امیدهای طرفین از این توافق هم کم نیستند زیرا، نقش میانجیگری چین بیشتر در اثبات و تائید ابرقدرتی خود از سوی ایران بعنوان یک نظام ضد امپریالیستی و عربستان بعنوان متحد آمریکا در منطقه بطور حتم برای چین یک امتیاز بزرگی محسوب می شود
شوشان ـ عبدالرحمن نیک سرشت :
حرف و حدیث های بسیاری در خصوص تنش عمیق ایران و عربستان در یک دهه گذشته وجود دارد، مثلا اصلاح طلبان طیف رادیکال جناح رقیب خود در درون نظام را مقصر اصلی تشدید بی مورد آن می دانند. ولی همه ی اصول گرایان تذبیب و دشمنی آشکار عربستان را مستندا از اول انقلاب تا کنون مهم ترین عامل اصلی این تنش دانسته، بالاخص در حوداث و اغتشاشات اخیر و آن چیزی که در رسانه ماهواره ای اینترنشنال با بودجه ی عربستان خبری می گشت و همچنین کمک های علنی عربستان که نسبت به اپوزیسیون مسلح تجزیه طلب می نمود، حتی همه طیف های اصولگرایی هیچ اعتقادی به مثبت بودن روابط فعال دولت های پشین (هاشمی، خاتمی، احمدی نژاد) نداشتند و کماکان بر این اعتقاد مصر بودند که این گونه روابط به ظاهر حسنه، تنها پوششی برای پنهان کردن دشمنی و تذبیب عربستان بوده و لذا روسای جمهور پیشین ، با این مساله بسیار ساده اندیشانه برخورد می کردند.
اما چه شد به یک باره بعد از سرکوب اغتشاشات و عدم همراهی مردم با آن قائله هت و نیز بعد از برخورد قهارانه ای که نظام با اپوزیسیون مسلح تجزیه طلب داشته، عربستان و ایران هردو بفکر تنش زدایی و حل اختلافات عمیق و دیرینه ی خود افتادند و همچنین چرا، نقش میانجیگری چین را پذیرفتند.
به هرحال، صاحب این نوشتار معتقد است بیم ها و امیدهای طرفین دعوی در اتفاقاتی که قرار است در نظام بین الملل رخ داد یکی از عوامل موثر آن توافق تاریخی بوده است. بخاطر این که ترس عربستان از کشدار شدن جنگ بایمن، موجد خسارت و بی ثباتی فجیعی است که پیش بینس آن اظهر من الشمس خواهد بود و همچنین ترس عربستان نیز از وقوع جنگ بین ایران، آمریکا و اسرائیل را باید در این محاسبه گنجاند که ممکن است هر آینه این جنگ دامن عربستان را بعنوان یکی از متحدان آمریکا بگیرد و بشدت از طرف ایران مورد آسیب قرار بگیرد و لذا عربستان با وجود تمام حرکات ایذایی و اقدامات مخوف قبلی خود برعلیه ایران به یکباره دست از دشمنی شسته و پایش به میز توافق کشیده شد و از همه مهمتر نباید ترس عربستان را بخاطر از دست دادن موقعیت فعلی خود در نظام بین الملل از نظر دور دانست خسارتی گزاف که منجر به نابودی تولید نفت عربستان می شد.
القصه، ترس ایران از ادامه تنش با عربستان از نوع ترس طرف دعوی خود نبوده بلکه رسیدن به این حقیقت که روسای جمهور پیشین با همه ساده اندیشی خود بخوبی از لطمات ناشی از دشمنی عربستان آگاهی داشتند همانطوری که همگان دیدند که عربستان موتور محرکه قویی در ایجاد اغتشاش در ایران و شارژ دشمنی دیگر همسایگان با جمهوری اسلامی بوده است به گونه ای که کشورهای منطقه همه بخاطر ترس از ایران دوست دوستی به اشغالگران قدس دراز می کردند و نیز این دشمنی عمیق مانع بزرگی در پدیداری ایران قدرتمند که در چشم انداز خود نقش بازیگر اصلی در منطقه را می پروراند .
الغرض امیدهای طرفین از این توافق هم کم نیستند زیرا، نقش میانجیگری چین بیشتر در اثبات و تائید ابرقدرتی خود از سوی ایران بعنوان یک نظام ضد امپریالیستی و عربستان بعنوان متحد آمریکا در منطقه بطور حتم برای چین یک امتیاز بزرگی محسوب می شود که منافع آن از توافق طرفین دعوی ارزشمند تر است. زیرا، پذیرش این میانجیگری خود نشانه ی فضیلت اخلاقی و اعتبار درستکاری چین در نظام نوین جهانی است همان بیان نظم جدیدی که در نشست جهانی داووس اخبار آن را شنیدیم.