- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۲ مهر ۱۴۰۳ - ۱۰:۴۳
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
هنوز هم وقتی از جایی می گذرم که تصویر مرحوم تختی را قاب کرده اند شاید با همان بهت کودکانه او را نگاه می کنم و احساس می کنم این مرد هنوز برای مردم ما کهنه نشده است
شوشان - دکتر محمدرضا ترکی: پنج سال بیشتر نداشتم اما خاطره آن روز هنوز در ذهنم مانده است.
آنجا که ما زندگی می کردیم،در آن سال ها هیچ روزنامه فروشی وجود نداشت و صدای هیچ روزنامه فروش دوره گردی هم در کوچه هایش نمی پیچید،تا اینکه یک روز مرد روزنامه فروش غریبه ای در محله ما پیدایش شد... اما تمام غرابت موضوع نه در این حضور ناگهانی بود و نه حتی در حزنی که در صدای مرد بود..
مرد روزنامه فروش فریاد می زد: خودکشی تختی...خودکشی تختی...
دقیقاً در ذهنم هست که روزنامه او یک برگ بیشتر نداشت با عکس هایی از غلامرضا تختی. در واقع آن روزنامه فوق العاده ای بود که به مناسبت مرگ تختی منتشر شده بود.مردم با علاقه و کنحکاوی روزنامه را که تصور می کنم یک ریال بیشتر قیمت نداشت می خریدند.
آن روز آخرین باری بود که مرد روزنامه فروش غریبه در محله ما پیدایش شد.بعد از آن روز هرگز نه حضور او و نه حزن عجیب صدایش ،نه در محله ما و نه هیچ جای دیگر از خاطرات من تکرار نشد، اما تختی همواره در ذهن و خاطرات من جاخوش کرد...و تصویر تختی از آن صفحه کاهی روزنامه پرکشید و تکثیر شد و تکثیر شد..
هنوز هم وقتی از جایی می گذرم که تصویر مرحوم تختی را قاب کرده اند شاید با همان بهت کودکانه او را نگاه می کنم و احساس می کنم این مرد هنوز برای مردم ما کهنه نشده است و مردم هنوز که هنوز است تصویر او را مثل شمایل یک قهرمان ملی در دل هایشان نصب کرده اند.
به نظرم می رسد که محبوبیت تختی هنوز یک راز سربمهر است.تختی هرگز شهرت طلبی نکرد، هرگز به هیاهوهای رسانه ای دل خوش نکرد.. پس دلیل شهرت او نه هیاهو و جنجال بود و نه مصاحبه و روزنامه و تلویزیون که در آن سال ها اصلاً وجود نداشت.
بعد از تختی پهلوانان مدال آور زیادی در عرصه ورزش ما درخشیدند، اما هیچ کدام غلامرضای ملت ایران نشدند؛ این مملکت حتی بعد از تختی و پیش از او مبارزان سیاسی مشهوری را دیده بود، اما تختی همواره کس دیگری است...
نمی دانم شاید یک دلیل محبوبیت افسانه ای تختی این باشد که او در آن سال های سخت، توانست یک ملت تحقیر شده به دست استبداد را در عرصه کشتی با مفهوم افتخار آشنا کند...شاید چهره او در حافظه تاریخی ملت ما یادآور اسطوره های گم شده بود...شاید و شاید...
در تمامی این سال ها بسیار کسان که در اوج شهرت بودند، از خاطره ها فراموش شدند، اما تختی هنوز از سکوی افتخار و محبوبیت پایین نیامده است..به راستی راز محبوبیت افسانه ای تختی چیست؟!
