شوشان ـ علی ذکوی:از دو سال پیش و در اواخر دولت قبل، وقتی زمزمههای تدوین رتبه بندی فرهنگیان دهان به دهان چرخید و مبالغ دهان پرکنی نظیرِ ۸۰ درصد حقوق هیات علمی دانشگاهها، رَشکِ بسیاری از کارمندانِ سایر ادارات را برانگیخت. فرهنگیان با خیالی خام در حال چرتکه انداختن بودند که از این پس با این همه درآمد دیگر لازم نیست کسی در تاکسی کار کند، کشاورزی کند، دستفروشی یا هر شغل دوم دیگری داشته باشد بسیاری از فرهنگیان با خود میگفتند الان دیگر وقت آن رسیده است که بقیه عمر معلمیمان را به کارهای پژوهشی و تحقیقاتی بگذرانیم و به جبران این همه پول، آنچنان برای شاگردانمان سنگ تمام بگذاریم که یک شبه مدارس ژاپن و فنلاند را پشت سر بگذاریم و قرن جدید را با تحولی شگرف در آموزش و پرورش آغاز کنیم.
در همین رویاهای شیرین و سادهاندیشانه بودیم که مجلسیها و دولتیها مصاحبه پشت مصاحبه و وعده پشت وعده، برای خود رزومه پر میکردند و ما غافل از آنکه از دیدِ بسیاری از تصمیم گیرندگان هم زیادیم و هم زیادی، به وعده های امروز و فردا دل خوش کردیم.
گرچه امروز رتبه بندی به ایستگاه آخر رسید اما در مدت این دوسال آنقدر از قِبَلِ تورمِ ناشی از مصاحبه های توخالی خوردیم که از سرابِ وعدهها سیراب و از نگاه همسایه و فامیل، غرق در ثروت بی حساب.
در همین زمینه لازم است نگاهی به اعداد و ارقام بیندازیم. بیشترین مبلغی که ممکن است به یک فرهنگی با رتبهی ۵ تعلق گیرد حدود شش میلیون تومان است. گوشت به روایت امروز تا کیلویی ۵۰۰هزارتومان و پسته تا کیلویی۸۰۰ هزارتومان خرید و فروش میشود. یعنی بیشترین افزایشِ ناشی از رتبه بندی فقط ۱۲ کیلو گوشت یا هفت و نیم کیلو پسته میشود.
دلار یک سال قبل حدود ۲۳ هزارتومان و الان حدود ۴۶ هزارتومان است حدودا دو برابر. اگر یک معلم سال گذسته ۹ میلیون معادلِ ۴۰۰ دلار حقوق میگرفت الان با رتبه چهار یا پنج و ۵ میلیون افزایش به ۱۴ میلیون میرسد که با دلار ۴۶ هزارتومانی، حدودا ۳۰۰ دلار میشود. حال من از شما میپرسم آن صد دلار به جیب چه کسی فرو میرود؟
یعنی با تورم فرسایشیِ این روزها و با رتبههای یک تا چهار بیش از نود و پنج درصد فرهنگیان، مبالغ دریافتی شان حداقل یک میلیون کمتر از مبلغ سال قبل است.
بزرگترین ایرادِ ریالیِ رتبه بندی، وابسته کردن آن به بندهایی از حکم قبلی است. متولیان امر برای آنکه کمترین پرداختی را در حوزه رتبه بندی داشته باشند اجازهی افزایش بندهای حق شغل و شاغل را ندادند تا بدین صورت نه احکام قبلی افزایش پیدا کند نه مبلغ رتبه بندی. قطع به یقین این مبالغ هیچ تاثیری در افزایشِ انگیزه و رشد کیفیت آموزشی که هدف اصلی اجرای قانون رتبه بندی بود ندارد. جیب معلمان در یک سال اخیر از همیشه خالیتر و تلاش برای خروج و بازنشستگی افزونتر گشت. دوستِ نکته سنجی پرسید: "رتبهبندی را زدند یا از رتبهبندی زدند؟
" فاعتبرو یا اولیالابصار.