مرکز تجاری کشور از تهران به غیر تهران منتقل شده است

قلب مسئله :
اگر فروش به سود انجام شود معنای آن این است که ایران در آن رشته مزیت نسبی دارد و آن شرکت نیز دارای مزیت رقابتی است ؛
البته سود به این معناست که سرمایه‌گذاری انجام شده طی ۵ سال بازگردد
نسبت سود به فروش درست است اما گمراه کننده است
نسبت سود به دوران بازگشت سرمایه مهم است و نه سود به فروش
قیمت بالای اجاره در تهران ؛ معنایش این است که سرمایه گذاری در تهران باید متوقف شود و به بیرون تهران منتقل شود ؛
قیمت اجاره در تهران بیشتر از ظرفیت اقتصاد ایران تعیین شده ؛
قیمت اجاره در تهران علامت می دهد که مرکز تجاری کشور از تهران باید به «غیر از تهران »منتقل شود
هر چه این « غیر » به بنادر جنوب نزدیک تر باشد با مزیت های جهانی سازگار تر است
البته اکنون حداقل در ٧٠ درصد موارد تهران دیگر مرکز تجاری ایران نیست ؛
جز در مورد کالاهای سبک ، کم جا و گران ، اکنون اگر کالا تا از خارج وارد ایران شد اقتصادی است از همان بندر به بقیه ایران صادر شود و انتقال آن به تهران و مجددا به بقیه ایران منتقل کردن ، فاقد توجیه اقتصادی است
سخن بر سر ٣٠ درصد باقی مانده است
اجاره بالا دارد موقعیت تهران را در اقتصاد ایران تضعیف می کند  و شهرستان ها دارند از این گپ به خوبی استفاده می کنند
دهه شصتی ها این را بگیرید
دهه شصتی ها باید وارد چنین فضایی شوید
این سخن در فضای مجازی که کنترل آن در اختیار تهرانی هاست اعتباری کسب نمی کند زیرا موقعیت تهران را تضعیف می کند ، اما دوران رشد تهران و درجا زدن شهرستان ها تمام شده است
ما به پایان نزدیک تریم تا به آغاز
تهران به عنوان مرکز تجاری یک خاطره است و نه یک واقعیت و اگر در ٣٠ درصد موارد هننوز واقعیت است ظرفیت دارد تا به خاطره تبدیل شود
و دهه شصتی های شهرستانی این کار را خواهند کرد
وقتی تهران توجیه اقتصادی ندارد تا مرکز تجاری ایران باشد منطقی نیست که ۵۵ درصد سپرده های کشور در تهران باشد
تغییرات اقتصادی در ایران یک مسیر دارد آنقدر همه چیز بالا و پایین می رود تا این عدم تعادل یعنی تمرکز ۵۵ درصد سپرده ها در تهران به حد منطقی برسد یعنی کاهش یابد
یکی از علل ( و نه تنها علت ) نوسان شدید بازار این است که این ۵۵ درصد سپرده که در مواردی هیچ کار جدی ندارد برای سفته بازی به حرکت در می آید