر بكارگيري شده و شيلنگ هاي عبوري گازوئيل و هيدروليك در اتاق رعايت نكات ايمني شده است كه بعد از وقوع چنين تصادفي شاهد آتش سوزي اتوبوس نباشيم؟جايگاه استقرار باطري اتوبوس ها چقدر از صدمه ديدن و تركيدن ايمن است ،آيا جايگاه باطري مانند ديگر نقاط بدنه همان ورق 1 ميل است يا بايد محلي تقويت شده باشد ؟جايگاه باك اتوبوس و جنس باك بكار گرفته شده چگونه است ؟

و البته نكات مهم ديگري كه بالغ بر صدها مورد خواهد بود. بايد مشخص گردد بعد از طراحي يك اتاق ايمني و استانداردهاي لازم توسط كدام نهاد و مراجع ذيربط تاييد مي گردند و كدامين آزمايشات ايمني بر روي محصول نهايي بعمل مي آيد. بنده قصد ندارم زحمات هزاران صنعتگر و مسئول مربوطه را زير سوال ببرم كه چرا اينچنين است و بايد صنعت اتوبوس سازي كشور تعطي گردد ولي گلايه از اين است چرا كار بنحو صحيح و مطلوب و از مجاري درست و با دقت نظر كامل انجام نمي گيردكه نتيجه اين شود كه همه ساله شاهد وقع چنين حوادثي باشيم .

زيرا در كنار ديگر عوامل بروز حوادث جاده اي قطعاً يكي از دلايل هم كيفيت ساخت اتوبوس هاي داخل كشور مي باشد و نمي توان منكر اين مهم بود و نياز است در اين خصوص برنامه اي جامع و مدون توسط وزارت صنايع تهيه و استاندارهاي مطلوبي تدوين و بر كار ساخت اتوبوس هاي داخل كشور نظارت بيشتر و دقيق تري بعمل آيد تا در آينده شاهد بروز چنين حوادثي نباشيم كه صدمات جبران ناپذيري بر پيكر جامعه وارد مي آورند و تا بدين حد پيش رود كه غرور ملي ما را زير سوال رود.

نويد قائدي