- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۰۹:۳۳
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر حسن دادخواه :
از میان گروه ها، احزاب و جمعیت های سیاسی که تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در پی برافکندن رژیم سلطنت و ساختن حکومت دلخواه خویش در ایران بودند و سالیانی با هدف رسیدن به این مهم، رنج ها بردند، بالاخره روحانیان، بنا به جایگاه دینی و گستره فعالیت فرهنگی و مذهبی، رهبری و کادر اصلی هدایت انقلاب را در دست گرفتند و پس از پیروزی انقلاب، ارکان نظام جمهوری اسلامی را با حضور خویش و بر پایه آنچه مبانی و اصول اسلامی می دانستند، بنیان نهادند.
جدای از بحث دامنه دار و اختلاف برانگیز امکان تشکیل دولت اسلامی در دوران غیبت حضرت حجت(عج)، امام خمینی (ره), با اعتقاد به ولایت فقیه و امکان تشکیل دولت اسلامی و به پشتوانه جایگاه مرجعیت و پیشینه مبارزاتی خویش، عملا به عنوان معمار و بنیانگذار شکلی از حکومت بر پایه اعتقادات دینی، در قالب نظام جمهوری اسلامی در ایران شناخته شدند.
از فردای پس از پیروزی انقلاب، دور از انتظار نبود که اختلافات داخلی و چانه زنی برای حضور هر چه بیشتر در قدرت، موجب نزاع و حذف گروه هایی از انقلابیان دیروز خواهد شد.
از سوی دیگر، سیاست خارجی جمهوری اسلامی که بر پایه اصول و باورهای دینی روحانیان و کادر رهبری پایه گذاری شده بود، آغاز دوران پر تنشی را با برخی دولت ها و کشورهای بزرگ و کوچک، به همراه داشت.
نظام نو پای جمهوری اسلامی، دهه اول برپایی خود و پس از آن را در میان آمیزه ای از اختلافات درونی و روابط پر فراز و نشیب بیرونی تاکنون پشت سر نهاده و با آن همراه بوده است.
به رغم دریایی از اختلافات داخلی و بیرونی، دولت ها و مردم ایران به پشتوانه داشته های اقتصادی و فرهنگی توانسته اند با همه دشواری ها، مسیرهای سخت و ناهمواری را پشت سر بگذارند و توفیقات بزرگی نیز به دست بیاورند.
بررسی و سنجش این موضوع که در صورت اتحاد کامل داخلی و روابط آرام تر و سازگاری منطقی، می توانستیم به چه پیروزی ها و دستاوردهای بزرگ دیگری برسیم، موضوع دیگری است که در این یادداشت به دنبال آن نیستم.
در دو دهه اخیر و پس از پایان جنگ میان ایران و عراق، مردم ایران و افکار عمومی فرصتی یافتند تا در فضای آرام و طبیعی، تامل و گذری بر برنامه ها و اهداف و سیاست های کلان نظام جمهوری اسلامی ایران داشته باشند و نسبت آن را با آنچه که به چشم دیده و تجربه کرده بودند، دریابند.
تجربه دو دهه حد فاصل ۱۳۵۷تا ۱۳۷۷، گروه هایی از نخبگان و سرآمدان و بلکه مردم ایران را به لزوم بازنگری و تغییر و تحول در پاره ای از روندها و روش ها و سیاست ها ترغیب نمود.
به رغم دو هه کوشش مستمر نخبگان و سرآمدان در حد فاصل ۱۳۷۷ تا ۱۳۹۷، کمترین تغییر و اصلاح حاصل نشد و در همان حالی که مشکلات دیرینه اقتصادی و معیشتی و اختلافات بیرونی با قدرت های بزرگ، همچنان مشکل اصلی مردم بود و چشم انداز روشن و امیدبخشی برای بهبودی آن متصور نبود.
پیش بینی ها حکایت از آن می کرد که دهه نود، دهه ناآرامی خواهد بود و کوه های پنهان از انبوهی مشکلات، یکی پس از دیگری سر بیرون خواهد آورد. به رغم هشدارهای نوشتاری و رسانه ای نخبگان، هیچ تغییر و اصلاح درمان کننده ای چه در امور داخلی و چه در امور بیرونی کشورمان پدیدار نگشت.
بالاخره نارضایتی های پراکنده و خزنده، بنا بر رخداد یک اتفاق پیش بینی نشده، گاهی به اعتراضات گسترده تبدیل شد و صدماتی را به مردم و دولت های وقت بلکه اعتبار نظام جمهوری اسلامی وارد نمود.
به رغم تکرار این اعتراضات، مقامات حکومتی چه در بخش اجرایی و چه در بخش قانونگذاری و بلکه در حوزه و عرصه ای فراتر یعنی روحانیانی که جایگاهی در نظام سیاسی و اجرایی کشور دارند، همچنان از شکل کنونی و وضعیت موجود دفاع می کنند و اعتنایی به صداهای معترض و پیشنهاد دهندگان راه های اصلاح و تغییر، ندارند بلکه آنان را در ردیف دشمنان دین و کشور و مردم می پندارند.
روحانیان حاضر در نهادهای رسمی و متصل به حکومت، همواره نگران ایجاد کوچکترین تغییر و اصلاح در وضع موجود بوده است. علت این نگرانی، همانگونه که خود به زبان می اورند، ترس از تبدیل ارزش های دینی به ارزش های بی دینی است؟ آیا ترس و نگرانی ایشان، روی کار آمدن و قدرت گرفتن افراد و گروه هایی است که به میهن و وطن دلبستگی ندارند؟ آیا ترس و دغدغه روحانیان، چیره شدن قدرت های بزرگ و دشمنان ایران بر مقدرات کشور و سرنوشت مردم است؟ آیا آنان، از امکان وابستگی و سست شدن استقلال سیاسی ایران می هراسند؟ آبا دغدغه و نگرانی روحانیان، افول و سست شدن پایه اخلاقی و فرهنگ اسلامی در ایران است؟
به راستی رفع ابهام و تغییر ذهنیت ها برای دو سوی منتقدان و معترضان و روحانیان حامی وضع موجود می تواند به نزدیک شدن نظرات و برقراری دوستی و رفع اختلافات منجر شود.
در هر حال، به نظر می رسد که انجام گفت و گو میان منتقدان دلسوز داخلی و روحانیان حاضر در قدرت، می تواند بن بست مسدود و منجمد اصلاح و تغییر رابسوی باز شدن دریچه های همگرایی و آشتی ملی بگشاید.
