در زمان‌های نچندان دور شادگان بهشتی به رنگ‌های آبی و سبز بود. آن قدر آب و بوستان داشت که آن جا را "فلاحیه" نامیدند؛ یعنی سرزمین کشاورزی. مردم این خطه با تکیه بر الطاف و نعمت‌های خدادادی- که مهم‌ترین آن آب فراوان و زمین حاصل‌خیز بود- نان خود را به دست می‌‌آوردند و منت کسی را نمی‌بردند.

هم اکنون نیز نسل‌های همان مردم استعداد و توانایی‌های بالقوه خود را حفظ کرده‌اند و اندک فرصتی را مغتنم می‌شمارند و بیش ترین بهره را از آن می‌برند. متأسفانه به بهانه کم‌آبی و به منظور اهداف دیگر، آب ورودی به شهرستان شادگان به مرور زمان کمتر شد تا جایی که رنگ آبی این بهشت به سیاهی گرایید. رنگ سبز آن هم زرد زرد شد! این به معنی از دست رفتن فرصت اشتغال خودساخته مردم این سرزمین بود.

بی‌توجهی و بی‌برنامگی از یک سوی و ناکارایی و ندانم کاری دست‌اندرکاران از سوی دیگر، در رنگ باختن صورت و سیرت مردم شادگان نقش بسیاری داشته است؛ به طوری که در حال حاضر بیکاری در این شهرستان توسعه‌ نیافته، بدون امکانات زیربنایی و صنعتی، بی‌داد می‌کند.

حالا شما مصیبت دیگری را به این همه بلایا اضافه کنید و آن این که هرگاه فرصت‌های انگشت‌شماری از راه آورد رفع تکلیفی در شهرستان ایجاد شد، باید تمامی عالم و آدم را به بهانه مختلف در آن شریک نماییم. از بومی با تعریف همه‌ی استان خوزستان گرفته تا استخدام‌های زیر سیبلی و رو سبیلی این ببین و آن به کی وصل است!

یعنی این که بعد از آن همه بی‌توجهی و فراموشی شهرستان توسط آن هایی که نباید فراموش می‌کردند حال که اندک فرصتی برای جوانان به وجود آمده تا بارقه‌هایی از امید به آینده را برای اشتغال در آن ها زنده کند، هجوم بی‌سابقه برای دست‌اندازی به آن چه برای آن ها به وجود آمده، شروع می‌شود.

در این بین تنها چیزی که نصیب مردم شادگان می‌شود فقط منت است! منت ایجاد یک سری صنایع که آلودگی زیست محیطی که خود را با نهایت دست و دل بازی به منطقه اهداء می‌کنند.

با این حال، نه فقط پیشنهاد می‌شود؛ که با تمام جدیت خواسته می‌شود: فرصت های شغلی بنا به نظام تعبیه شده در ماده 119 قانون کار به دلیل ثبت نام مردم شهرستان شادگان در کاریابی ها و پیشینه تقاضاهای مکرر آن ها برای اشتغال به تمامی مسؤولان شهرستان به دلیل پیشی گرفتن آن ها نسبت به دیگران در این امر و بنا به قاعده انصاف و به منظور رعایت اصل عدالت اجتماعی، تمامی استخدام ها با اولویت کارجویان شادگانی صورت گیرد و هر گونه تخلف از مواد 119 قانون کار و ماده 9 بیمه بیکاری حتی برای یک مورد، توسط هر کسی یا موسسه‌ای صورت گیرد مورد پیگرد قانونی از سوی مردم شریف و محق شادگان قرار خواهد گرفت.

مطلب دوم رعایت قاعده "الاقرب فی الاقرب" است. هر چند تمامی مردم خوزستان بلکه همه ی مردم ایران عزیز هموطن ما هستند؛ لیکن نزدیکی صنایع و در محدوده شهرستان بودن آن ها این اولویت را به مردم شهرستان برای به کارگیری می دهد. این امر علاوه بر این که موجب آسودگی خاطر مردم می شود و تعلق آن ها را به سرزمین و نظام خود بیش تر می کند، هزینه صنایع را به خاطر امکان تردد و تامین مایحتاج کارگران کاهش می دهد.

از این روی، از مسؤولان به ویژه فرماندار محترم شهرستان و در رأس آن ها استاندار محترم خوزستان به جد تقاضا داریم به این امر بذل توجه کنند و از تضییع حق قانونی و اجتماعی مردم بزرگوار شادگان جلوگیری به عمل آورند.

برچسب ها: شادگان ، اشتغال ، خوزستان ، هاشم خنفری